 |
| Όλα θα punk, Αλλά... Eulogy Edition |
Εντάξει Κυρα Σούλα μου αυτό, δεν είναι ακριβώς μια ιστορία παραλίας•
Δεν είναι καν μια καλοκαιρινή ιστορία• γεννήθηκε σαν ανάγκη καταχείμωνο, σμιλέυτηκε το Πάσχα και βρήκε μια μορφή που ίσως να γίνει αντιληπτή απ' όσους ξέρουν και δεν κρύφτηκαν ποτέ πίσω από το δάχτυλο τους, τώρα• αντιληπτή, σε όσους έζησαν όπως υπερηφανεύονταν πως ήθελαν να ζήσουν και, δεν χρησιμοποίησαν ποτέ τους άλλους σαν δικαιολογία, για τις επιλογές τους αυτές....
Και αν τα λέω δυσοίωνα, δεν είναι απλά για να είμαι συνεπής στο παρόν blog, αλλά γιατί το φετινό punk καταπιάνεται με το φυσικό τέλος του σημαντικότερου ανθρώπου στην ζωή μου, που τύχαινε να έχει και οικογενειακούς με μένα δεσμους... Όχι με το τέλος γενικά• τούτο θα σημάνει όταν δεν θα έχω κανένα να μου γράψει το δικό μου ροκ εν ρολ κατευώδιο, διανθισμένο από ιδέες, πρόσωπα και μέρη που υπηρετήθηκαν με όλες μου τις ανάσες• όπως φιλοδοξώ να είναι τούτο το κείμενο για τον αδερφό μου ...(1971 - 2022)
