Κατ’
αρχάς να ξεκινήσω με την εξής τοποθέτηση (είπαμε μην και συμβεί κάτι κ δεν
τοποθετηθούμε): Η Μακεδονία, όπως και οι Πρέσπες, είναι τριεθνής. Δεν είδα όμως κανένα να μάχεται για την ελληνικότητα των Πρεσπών - πάλι καλά! Αναφορικά με το γεωγραφικό εκείνο κομμάτι που ονομάζεται Μακεδονία, τούτο διαιρείται σε γιουγκοσλαβικό, σε βουλγάρικο και στο μεγαλύτερο κομμάτι που ανήκει στον
ελλαδικό χώρο. Επομένως, η Θεσσαλονίκη, η Πέλλα και η Χαλκιδική (που σαν και
αυτή δεν έχει), θα παραμείνουν Ελληνικά για όσο χρονικό διάστημα ισχύουν οι
μεταπολεμικές διεθνείς συνθήκες που έχουν υπογραφεί με τα τέλη των Βαλκανικών
και του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Επομένως και, εφόσον δεν συμβεί κάτι πολεμοχαρές
και αναμφίβολα καταστρεπτικό, η Μακεδονία όπως την ξέραμε, δεν θα μετατοπιστεί
αίφνης βορειότερα, ή δεξιότερα, με αυτοβουλία και θα παραμείνει στον λεγόμενο
ελλαδικό χώρο, που ξαναλέω δεν είναι τέτοιος επειδή εμείς ΕΙΜΑΣΤΕ απόγονοι του Μ. Αλέξανδρου,
ενώ οι άλλοι δεν είναι˙είναι
τέτοιος, επειδή έτσι τον όρισαν οι διεθνείς συνθήκες και το αίμα των αθώων που
πολέμησαν, είτε με την αφέλεια και το κίνητρο που δίνουν οι συνήθως δυσανάλογες
μα και μεγαλοπρεπείς εθνικές ιδέες, που ως γνωστόν γεννούν νεκροταφεία και όχι
ιδανικά, είτε με την εμμονή και την μονομέρεια της προάσπισης κυριαρχικών, έως τότε δικαιωμάτων τους,
στην περιοχή.
