αυθόρμητα κυρα Σούλα μου βγαίνει. Η καψούρα που όλοι οι οπαδοί έχουν και είναι μια και αδιαμφισβήτητη καθώς την γνωρίζουν από τα παιδίκατα και συνεχίζουν έως το alzheimer να βιώνουν το ίδιο. Μπορεί να μην θυμούνται τα γενέθλια των φιλών τους, αλλά το ραντεβού με την καψούρα και την υποχρέωση, δεν το αμελούν ποτέ. Μπορεί να μην θυμάσαι τι έφαγες χθες, με ποιόν ήσουν ερωτευμένος πριν από 20 χρόνια, αλλά πάντα θα θυμάσαι τον αιφνιδιασμό στο ΟΑΚΑ & το γκόλ του Καραγκιοζόπουλου• τον τελικό μπάσκετ με τον Άρη στο ΣΕΦ• το γκολ του Σαβέβσκι στην Γλασκώβη• τις ισοπαλίες κ την λακούβα στο γκολ του Πώλ στο 10ο λεπτό της θεοτρελης νίκης του 85 με την βασίλισσα Ρεάλ (της οποίας γραφικά υπάρχουμε ως φόβητρο κάθε φορά που τραγουδάμε τον ύμνο)...
μπορεί να μην θυμάσαι με ποιούς ήσουν, αλλά θυμάσαι το γκολ του Λύμπε στη Κρήτη• δεν θυμάσαι με ποιους τραγούδαγες μαζί, όταν επαναλάμβανε την εκτέλεση φάουλ ο Τσιάρτας απέναντι στους Galacticos, ή όταν έχανε την ευκαρία στους 8 ο Ντέμης• όταν μας κούναγαν το δάχτυλο οι μπράβοι του Κόκκαλη στο members club, ή όταν μας περνούσε πριονοκορδέλα το σύστημα και εμείς στεκόμασταν• και όταν νικητές (για όλους τους υπόλοιπους) ήμασταν επομένως και ιδιοκτήτες του• όταν ισοφαρίζαμε τον ΠΑΟΚ Κρουσσώνα στο χιόνι στο Παγκρήτιο, ή όταν ο Φερνάντεζ μας χάριζε το νταμπλ απέναντι στην προπαγάνδα Λουτσέσκου• όταν χάναμε το πρωτάθλημα για "να πάρει και μια επαρχιακή ομάδα το πρωτάθλημα" ασχέτως κανονισμών, ή όταν βάσει κανονισμών έπαιρνε το πρωτάθλημα ο 2ος της βαθμολογίας. Θυμάσαι όμως τους αγαπημένους σου ήρωες, τα αδέρφια σου που μοιραστήκατε την ίδια χαρά και θλίψη• και όσους μοιράζεστε την ίδια σπίθα ακόμη, τους αγαπάς πιο πολύ τις ώρες εκείνες• μα πιο πολύ θυμάσαι και εκείνους που χάσαμε κάπου στην πορεία...
Α κ μιλάμε για καψούρα που αγνοεί τις προφανεις σεξιστικές μαλακίες περί ιδιοκτησίας• εδώ δεν υπάρχει ζήλια στο μοιρασμα, δεν υπάρχει φθόνος στο τραγούδι, ούτε κριτική στην αστοχία και στην απογοήτευση• μόνο πίστη στο ότι θα σηκωθούμε, ότι μπορεί να το κάνουμε αυτό όλη μέρα, όλη μας τη ζωή αλύγιστοι & αδιαπργμάτευτοι μπροστά στην αγάπη μας για το ωραίο και όχι για τη νίκη• & επειδή κανείς μας δεν έχι την τύχη να πορευτεί σε αυτή ζωή, με αυτή την έννοια του αδάμαστου, μπροστά στο συμφέρον και την επιβίωση, έχουμε απομείνει να τα ρίχνουμε όλα σε εκείνη (σε κάτι άκοπο για εμάς, για κάτι τόσο ασήμαντο μπροστά στα σημαντικά), να μας βγάλει ασπροσώπους, μια που εμείς μονάχοι μας, δεν είμαστε ή δεν αποδεικνυόμαστε συνήθως αρκετοί... Μα η ΑΕΚ είναι τρόπος ζωής, ιδέα, από εφαλτήριο κοινωνικής ενσωμάτωσης για τους αποκληρους, μετατράπηκε σε μοχλός πιεσης στους ισχυρούς. Μπορεί η καψούρα μας να μην ζει την ζωη για εμάς• μας δίνει όμως αρκετά για να πορευτούμε ανάλογα. Δίχως την απαίτηση για νίκες• μόνο την δυνητική συστράτευση στις καλές πρακτικές, είτε αυτές εννοούμε την αλεγκρία και την ομαδικότητα στο ποδόσφαιρο, είτε τον σεβασμό στον συνομιλήτη σου και την γόνιμη επικοινωνία στις ανθρώπινες σχέσεις• και δεν συζητώ πως όπως σε όλες τις καψούρες υπάρχει η προσδοκία για εκτόνωση και αποσυμπίεση, δεν μπορείτε να πειτε• όταν έχει ΑΕΚ η ζωή δεν έχeι άλλα προβλήματα παρά τα προφανή (εως ένα σημείο):
α, και μην ξεχνάμε πως είμαστε και ομάδα προκαταλήψεων, δαξασιών και μιας περίεργης προσκόλλησης στον αποκρυφισμό και στην μεταφυσική.
