Mind the (Generation) ΓΑΠ: The August Ames Story

Αυτή η σύνοψη δεν είναι διαθέσιμη. Κάντε κλικ εδώ, για να δείτε την ανάρτηση.

Mother!: Food for Thought

SPOILER ALERT!!

Όποιος δεν έχει δει την ταινία, καλύτερα να την δει πρωθύστερα της αναγνώσεως του παρόντος. Εκκινώντας από το τι τελικά είναι άξιο να καλείται κινηματογράφος (καίτοι η αξιολογία παίζει σημαντικό ρόλο στην συζήτηση για να μην καταλήξει αφοριστική), έχω ακούσει κατά καιρούς διάφορες απόψεις

Άλλοι λένε ότι ο κινηματογράφος οφείλει να σε βγάζει από την ζώνη βολής σου (comfort zoneπου λένε και στο χωριό μου). Άλλοι εξαίρουν την τεχνική αρτιότητα ενός φιλμ και προκρίνουν αυτό σαν κριτήριο ένταξης μιας ταινίας στο πάνθεον ενός σινεφίλ. Ευτυχώς οι κινηματογραφιστές κάνουν ταινίες χωρίς το δικό μας άγχος για να ενταχθούν σε κουτάκια, δόξα τω θεώ, και χωρίς να ακολουθούν παντιέρες τύπου Γκονταρ, ή χειρότερα και, ευτυχώς (και εξαιτίας της δημοφιλίας του είδους) θα συνεχίζουν να κάνουν ταινίες, ικανοποιώντας ο καθείς, δικές τους ανησυχίες, ανάγκες κλπ• η δική μου απάντηση στο παραπάνω διακύβευμα δίνεται πολύ απλά με την δυνητική ικανότητα κάθε φιλμ να το σχολιάσεις αφού το δεις και ουχί πριν, μαζί με άλλους συγκοινωνούς σου. Τούτο κατοχυρώνει και την όποια, περαιτέρω του δίωρου θέασης, αξία της• η επαναληψιμότητα της αφενός και η αντοχή της στο χρόνο αφετέρου. Γιατί ο κινηματογράφος ευτυχώς διαθέτει μαζικότητα στην απεύθυνση, δεν είναι όμηρος κανενός μαυσωλείου που ορίζει κατά το δοκούν, ποια είναι τα ποιοτικά επίπεδα κάθε φιλμ που τελικά θα δεις για να τα δεις. Ευτυχώς οι επαΐοντες έχουν πέσει τόσο έξω στις κριτικές τους, που πλέον το σινεμά και λόγω διαδικτύου, έχει ξεφύγει του ελέγχου και της πληρωμένης, αρκετές φορές, παρρησίας τους, όταν αποφάσιζαν να προκρίνουν μια ταινία έναντι άλλων, ή να εξαφανίσουν μια ταινία, έναντι άλλων, πολύ απλά γιατί τους έθιγε προσωπικά και άρα έπρεπε να ριχθεί στην πυρά.