Kokdi Mpath's Blog This!: Λόγια Δανεικά Vol. 4

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015

Λόγια Δανεικά Vol. 4

reference

Copy and WIN : http://ow.ly/KfYkt

Δεδομένου πως πρόκειται για λόγια που δεν είναι δικά μου και στοχεύουν να τοποθετηθούν εκ μέρους μου σε κάποια θέματα της επικαιρότητας, δεν είχε νόημα να παραθέσω «δική μου» photo. Κ επειδή ο Χάρρυ τα’ χει πει όλα, ιδού και μια σχετική απόδειξη....συνεχίζω..

Εκκινούμε με μια τοποθέτηση του χώσε και λίγο ακόμα Άρη Χατζηστεφάνου για ένα ακόμη φύλο συκής αυτής της κοινωνίας που νομίζει ότι ο στρουθοκαμηλισμός είναι …..καμουφλάζ!! Δανεισμένο από το το blog του Κου Κλυνν:

Έλεγξε το - Διάγραψε το

«Ο πελάτης δεν έχει υποχρέωση να πληρώσει εάν δεν λάβει το νόμιμο παραστατικό» διαβάζουμε σε κάθε κατάστημα. Γιατί λοιπόν ανεχόμαστε να πληρώνουμε ένα δημόσιο χρέος χωρίς να βλέπουμε ποτέ τον αναλυτικό λογαριασμό; Και κυρίως, γιατί το αίτημά μας αυτό εξοργίζει ανθρώπους από την άκρα Δεξιά μέχρι την επαναστατική Αριστερά; Σε ένα εστιατόριο κάποιο γκαρσόνι αφήνει εμβρόντητη μια πενταμελή οικογένεια ανακοινώνοντάς της ότι πρέπει να πληρώσει έναν υπέρογκο λογαριασμό, ο οποίος αντιστοιχεί στο 120% του συνολικού εισοδήματός της.

Όταν διαμαρτύρονται, τους κατηγορεί για λαϊκισμό, ενώ τους προσφέρει ένα διακανονισμό. Πριν προλάβουν να συνειδητοποιήσουν τι έχει συμβεί, το χρέος της οικογένειας προς το εστιατόριο έχει ξεπεράσει το 180% του εισοδήματός της. Κάποιοι από τους πελάτες που κάθονται σε διπλανά τραπέζια αρχίζουν κι αυτοί να διαμαρτύρονται καλώντας -πολύ σωστά- την οικογένεια να σηκωθεί και να φύγει χωρίς να πληρώσει ούτε ένα ευρώ. Όταν όμως η οικογένεια ζητά τον λογαριασμό, προκειμένου να αποδείξει το μέγεθος της απάτης και να δικαιολογήσει την αποχώρησή της, όλοι στρέφονται εναντίον της. Το γκαρσόνι την κατηγορεί για τριτοκοσμικό λαϊκισμό και την καλεί να επανέλθει στην πραγματικότητα, ενώ οι πελάτες, που προηγουμένως διαμαρτύρονταν, τώρα φωνάζουν ότι το να ζητάς τον λογαριασμό αποτελεί ανεπίτρεπτο ρεφορμισμό.

Μια παρόμοια ιστορία, καφκικής εμπνεύσεως, διαδραματίζεται εδώ και σχεδόν πέντε χρόνια στην Ελλάδα. Όσοι οραματίστηκαν τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης επιτροπής λογιστικού ελέγχου (ΕΛΕ) του δημόσιου χρέους, η οποία θα είχε πρόσβαση σε επτασφράγιστα κρατικά αρχεία και θα ενημερώνει συνεχώς τους πολίτες για το έργο της, δέχτηκαν ομαδικά πυρά εκ δεξιών αλλά και εξ αριστερών. Την ημέρα μάλιστα που η πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, ανακοίνωνε την έναρξη του λογιστικού ελέγχου του χρέους, μαζί με την ευρωβουλευτή Σοφία Σακοράφα και τον ειδικό σε θέματα ελέγχου Ερίκ Τουσέν, ένας δημοσιογράφος μεγάλου τηλεοπτικού σταθμού ρώτησε εάν η επιτροπή μπορεί να δυναμιτίσει τις διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς. Οι ρόλοι είχαν αντιστραφεί πλήρως: η πρόεδρος ενός θεσμού της αστικής δημοκρατίας ζητούσε να ανοίξουν οι φάκελοι αμαρτωλών συμβάσεων, αλλά και επαχθών δανείων και η πρώτη σκέψη του δημοσιογράφου ήταν μήπως θα έπρεπε να αποκρύψουμε τυχόν αποκαλύψεις!

