Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016

Απόστολος Χατζηχρήστος: Music Suggestion Of The Day 20/11/2016


Εντάξει η μπόρα πέρασε… Η παιδική μου αγάπη πρέπει να κάνει και λίγο πέρα για να δικαιώσω … τουλάχιστον τον εαυτό μου. Είχα τάξει στην αρχή της εβδομάδας μια περίεργη εβδομάδα, με ελληνικό στοιχείο, αλλά οι Mets είχαν άλλη άποψη κ μας ανάγκασαν να κάνουμε 2 Post για την πάρτη τους κ την επική τους νέα κυκλοφορία που μπορείτε να ακούσετε ΚΑΙ από εδώ, courtesy of our beloved family.
Τέρμα όμως τα δίφραγκα για να αρχίσει από τώρα να ισχύει ο νόμος της επαναληπτικότητας που δίνει, ή όχι, το στίγμα του κλασσικού σε κάθε νέα κυκλοφορία. Αρκετά με τα κολλήματα, ας περάσουμε κ στο προκείμενο. Αισίως έχουμε φτάσει (χωρίς την σημερινή) στις 258 ξεχωριστές μουσικές προτάσεις. Με την σημερινή πρόταση τιμούμε τον κατά την άποψη μου καλύτερο τραγουδιστή στη ρεμπέτικη μουσική.

Η φωνή του πάντα μου έκανε εντύπωση και μέχρι να τον απομονώσω και να αντιληφθώ ποιος έβγαινε πάνω από τον Μάρκο κ ενώ φαίνονταν ότι φώναζε ήταν εν τούτοις εκείνος που έδινε το στίγμα, το βάρος και αυτό που λέμε το γρέζι κ την αληταρία, σε μια μουσική, που ούτως ή άλλως, καμωνότανε την περιθωριακή (και η αλήθεια είναι πως τότε ήταν), έλεγα τι αυθεντικά ωραίος είναι ο τύπος που πατάει πάνω σε όλους, βγαίνει από πάνω τους και δίνει και το στίγμα του πάνω στο κομμάτι. Δεν είναι κ λίγο πράμα να τραγουδά ο Μάρκος, ή ο Παπαϊώαννου κ όταν μπαίνει ο εν λόγω τιτανοτεράστιος, το τραγούδι ξαφνικά μετατρέπεται σε δύσθυμο μοιρολόι, ή ακατάβλητη επιμονή, που υπερβαίνει ακόμη και την δύναμη του στίχου. Καλλιτέχνης που έχει συνεργαστεί, με αξιοθαύμαστη επιτυχία ΚΑΙ με τους 4 των fantantic heroes του μπουζουκιού (μεταξύ άλλων) και αυτό και πάλι, από μόνο του, λέει πολλά. Και σε αντίθεση με άλλους συνθέτες - τραγουδιστές του είδους είναι και απο τους λίγους που δεν τον λες και "εύκολο", είτε να τον τραγουδήσεις, είτε να τον "ακομπανιάρεις"...Το μόνο που με λυπεί είναι ότι το αντίστοιχο μεγάλο λαρύγγι της λαϊκής μουσικής το έχω βάλει στην κατηγορία «Μπουζουκλερί» κ όχι σαν ξέχωρη, όπως σε αυτή την περίπτωση, μουσική πρόταση (δες related posts his master's voice link).
Οι ειδικοί (rebetiko.sealabs.net) αναφέρουν: «Ο Απόστολος Χατζηχρήστος γεννήθηκε το 1904 στο Κοκάριαλι της Σμύρνης. Πατέρας του ο Δημήτρης (Χρήστου το πραγματικό επώνυμο) από την Άνδρο και μητέρα του η Αναστασία από τη Σάμο. Σε μικρή ηλικία αρχίζει μαθήματα πιάνου και ακορντεόν σε ωδείο, ενώ μιλούσε γαλλικά και τούρκικα. Δεκαεπτά χρονών αιχμαλωτίσθηκε από τους Τούρκους.
Η οικογένεια του φεύγει από τη Σμύρνη το 1922 και εγκαθίσταται στη Τζιά. Ο ίδιος με τη βοήθεια του επίσης αιχμάλωτου θείου του δραπετεύει και μετά από ένα χρόνο καταφέρνει να βρει τους δικούς του. Η οικογένεια παίρνει προσφυγικό σπίτι και μετακομίζει στο Τουρκολίμανο. Ο νεαρός Χατζηχρήστου, εργάζεται ως τεχνίτης στα Ελληνικά Σωληνουργεία. Ταυτόχρονα ασχολείται με τη σύνθεση και το μπουζούκι. Το 1927 γνωρίζεται με τη Γαρυφαλλιά Σπανού με την οποία παντρεύεται το 1929 και αποκτούν τέσσερα παιδιά, δύο γιούς και δύο κόρες, από τα οποία επέζησαν μόνο οι κόρες.
Από το 1933-34 άρχισε να παίζει ακορντεόν και μαντολίνο στα ταβερνάκια του Πειραιά. Έχει ήδη γνωριστεί με το Στράτο Παγιουμτζή (συγγενή της γυναίκας του) και τους υπόλοιπους της «Τετράδας του Πειραιώς» και πείθεται να αφήσει το ακορντεόν και να τελειοποιηθεί στο μπουζούκι αλλά και στην κιθάρα. Υπήρξε στενός φίλος με το Γιάννη Παπαϊωάννου και τον κιθαρίστα και τραγουδιστή Γ.Κωνσταντινίδη (Μακαρόνα), με τους οποίους συνεργάστηκε τόσο δισκογραφικά όσο και στις εμφανίσεις του στα κέντρα. Από το 1935 και μετά, εμφανίζεται στα περισσότερα κέντρα διασκέδασης της εποχής. Στο «Δάσος» του Α. Βλάχου, στο Βοτανικό, με τους Παπαϊωάννου, Βαμβακάρη, Στράτο, Μπαγιαντέρα, Δελιά, Κερομύτη, Λορέντζο και Καρίπη. Αργότερα στου «Πικίνου» στο Θησείο με το Μαν. Χιώτη και το Γιώργο Μητσάκη, στον «Έλατο» με το Γιάννη«Μπιρ Αλλαχ» Σταμούλη το Μαρίνο Γαβριήλ το Γιάννη Μπαφούνη και το Λευτέρη Γουναρόπουλο. Μεταπολεμικά εμφανίζεται στο «Πιγκάλ», στου «Τζίμη του χοντρού» με το Βασίλη Τσιτσάνη και τη Μαρίκα Νίνου, στου «Καλαματιανού» στις Τζιτζιφιές το 1948 (στο συγκρότημα που συμμετείχαν όλοι οι μεγάλοι του ρεμπέτικου –τα καλύτερα μπουζούκια της εποχής), στη «Φλώριδα», στην «Τριάνα» του Χειλά το 1950, στη «Λουζιτάνια», στο «Φαληρικόν» και αλλού.
Μικτή Κόσμου 1948
Εξαιρετικός συνθέτης με εντελώς προσωπικό ύφος, κάνει την πρώτη παρουσία του στη δισκογραφία, το 1938 με το τραγούδι του: «Κοκκινιώτισσα (Γιατί σκληρή και άπονη)» και τραγουδιστή Γ. Κωνσταντινίδη. Ο Χατζηχρήστος αν και γράφει ο ίδιος τους στίχους πολλών τραγουδιών του, συνεργάζεται όμως και με άλλους στιχουργούς, όπως ο Γ. Λελάκης, ο Χ. Βασιλειάδης, ο Κ. Μάνεσης, ο Γ. Φωτίδας κ.ά.. Ειδικά, από τη συνεργασία του με το Γιάννη Λελάκη προέκυψαν τραγούδια, όπως: «Αλήτη μ’ είπες μια βραδιά», «Παραπονιάρικο», «Καρδιά παραπονιάρα», «Χάροντας (Γλυκοβραδιάζει κι ο ντουνιάς)», κ.ά., άσχετα αν στις ετικέτες των δίσκων δεν αναγράφεται το όνομα του Λελάκη. Συγκλονιστικός και ως τραγουδιστής, τις περισσότερες φορές ερμήνευε ο ίδιος τα τραγούδια του ενώ τραγούδησε και τραγούδια των Παπαϊωάννου, Βαμβακάρη, Τσιτσάνη, Περιστέρη κ.ά. Ανεπανάληπτες υπήρξαν οι διφωνίες του με το Μάρκο Βαμβακάρη, σε τραγούδια όπως «Με πολεμάς μπαμπέσικα», «Μινόρε της αυγής (Ξύπνα μικρό μου κι άκουσε)», «Βεργούλες», «Πολίτισσα», «Φάνταζες σαν πριγκηπέσσα», «Χριστίνα» και πολλά άλλα.
Στη διάρκεια της κατοχής υπήρξε ενεργό μέλος της Αντίστασης. Από το 1953 περνάει, όπως άλλωστε και οι περισσότεροι παλιοί «ρεμπέτες» στο περιθώριο. Επιβιώνει κάνοντας περιοδείες ανά την Ελλάδα. Στα 1957, ετοιμάζεται να φύγει για εμφανίσεις στην Αμερική. Δεν προφταίνει. Αρρωσταίνει. Καρκίνος στους πνεύμονες. Πέθανε σε ηλικία μόλις 55 χρονών στην Αθήνα, στις 5 Ιουνίου 1959.»
Κυρίες & Κύριοι είναι μεγάλη μας τιμή να σας παρουσιάσουμε τον μεγάλυτερο τραγουδιστή του ρεμπέτικου σε 120 επιλογές από τα συνολικά 153 τραγούδια που είτε έχει ερμηνεύσει, είτε έχει γράψει...


LINK
RELATED POSTS
His Master’s Voice 
All Greek Related Suggestions HERE

τόσα χρόνια στο ποτήρι το μαράζι σου με φθείρει



Δεν υπάρχουν σχόλια: