Κυριακή 1 Μαΐου 2022

Η Αποδοχή Ενός Καρπαζοεισπράκτορα


Καιρός να τελειώνω με την τριλογία της κατάπας και της αυτολύπησης με απενοχοποίηση μέσω νόστου για τα περασμένα. Και είναι αλήθεια πως, κυρα Σούλα μου, τούτο το κείμενο έπρεπε να είχε "βγεί" πολύ πριν. Γιατί δεν είναι μια παραδοχή που διστάζω τώρα να αποδεχτώ. Έχει προκύψει σαν ντεντερμινισμός πολύ πριν και τώρα πανηγυρικά δικαιώνεται. Και πως γίνεται αυτό θα μου πεις; Τί ήταν αυτό που δικαιώσε έτι περισσότερο τον ηθελημένα και νομιζόμενο ως μύχιο, φόβο; 
Είναι η δύναμη της επιλογής....Είναι αυτό ακριβώς που διαχωρίζει την ήρα από το στάχυ, αυτό που διακρίνει τους ικανούς από τους έχοντες χίλια άλλοθι για να μην φαίνονται (και ίσως να μην είναι) ικανοί. Πάντοτε αυτή, ικανή για να καταδείξει την ειλικρίνεια στην πράξη και όχι στις σοφιστείες και στ' άλλα "νομίσματα", που ο νους επινοεί για να δικαιολογήσει, να συμβιβαστεί, να καταπιεί αυτό που δεν θα ήθελε ποτέ να χωνέψει.