Θεωρητικά, σε μια υπερχρεωμένη χώρα, όπως η Ελλάδα, η έναρξη λογιστικού ελέγχου θα έπρεπε να προκαλεί αισθήματα πανικού πρώτα και κύρια στους ξένους δανειστές. Όπως απέδειξε όμως και η περίπτωση του Ισημερινού, όπου ο λογιστικός έλεγχος συνέβαλε στη διαγραφή του 70% του χρέους, οι πρώτες αντιδράσεις έρχονται πάντα από το εσωτερικό. Στα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ Debtocracy, εκτός από τον Ερίκ Τουσέν, είχαμε την τιμή να γνωρίσουμε και έναν από τους επικεφαλής της ΕΛΕ του Ισημερινού και να ακούσουμε από πρώτο χέρι τις πιο κωμικοτραγικές ιστορίες. Ο Ούγκο Αρίας θυμάται ακόμη πως όταν ζήτησε έγγραφα για τις δανειακές συμβάσεις ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας τον έστειλε σε μια αποθήκη του εθνικού νομισματοκοπείου μερικά χιλιόμετρα έξω από την πρωτεύουσα. Αντιμέτωπη κυριολεκτικά με ένα σωρό από πεταμένα χαρτιά, η ομάδα του Αρίας χρειάστηκε μία εβδομάδα για να διαπιστώσει ότι δεν υπήρχε τίποτα σχετικό με την έρευνά της και πως τα στοιχεία που είχαν ζητήσει βρίσκονταν από την πρώτη στιγμή στις αποθήκες της... κεντρικής τράπεζας. Λίγες εβδομάδες αργότερα, αρκετά στελέχη του υπουργείου Οικονομικών, που είχαν τοποθετηθεί στις θέσεις τους από προηγούμενες κυβερνήσεις, άρχισαν να συγκεντρώνουν υπογραφές με αίτημα να απαγορευτεί διά παντός η είσοδος του Ούγκο Αρίας στις εγκαταστάσεις του υπουργείου.

Παρά το γεγονός ότι ο επικεφαλής της ΕΛΕ βρισκόταν εκεί με προσωπική εντολή του προέδρου της χώρας, αποτελούσε persona non grata για τα στελέχη του σημαντικότερου υπουργείου της χώρας. Προκειμένου να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση, ο πρόεδρος Ραφαέλ Κορέα μετέτρεψε όλους τους πολίτες σε συνένοχους στο «έγκλημα». Με εντολή του η επιτροπή άρχισε να δημοσιεύσει την πορεία των ερευνών, ακόμη και με τηλεοπτικές εκπομπές. Η κυβέρνηση κρατούσε στα χέρια της ένα πανίσχυρο όπλο, το οποίο όμως μπορούσε να λειτουργήσει μόνον εάν συμμετείχαν ενεργά στη διαδικασία και οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι. Όλοι αυτοί, δηλαδή, που έβλεπαν τη ζωή τους να καταστρέφεται από τη συνεχή γιγάντωση του δημόσιου χρέους. Ο λογιστικός έλεγχος προκαλούσε πάντα πανικό στις πολιτικές και οικονομικές ελίτ καθεστώτων που είχαν διασπαθίσει πόρους του Δημοσίου καταφεύγοντας συνήθως και σε υπέρμετρο δανεισμό με λεόντειους όρους, από το εξωτερικό. Περισσότερο και από τους οικονομικούς κατακτητές ήταν πάντα οι οικονομικοί δωσίλογοι που έφερναν τις μεγαλύτερες αντιστάσεις.»

«Είναι ανήθικο να πληρώνεις ένα ανήθικο χρέος» Ερίκ Τουσέν

καταλάβατε, ή να κάνω και κακά? Συνεχίζουμε με την εφημερίδα των συντακτών και την Κα Ψαρρά Άντα, που θυμάται, καλή της ώρα, τον ιδιαίτερο τρόπο που κάποτε τα μέσα πρόβαλλαν θέματα τύπου Κατρούγκαλου και γενικά την ηθική και νομιμότητα της πολιτικης Omerta των τελευταίων 40 κ βάλε χρόνων στην πατρίδα μας:

Περί ηθικού και νόμιμου

«Από την εποχή υπουργίας Βουλγαράκη με τα «ιερά» συμβόλαια και τις συναφείς «ρυθμίσεις» στο σκάνδαλο Βατοπεδίου, του οποίου η δίκη αρχίζει μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια, είχαμε να ακούσουμε για τα ηθικά και νόμιμα. Όχι ότι δεν υπήρχαν, αλλά ήταν που η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου έδινε την εθνική μάχη οπότε τα έγκυρα ΜΜΕ παραμέριζαν τέτοιες «λεπτομέρειες» στο όνομα της ευρωπαϊκής Ελλάδας. Τώρα λοιπόν που κυβερνάει η ελαφρόμυαλη αριστερά αρχίσαμε να ξαναθυμόμαστε το σωστό περί νομιμότητας και ηθικής.

Στο πλαίσιο αυτής ακριβώς λοιπόν της εκστρατείας υπέρ ηθικής που υπερισχύει της νομιμότητας καλό θα ήταν να αρχίσει ο καθένας να εξετάζει πρώτα τα του οίκου του ώστε να μπορεί μετά ανενόχλητα να εντάσσεται στην «σταυροφορία». Όσοι λοιπόν ανήκουν στα διάφορα σωματεία του Τύπου την ώρα που λόγω του PSI αλλά και της τερατώδους εισφοροδιαφυγής εκδοτών και επιχειρηματιών των ΜΜΕ, ο ασφαλιστικός και συνταξιοδοτικός οργανισμός έχει πιάσει οικονομικό πάτο, θα πρέπει πολύ να προσέξουν.

Είναι ευρέως γνωστό το φαινόμενο πολλοί συνάδελφοι του χώρου να συνεχίζουν το νόμιμο βιολί του να λαμβάνουν ολόκληρο το ποσό της σύνταξής τους ενώ παράλληλα δουλεύουν και αμείβονται αδρά δια της μεθόδου προσωπικών εταιρειών. Αυτό όμως δεν είναι υποχρεωμένοι να το δηλώνουν στο ταμείο ώστε να παρακρατείται νόμιμα ένα ποσό από την σύνταξη που παίρνουν.

Ενώ λοιπόν ο νόμος δίνει τη δυνατότητα να συνεχίζει τη δουλειά του ο συνταξιούχος δικαιολογώντας του ακόμα και μια πρόσθετη αμοιβή μέχρι το ποσό περίπου των 5000 ευρώ το χρόνο, χωρίς να επηρεάζεται η σύνταξη που παίρνει,εντούτοις υπάρχει το «νόμιμο» παράθυρο της εταιρείας, Και ολόκληρη τη σύνταξη και ολόκληρη την αμοιβή! Αυτοί δε οι εργαζόμενοι- συνταξιούχοι είναι συχνότατα οι ίδιοι που κουνάνε το δάχτυλο περί ηθικού και νόμιμου σε οποιονδήποτε άλλο κρίνουν σκόπιμο να το κάνουν.

Επειδή όμως τίποτα δεν παραμένει κρυφό και όλες αυτές οι εταιρείες έχουν ονόματα και ΦΕΚ καλό θα ήταν να σκύψει ο υπερχρεωμένος ΕΔΟΕΑΠ και σε αυτό το πρόβλημα όχι για να τους ξεφωνίσει αλλά για να κλείσει αυτό το νόμιμο πλην όμως καθόλου ηθικό παράθυρο. Υπάρχουν χιλιάδες άνεργοι στα σωματεία του Τύπου που θα μπορούσαν να δουλέψουν ενώ οι συνταξιούχοι που θέλουν αυτονόητα να συνεχίσουν να εργάζονται έχουν μια καλή σύνταξη και επιπλέον 5000 ευρώ το χρόνο, πράγμα που τους επιτρέπει να ασκούν αξιοπρεπώς το επάγγελμα.

Επιπλέον όμως έχουν τη δυνατότητα να δηλώσουν ότι εργάζονται με μεγαλύτερη αμοιβή και να εκπέσει για όσο διάστημα το κάνουν το ανάλογο ποσό από τη σύνταξή τους, βοηθώντας και τον ασφαλιστικό οργανισμό. Αφού λοιπόν το κάνουν αυτό τότε θα μπορούν να εγκαλούν δημόσια τον οποιανδήποτε για νομιμότητα και ηθική. Διαφορετικά καλύτερα να σωπαίνουν διότι εκτίθενται!»

και τελειώνοντας θα παραθέσω ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο – απάντηση στην WWF που θεσμικά, απ’ ότι κατάλαβα, τοποθετείται υπέρ της καθαρής ενέργειας, με μια ανέφικτη αντιπρόταση, που πιθανόν και να ευνοεί τον πιθανό επενδυτή για την αποδόμηση της ΔΕΗ. Λόγω έκτασης το μεταβιβάζω στον original χώρο φιλοξενίας του.