Υπάρχουν άλλοι που πιστεύουν στο καλό ποδσφαίρο και στις αρχές του κ ακόμη αδυνατούν να μην αποδώσουν στη τύχη π.χ. το γκολ του Nατσούρα, το "δώσε πάσα" Κλωναρίδη στον αγώνα με Benfica, το "βάλτο ρε Γιόνσον" (δις οφέτο), το παιχνίδι με την Brighton εντός• υπάρχουν άλλοι που προληπτικά βρίζουν, όσουν παίκτες ελπίζουν να τους βγάλουν ασπροσωπους, λέγοντας έπειτα πως "θέλανε τα μπινελίκια τους για να πάρουν μπροστά"• άλλοι που δαγκώνονται, άλλοι που επικαλούνται τα θεία και άλλοι που τα βρίζουν ταυτόχρονα, όλοι πάντα με την ίδια πίστη, πως και η δική τους υποστήριξη και συγκέντρωση θα βοηθήσει και την ομάδα να παραμένει ανταγωνιστική και συγκεντρωμένη, να διαβλέπει τους κινδύνους και την ευκαιρία, όπως μπορούνε εκείνοι, βολεμένα και από γηπέδου, ή τηλεοράσεως, αγωνιζόμενοι• οι οπαδοί της όμως, που αμόλευτα την αγαπούν και χρειάζονται, τις περισσότερες φορές lexotanil, για να συνέλθουν (να τα λέμε όλα)• υπάρχουν άνθρωποι που βγάζουν κραυγές, ή λένε λέξεις - συνθηματικά, όταν η ομάδα επιτίθεται, ή επικαλούνται κάποιον Πέτρο όταν αμύνεται.
Και άλλοι, που απλά πιστεύουν οτι ο Μάνταλος είναι επινόηση ενός συστήματος που τόλμησε να τον βάλει δίπλα στον Μανωλά σαν τον επόμενο παίκτη - σύμβολο της ομάδας• και ξέρω οτι σε μια ημέρα γιορτής δεν θα πρέπει να επιμένω, αλλά το κάνω πάντοτε με την πρόκληση να μου την λένε όλοι οι υπόλοιποι, όταν ο "αρχηγός" κάνει μια εντυπωσιακή κίνηση και με διαψεύσει• κοινώς με το αντι Μανταλικό μένος μου, έχω συσπειρώσει τα "πλανεμένα του συστήματος", υπέρ του παίκτη που αυτονόητα έφερνε την ομάδα πισω, ενώ έπρεπε να την τραβά μπροστά. Και αυτό απλά, γιατί η φανέλα είναι απείρως πιο βαριά από το οποιοδήποτε ταλέντο διαθέτει ο συγκεκριμένος "αρχηγός". Το ξέρουν αυτό το βάρος πολύ καλα οι Μανωλάδες, οι Ντέμηδες, οι Κασάπηδες αυτής της ομάδας• το ξέρουν οι Δέλλες & οι Τσιάρτηδες (θου Κύριε ...) και τα φυτά στην Καλαμάτα που είναι ωραία, το ξέρουν• το ξέρουν πολύ καλά οι Σαβέφσκι, οι Οκόνσκι και οι Σκόκοι οι Σιφρέντι που έλεγα κ εγώ τον υδραυλικό αυτής της όμάδας•το ξέρει ακόμη και ο Θεός ο ίδιος!!! Και αν για τον Θεό είναι εύκολο να ανταποκριθεί στο βάρος της φανέλας, ανταποκρίθηκαν εξίσου και οι παραπάνω, απείρως αρχηγικότερα του τωρινού...Case closed, εκτός αν σηκώσει ευρωπαικό (που είναι η κολυμπήθρα του Σιλωάμ & για τον Δημήτρη τον ίδιο) Και όμως, ο τωρινός, μου λέει το fan club, έχει σηκώσει (έως τώρα) 2 πρωταθλήματα και 2 κύπελλα, αριθμοί μεγαλύτεροι από κατορθώματα καριέρας μερικών από την παραπάνω λίστα...Oh tempora! oh mores! λένε οι Λατίνοι...Αδικία θα πως εγω, αλλά...
Τυχεροί εμείς που ζήσαμε όλα αυτά και ευτυχήσαμε με αυτόν τον αρχηγό να δούμε νταμπλ και γενικά τίτλους που δεν είχαν δει άλλες γενιές και δή οι πρώτες• επομένως αφιερώμενα όλα σε αυτούς, που τα ονειρεύονταν μα τα στερήθηκαν, με την ελπίδα, που λέει και ο Μηνάς, στα επόμενα εκατό, οι οπαδοί να έχουν βιώσει ακόμη περισσότερα, ακόμη ευτυχέστερα...Σε όσα πάει ΑΕΚΑΡΑ μου, να είσαι πάντα Α.Ε.Κ.
Related Posts & Links
All AEK posts HERE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου