Ολοκληρώνοντας σήμερα την αναφορά
μας στους Fantastic 4 του
ελληνικού μπουζουκιού (και αν δεν σας αρέσει αυτή η προσέγγιση, ακολυθήστε μια άλλη, των Superebets ΕΔΩ), θα αναφερθούμε στον ακρογωνιαίο λίθο.
Σαν Mr Fantastic ο Χιώτης
με την ασύλληπτη δεξιοτεχνία του στο fusion, σαν Invisible Man (η ΤσιτσανΜαν of the intoxicating haze of the orient...) ο Τσιτσάνης, γιατί εν τέλει η μάζα υποκλίθηκε
στην χάρη του. Και αν στον τρίτο hero
ήταν
η δυνατότητα του να συνυπάρχει με ντίβες και εν τούτοις να διαθέτει την
μεγαλύτερη μεταπολεμικά δισκογραφία, όντας ένας από τους survivors μέσα από την φλόγα, που πρέπει
να είναι ο human
torch,
εδώ μιλάμε για τον
ορισμό του the
thing… Πέτρα ακρογωνιαία,
μονολιθική και ως τέτοια, αξεπέραστη, ως και τα σήμερα, εγκαινιάζοντας και
ταυτόχρονα κατοχυρώνοντας το δωρικό στυλ αυτού που ονοματίζεται ως αυθεντικό ρεμπέτικο.
Το τρίχορδο στα χέρια ενός ακόμη μη πρόσφυγα, μα περιθωριακό ως Καθολικό στον
Πειραιά, πένητα, κατοχυρώθηκε σαν φλάμπουρο των «αυθεντικών» ως και τα σήμερα.
Εκείνος ο μη πρόσφυγας, μα φτωχός πλην τίμιος βασιλόφρων, κορυφαίο παράδειγμα
λαμπρού τέκνου της γνήσιας λαϊκής δεξιάς έτυχε (?) να διαθέτει κοινή αποδοχή,
απ’ όλα τα πολιτικά στρατόπεδα, ακριβώς λόγω της αμεσότατης και αυθεντικοφανούς
ρεμπέτικης μουσικής που συνέγραψε και εν συνεχεία διέδωσε στο Πανελλήνιο….
 |
| X ή Mr. Fantastic |
 |
| Human Torch ή PJ |
