ΕΛΕΥΤΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ

Ένεκα της ημέρας και χαριν ψωνίστικης πρωτοτυπίας επιχειρείται η συγκεκριμένη σύνδεση (εσείς οι «πατριώτες» μην ψαρώσετε). Όχι πως οι Έλληνες υπήρξαν ποτέ «μαύροι δούλοι», που αποτίναξαν τα δεσμά μιας διεθνιστικής μοναρχίας εξ’ ανατολών και όχι μιας ρατσιστικής μειοψηφίας με πρόσβαση στα όπλα και στα πολιτισμικά επιτεύγματα της εποχής…όχι….

Όχι πως χρειάστηκαν «αι ξέναι δυνάμεις», για να υπάρξει η πρόσβαση των μαύρων δούλων σε οπλισμό και γκαρνταρόμπα. Αν γελάτε με τον Django που δεν ήξερε να ντύνεται, αναρωτηθείτε γιατί εμείς διαλέξαμε φουστανέλες.. οι δούλοι μπορεί να μην έχουν αίσθηση του καλού γούστου, έχουν όμως αίσθηση του χιούμορ…

Από την όλη διασύνδεση απουσιάζει ο έρως. Εντάξει, δεν είμαι τόσο πυροβολημένος που να επιχειρήσω σύνδεση της βαγκνερικής, αλλίμονο, όπερας με την εθνεγερσία, αν κ έλληνες κινηματογραφιστές κ έπιχείρησαν να συνταιριάξουν την δίψα για ελευθερία με την δίψα για το ... σπέρμα κ σε άλλες περιπτώσεις, εξάρτησαν σαφώς την πορεία της επαναστασης απο την καβλάντα π.χ. του Παπαμιχάηλ για την Κάτια Δανδουλάκη (στο Παπαφλέσσας), πάντοτε για τους ίδιους ιστορικά ανακριβείς, μα εξαιρετικά κερδοφόρους λόγους. Βεβαίως και δεν έιμαστε τόσο αφελείς ούτε τόσο ανιστόρητοι για να συνδέουμε τις ξένες δυνάμεις μετον γερμανικό άξονα... αλλά δεν έιναι στο χέρι μας...

Δυστυχώς όμως και παρά το παρατιθέμενο παράδειγμα διασύνδεσης με την εθνική παλιγγενεσία, «αι ξέναι δυνάμεις», ούτε εφονεύθησαν, ούτε όμως και ημείς ανεξαρτητοποιηθήκαμε μετά από μεγάλες στρατιωτικές νίκες και πάντως, επί των σταχτών της αυτοκρατορίας,

που μας καταδυνάστευε (με αφορμή και αφετηρία την ήττα μας το 1453 και όχι μια λανθασμένη και βολική αντίληψη περί ανωτερότητας DNA). Το γιατί κερδίσαμε μπορεί να εξηγηθεί από ιστορικούς και πολιτικούς αναλυτές της εποχής.. Πάντως η εξήγηση αυτή, δυστυχώς απέχει απ’ όσα προπαγανδιστικώς ηρωικά, μας ταΐζουν στα σχολεία και στους τόπους συγκέντρωσης ρατσιστοφασιστών (εεεε, συγνώμη πατριωτών ήθελα να πω).

Και με αυτό δεν θέλω να πω, πως δεν υπήρχαν ήρωες, που έδωσαν το αίμα τους, όμως προβοκατόρικα, μπορώ να ισχυριστώ πως στην πλειοψηφία τους, οι «μαύροι δούλοι» (εεεε οι έλληνες θέλω να πω), μιλούσαν αρβανίτικα και δεν ήσαν, ούτε λογίζονταν σαν ακραιφνούς ελληνικής καταγωγής. Το γεγονός ότι μπερδεύτηκαν με ελλαδίτες, έχει να κάνει με την αναγκαιότητα του νεοσύστατου κράτους να θεμελιωθεί στο αίμα ηρώων (φυσικά Ελλήνων και ουχί μαύρων δούλων) να καταγραφούν άρα ως Έλληνες, και όχι ως Αλβανοί , τσάμηδες, ή ως μέλη άλλης μειονότητας, που είχε ελληνική ταυτότητα βάση της παρουσίας της στον ιστορικά δεδομένο αρχαιοελληνικό χώρο. Ούτε η γλώσσα, ούτε η κουλτούρα ήσαν ελληνικά (πολλές φορές δεν είχαν ούτε κοινές θρησκευτικές πεποιθήσεις) κ ας μη θέλουμε να το παραδεχτούμε. Αν θέλαμε να τοποθετήσουμε τους Έλληνες στον αγώνα, μπορούσαμε εύκολα να το κάνουμε αν τους εντάσσαμε στο Φανάρι, ή σε άλλη «ελίτ» της εποχής. Μπορεί να θεωρηθεί προκλητικό αλλά άλλοι 100% Έλληνες, πέρα από τον κλήρο (θεσμική εξουσία) και τους κοτζαμπάσηδες και τα έμμισθα τσιράκια τους, δεν υπήρξαν, παρά σε ελάχιστες μειοψηφίες, ικανές να τους δώσουν τον τίτλο της εξαίρεσης που επιβεβαιώνει τον παραπάνω κανόνα.

Ο κοτζαμπάσης, για να λέμε τα σύκα –σύκα και τον Ρίτσο – Ρίτσο (η μετεξέλιξη του οποίου κατέστη υπεύθυνη για την πρώτη πολιτική δολοφονία στο τόπο μετά την άλωση),

«παραπέμπει στις «κεφαλές» των χριστιανικών κοινοτήτων: στους ανθρώπους που έχουν τον «πρώτο λόγο» στην κοινότητα, που είναι υπεύθυνοι για τον τόπο και το ανθρώπινο δυναμικό του και άρα υπόλογοι απέναντι στην οθωμανική εξουσία (θέτουν δηλαδή το κεφάλι τους εγγύηση) για την τήρηση των όρων της υποταγής. Οι κοινοτικοί θεσμοί και οι ιεραρχίες τους συνδέονται ασφαλώς με τη λειτουργία και την αναπαραγωγή του συστήματος της κατάκτησης. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι πολιτικές πρακτικές της ηγεσίας των χριστιανικών κοινοτήτων ακολουθούν πάντοτε τις διαδρομές της ενσωμάτωσης στο οθωμανικό πλαίσιο. Άλλωστε η λειτουργία της ενσωμάτωσης, την οποία επιτελούν οι κοτζαμπάσηδες, με κανέναν τρόπο δεν αντιτίθεται στις διάχυτες στην κατακτημένη κοινωνία μυθολογίες περί της «μέλλουσας αποκατάστασης του γένους» ­ που συνδέονται με καταστροφικές εικόνες της κατάκτησης ή με την αναμονή της έλευσης του «ξένου απελευθερωτή». Δεν είναι λίγες οι φορές λοιπόν που οι κοτζαμπάσηδες ενεργούν κατά τρόπο που ενίοτε εγείρει ακόμη και ζήτημα αποδοχής της οθωμανικής νομιμότητας. Όταν κρίνουν, λόγου χάριν, ότι παραβιάζονται οι κανόνες που ρυθμίζουν τις σχέσεις τους με τους αξιωματούχους της Πύλης και άρα ότι δεν προστατεύονται επαρκώς από τον Σουλτάνο (υπό την επίδραση μάλιστα του λεγόμενου ρώσικου σχεδίου αλλά και του ναπολεόντειου ηγεμονικού προτύπου), τότε ανταποκρίνονται στα κελεύσματα των ξένων δυνάμεων και πρωτοστατούν σε κινήματα επιζητώντας τη διεύρυνση της πολιτικής αυτονομίας τους, χωρίς βεβαίως κάτι τέτοιο να σημαίνει ότι έτσι εγκολπώνονται αυτόματα και τις αρχές του εθνικισμού. Σε κάθε περίπτωση, η συμμετοχή τους σε κινήματα παραδοσιακού τύπου υπηρετεί τη βασική πολιτική και κοινωνική στρατηγική τους, που στηρίζεται στην αναπαραγωγή τους ως κεφαλών του γένους» (Νίκος Ροτζώκος).

Επομένως και με τα χέρια βουτηγμένα αντί στον αγώνα, στην δολοπλοκία και την συνωμοσία είναι μάλλον προτιμότερο να ισχυριστούμε ότι ελευθερωθήκαμε, γιατί έτσι το θέλησαν αι μεγάλαι δυνάμεις και επειδή ο Django ήταν με το μέρος μας και όχι με τους αλλουνούς…..
Πάνω τους Django!!
Σε ό,τι αφορά στο σήμερα γιατί πάντα οι εθνικές γιορτές πρέπει να έχουν ένα επίκαιρο μήνυμα αυτό είναι καταφανές..... kill' em all....... Ο μόνος τρόπος πραγματικής ανεξαρτησίας περνά μέσα από την ρήξη, με τους πουλημένους κοτζαμπάσηδες που αποτέλεσαν την επίσημη πολιτική ηγεσία αυτού του τόπου μέχρι και τον φετινό Γενάρη αλλά και η επαγρύπνηση πάντοτε για τη νέα. Η ρήξη λοιπόν, η θυσία και το αίμα, είναι το θέμα. Και μην τρέχετε στον μεγάλο Οκτώβρη, αφού εκεί είχαμε τεράστιες συγκεντρώσεις ανθρώπων με κοινή στόχευση... εδώ απέχουμε ακόμα και στο κομμάτι των minimum συμφωνιών. Αλλά αυτή είναι η μοίρα των δοσίλωγων κοτζαμπάσηδων του σήμερα (που ξαναλέμε διαφέντευαν τον τόπο μέχρι και τον φετινό Γενάρη και με ευθύνη του σκλαβωμένου λαού - "μάυρων δούλων"). Να φροντίζουν ώστε τέτοια μέτωπα να μην στήνονται, ή και αν τους ξεφύγει και στηθούν, να μην γίνουν, σε καμία περίπτωση, μαζικά και ενωμένα (δες Κ και Κ και Ε)...

ΕΛΕΥΤΕΡΙΑ

Ή 

ΘΑΝΑΤΟΣ!!

 

Καλή Λευτεριά Αδέρφια!!!!