Πρόθεση μου όταν ξεκινούσα με την νέα μου εμμονή, ήταν να καταγράφω τις νέες ταινίες που βλέπω κ να επισυνάπτω σχετικές πληροφορίες, αρχίζοντας απο την κριτική μου (είμαι μεγάλο ψώνιο τελικά)
θέλοντας και μη το
πιστεύεις. Ο Kokdi, μεγάλος σινεφίλ, είδε την πρώτη ταινία για το 2015 στα τέλη
Ιανουαρίου (Birdman), στις 20/02 (Whiplash) και μόλις χθες το "Παιχνίδι
της Μίμησης" (The
Imitation Game) OK, Δεν τρελάθηκα (μάλιστα παραξενεύτηκα που το Enigma
πέρασε τελικά τόσο απαρατήρητο), παρ' ότι δεν πάσχει (το αντίθετο μάλιστα) σε ρυθμό και ερμηνείες. μηδενος εξειρουμένου το cast αποδίδει, ίσως μάλιστα και περισσότερα απο τα αναμενόμενα, με καλύτερη απόδοση στην ερμηνεία από τον αγαπημένο μου Μαρκ Στρονγκ, που αποτελεί βέβαια προσωπικό κόλλημα.
Ο σκηνοθέτης κάνει μια καλή διεκπεραιωτική δουλειά χωρίς να τολμήσει να ξεφύγει απο το συμβατικό ντοκουμενταριστικό ύφος που επιλέχθηκε. Γιαυτό και θεωρώ πως είναι δουλειά σεναριογράφου η επιλογή voice over αφήγησης (αντικείμενο εργασίας στο οποίο, αδιαμφισβήτητα, βασιλιάς είναι ο Σκορτσέζε), που επιτρέπει κάποιο επιπλέον παιχνίδισμα με τους χρόνους (που παραμένουν σκηνοθετικά σε απόλυτα γραμμική δυναμική). Ώσπου προκύπτει η "έκπληξη" που παραπέμπει σε κλασσικό whodunit, ευκολόπροβλέψιμη αν ακολουθήσει κανείς την ψυχαναγκαστική εμμονή του ήρωα, αλλά και του άτολμου σκηνοθέτη του, με συνέπεια. Η συγκυρία που οδηγεί στην αποκάλυψη του γρίφου, εκτός του ότι μπορεί να αποδοθεί καλύτερα σε ένα απο τα επισόδια του Sherlock, είναι και ιδεολογικά επικίνδυνη, καθώς υποτάσσει την ανθρώπινη ευφυία στην τύχη και διαρκώς απο εκεί και μετά απαξιώνει τους λαικούς μαζικούς αγώνες ενάντια στον φασισμό. Η Μπαρμπαρόσα δεν κερδίθηκε εξαιτίας του σπασίματος του κώδικα..Εδώ κάνατε αμαν να μας πείσετε πως δεν θα είχαν κερδίσει οι συμμαχοι αν δεν υποστήριζαν το φως της δημοκρατίας και αν δεν είχαν διάφορους σουπερ ήρωες που ενέπνεαν τους φτωχούς κομπάρσους των μαχών..Τώρα θα μας πείτε οτι η νίκη στα ανατολικά, ήρθε επειδή κάποιος άγγλος παρατήρησε στο "ψηστήρι" των δίπλα του, οτι υπάρχει η πιθανότητα κλοπής...της λύσης? Και τέλος γιατί γ....ε τις ταινίες?Έλεος με το gay awareness.Αν θέλουμε τέτοιες ταινίες βλέπουμε το Brokeback Mountain, ή το Milk, ή το Στρέλα διάολε!!! Αν με 1 αστέρι είναι το χάλια, με 2 αστέρια το κακό, με 3 το μέτριο, με 4 το καλό και 5 το εξαιρετικό αυτή η ταινια θα έπαιρνε 3 και κάτι ψιλά αστέρια..... (ιmdb rate: 7/10)
Και αν έπρεπε τέλος να αξιολογήσουμε τα Oscar, ή έστω τις ταινίες που προτάθηκαν (τι σνομπαρία είναι αυτή στο Νόλαν ρε παιδιά, τί σκατά όλοι Marvel διαβάζετε?), σαφώς και συμφωνούμε για την βράβευση του Birdman, καθώς, από τις προτεινόμενες, ήταν η πιο πειραγμένη σκηνοθετικά (δηλ. ο σκηνοθέτης άλλοτε πλαισίωνε και άλλοτε υπερκερνούσε την ιστορία του), παρ' ότι δεν έχει σχέση με τα κλασικά Ιναρίτου αριστουργήματα (Amores Perros, 21grams & Biutiful) καθότι πιο light (???) και δανεικό (ήταν σαν να βλέπαμε το Wrestler, ή το Black Swan Νο2). Η θεωρία των πάντων μας έκανε να νοσταλγήσουμε τις ταινίες του james ivory (που ήταν ειλικρινέστερες) και δικαίωσε την άποψη πως όπου gaga και oscar (ηθοποιάρες αναγκάστηκαν να παίξουν τους αυτιστικούς, τους τυφλούς και τους διανοητικά καθυστερημένους για να πάρουν το Oscar Ά Ανδρικού)!!Συμφωνούμε απόλυτα και με την βράβευση του λατρεμένου J.K. Simmons στο Whiplash, το Ροκυ της μουσικής, ή αλλιώς ένα Fame χωρίς φιοριτούρες. Και τέλος επιφυλασσόμεθα για τα Alice και του Κλιντάρα, στον οποίο ενώ έχω εμπιστοσύνη, δεν έχω στην ηλικία του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου