Λόγια Δανεικά Vol. 6

Η Photo είναι δανεισμένη από τον ανυπέρβλητο Χάρρυ Κλύνν

Και φτάσαμε πάλι στα δανειζόμενα λόγια, να καλύψουν το κενό από κάτω μας, που εξελίσσεται ραγδαία σε κενό μέσα μας… για να μην πούμε πως τείνει να κατοχυρωθεί και ως.. εγκεφαλικό κενό και στους απ’ έξω μας…. 3 κειμενάκια και σήμερα για οργή, θλίψη και προβληματισμό. Θα μου πεις κυρά Σούλα μου γιατί δεν αναφέρω τον πολιτισμό.. γιατί τα τελευταία λόγιαπου δανείστηκα για τον πολιτισμό τις τέχνες και τις ηδονές διαβάστηκε λιγότερο ακόμη και από την μέρα μπριτζόλας και πεολειχίας στην οποία είχαμε … εκτενή αναφορά…

Ξεκινάμε λοιπόν από το θέμα των ημερών μεταξύ των αριστερών. Έχουμε λοιπόν την σύσταση δελφίνων και την καθοδηγούμενη, από προβοκάτορες παπαγάλους – δημοσιογράφους και από άλλα κέντρα αποφάσεων και εξουσίας (δες photo), λαϊκή θυμηδία του συριζαίου εκλογικού σώματος (μέσα στο οποίο κατοικοεδρεύουν σήμερα και κεντρώοι – κωλοτούμπες ψηφοφόροι του Ν.Δ.Σο.Κ.), που τελικά στοχεύει στον διωγμό / στην αποπομπή (chic), των διασχιστικών Δημαριτών του χθες (καλά υπάρχουν ακόμα αυτοί?). Όσο εμείς τρωγόμαστε για μικροκομματικές σκοπιμότητες και την προώθηση δήθεν των δικών μας παιδιών σε υπουργικούς θώκους, αλλού τους έρχεται λουκούμι, την ίδια ώρα που όλα τρέχουν και εμείς παρατηρούμε εσωτερική στάση πληρωμών και το μόνο που έχουμε να καταγγείλουμε είναι ο αλήτης ο Πανούσης (καλά ρε Πανούση, πως ονομάζεσαι έτσι την ίδια ώρα που υπάρχει ο Τζιμάκος? Τα’ χουμε πει αυτά..). Ας θυμηθούμε τις έως τώρα τοποθετήσεις:

«Αρχικά και για να τοποθετηθούμε και για θέματα της επικαιρότητας (εισβολή «αντιεξουσιαστών»στον προαύλιο χώρο της Βουλής) να πούμε τα εξής ευκόλως εννοούμενα, που όμως δεν αναφέρονται πουθενά. Για ποιο λόγο επελέχθη η συγκεκριμένη δράση από τον συγκεκριμένο χώρο? Αν γίνονταν από φρεσκοξυρισμένα κεφαλάκια θα ήταν αυθόρμητη η απάντηση.. Όμως τώρα δεν υπάρχει άλλη εξήγηση, από την δημιουργία εντυπώσεων που οδηγεί σε μια ακόμη, εξ αριστερών υποτίθεται, αυτή την φορά, προβοκάτσια. Γιατί κε Αριστερέ μου, καταργείται η δημοκρατία, ή η διεκδίκηση, με όλα τα μέσα, επειδή υπάρχει κυβέρνηση ΣΑΝΕΛ? Όχι! Όμως, επειδή υπάρχει κυβέρνηση ΣΑΝΕΛ, δεν σημαίνει ότι δικαιούμαστε να ομιλούμε περί ασύδοτου κράτους, πόσο μάλλον όταν έχουν γίνει βήματα (έστω εικονικά) για να εξομαλυνθούν οι τριβές (τουλάχιστον με τον συγκεκριμένο χώρο). Γιατί λοιπόν να ρίχνουμε νερό στο μύλο της «μαύρης αντίδρασης» (που λένε & οι Κνίτες) δικαιώνοντας την δράση που έφρασσε με κάγκελα δημόσια κτίρια, δικαίως φοβούμενη την λαϊκή οργή? Δεν υπάρχουν όργανα ή δυναμικές συνδιαλλαγής των αναρχικών/εξωκοινοβουλευτικών/πολιτικών ακτιβιστών της Αριστεράς (να μην μπερδευόμαστε) με ένα αριστερό κράτος, ή χρειάζεται και εδώ Λαλιώτης (δες ομάδα «Α»)?? Τέλος, λέω εγώ, που ήταν αυτοί οι θαρραλέοι "διαμαρτυρόμενοι", 40 χρόνια τώρα, όταν όλοι εικάζαμε πως όποιος κάνει πως μπαίνει, θα πυροβοληθεί??Ο αγώνας ανέκαθεν έριζε για μάρτυρες και όχι για πανυγηρτζήδες.. Μην παρεξηγηθώ, δεν θέλω να χυθεί αίμα, μα για να γυρίσει ο ήλιος θέλει νεκρούς χιλιάδες...Ας μην βρίσκουμε και κάνουμε, σαν τους ψευτοπαλληκαράδες φασίστες και να θέλουμε να λεγόμαστε και αντιεξουσιαστές... Όχι εκεί που μας "παίρνει", ή μήπως, όλο το νταραβέρι γίνεται για να δούμε πόσο μας "παίρνει"... και τελικά ποιός απ' όλους τους κοινοβουλευτικούς, θέλει να μάθει ακριβώς πόσο τον "παίρνει"???? Και εν τέλει, τι περιμένει κανείς από το κάθε κράτος, όταν 30 νοματαίοι, διψασμένοι για δικαίωση, δύνανται να δημιουργούν προηγούμενο (που λέει και ο Κυριάκος).. Αν ξαναβάλει κάγκελα θα είναι το ίδιο φοβισμένο με τους προηγούμενους διαχειριστές της εξουσίας, χωρίς όμως να συντρέχει λόγος οικειοποίησης οποιουδήποτε «προπατορικού αμαρτήματος» των κομμάτων εξουσίας των τελευταίων 40 χρόνων. Αν απαντήσει με διάλογο, θα πρέπει να κάνει το ίδιο με τα φρεσκοξυρισμένα κεφαλάκια που θα ζητούν ΛΕΥΤΕΡΙΑ για τους πολιτικούς αγωνιστές (ήμαρτον!!) του Χρηματιστηρίου Αθηνών (Χ.Α.). Αν απαντήσει με καταστολή θα ενδυθεί τον δεξιό μανδύα της «προστασίας του πολίτη» και θα δώσει και άλλο αέρα στις μπαρουφολογίες του οποιοδήποτε Άδωνι ή τσεκουροφόρου πολιτικού του κόμματος, που ισχυρίζεται ότι «εμείς καλά τα κάναμε»!!.. Η εκτίμηση δική σας….
 

 Ενώ στο google+ είπαμε:

«Η Αριστερά πρέπει να κάνει τα πάντα να μην δικαιώσει τον φασισμό της δεξιάς... και αν κριτήριο είναι το τι κάνανε οι άλλοι, ας το τουμπάρουμε.. γιατί κάτι τέτοιο δεν είχε γίνει με τους αλλουνούς? Πολύ απλά γιατί θα έπεφτε ξύλο κ ίσως όχι μόνο.. ξύλο. Επομένως τα αντανακλαστικά ήταν σε αυτή την περίπτωση, καλά, δεδομένου και ότι έγινε κάτι τέτοιο και ότι δεν άνοιξε μύτη... άνοιξε όμως το βρωμόστομα του Άδωνι κ άλλων τσεκουροφόρων που επαίρονται για το πόσο δίκιο είχαν που ήταν φασίστες!! Μάλλον πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους κοινωνικοποίησης των αιτημάτων μας, πέραν του φτηνού, αδικαιολόγητου και ίσως ύποπτου αιφνιδιασμού, μια, που και εμείς λέμε, ότι κάτι μπορεί να 'χει αλλάξει (λέμε τώρα) και, όχι να κάνουμε πράξεις που ποτέ στο παρελθόν δεν θα τολμούσαμε, απλά ποντάροντας, πως τώρα μας παίρνει..... Λουκούμι τους ήρθε που λέει και ο Κικίλιας!»

Και όλα αυτά τα λέμε για να κάνουμε και μια ανάλυση (όχι εμείς ο Κος Πουλαντζας) για τον μικροαστικό κινηματισμό, τα υπέρ (?) και τα κατά του, κινηματισμό που στοχεύει ενεργά ο Δημαλήτης Πανούσης και εμείς ως γνήσιοι Αριστεροί (σας θυμίζει κάτι από ΚΚΕ αυτό?) προασπίζουμε, ξεχνώντας τον όποιο προσεταιρισμό σε αυτόν γίνεται από πατριώτες που πουλάνε εθνική συνείδηση (έκφραση μικροαστισμού?) Από το φιλικό ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΑΜΙΝΙ και τον Παύλο Μουρουζίδη: στο άρθρο "Ο Ν. Πουλαντζάς για τoν μικροαστικό κινηματισμό" :

«Φασισμός και Δικτατορίες»

---

Το έργο «Φασισμός και Δικτατορίες» του Ν. Πουλαντζά, είναι ένα από τα σπουδαιότερα έργα που γράφτηκαν για την άνοδο του φασισμού στην Ιταλία και τη Γερμανία κατά τον Μεσοπόλεμο, σχετικά με την εμπέδωσή τους στην εξουσία και την άσκησή της από το ναζιστικό (Γερμανία) και το φασιστικό (Ιταλία) κόμμα. Οι βασικές πτυχές αυτού του έργου αφορούν τα αίτια της εμφάνισης του Κράτους Έκτακτης Ανάγκης, τις ιδιαίτερες μορφές του (φασισμός - δικτατορίες) και τη στάση της Γ’ Διεθνούς απέναντι στο φασισμό. Εξετάζονται επίσης, τα ρεύματα του φασισμού και της αναρχίας από τη σκοπιά της κοινωνικής τους προέλευσης, του περιεχομένου και της στάσης τους.

Μία πολλή δευτερεύουσα σε έκταση και ανάπτυξη, αλλά όχι σε σημασία, πλευρά του κειμένου αποτελεί η αναφορά τού συγγραφέα στην «επιρροή της μικροαστικής ιδεολογίας» και των εκφάνσεών της (αναρχία – “επαναστατικός” συνδικαλισμός – ακτιβισμός) στην εργατική τάξη, παράλληλα με μία πολλή ενδιαφέρουσα (και με πολύ ρίσκο) κατηγοριοποίηση των χαρακτηριστικών τους και του πως «αλληλεπέδρασαν» αυτά στη διαπάλη μεταξύ τους κατά την προπολεμική περίοδο. Η έκφραση της αυθόρμητης συνείδησης, του αυθόρμητου ψυχισμού που εκφέρεται ως κινηματισμός στην πολιτική ορολογία, αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά πεδία έκφρασης της συνείδησης και της κοινωνικοπολιτικής της έκφρασης. Σ’ αυτό το πλαίσιο, αναρχοσυνδικαλισμός και επαναστατικός συνδικαλισμός, αποτελούν εκφράσεις της κινηματικής, μικροαστικής κατά τον Πουλαντζά, αντίληψης.

Σύμφωνα με το συγγραφέα, οι θεωρητικές επινοήσεις και αφηγήσεις των προαναφερόμενων μικροαστικών ρευμάτων του κινηματισμού και των δυναμικών μειοψηφιών, απέχουν κάθε συνεκτικής θεωρητικής απόπειρας, παράδοσης και μεθόδου. Οι παραδόσεις της αναρχίας και του “επαναστατικού” συνδικαλισμού, γοητεύονται από το «βίωμα», το τυχαίο και το αυθόρμητο, το περιθώριο, τη βία και το ρίσκο με αποτέλεσμα εν τέλει την αδράνεια και την πολιτική αποστράτευση.

Ιδεολογική κρίση

---

Μία σύντομη κατηγοριοποίηση κατά το Ν. Πουλαντζά, έχει ως εξής:

 α) ο αναρχισμός, εκδηλώνεται κυρίως ως αναρχοσυνδικαλισμός, που συγγενεύει με τον επαναστατικό συνδικαλισμό. Συνδυάζει την περιφρόνηση από την οργάνωση και τους πολιτικούς στόχους και την άγνοια, κάτω από τη μάσκα του άμεσου βιώματος, του ρόλου των μηχανισμών πολιτικής καταπίεσης (κράτος) στη διατήρηση του καπιταλιστικού συστήματος.

β) Ο αυθορμητισμός, δηλαδή η περιφρόνηση προς την οργάνωση και η αφηρημένη λατρεία της άμεσης και «αυθόρμητης» δράσης οπουδήποτε και μ’ οποιονδήποτε τρόπο, δηλαδή η κατεξοχήν έκφραση του μικροαστικού «ατομικισμού».

γ) Η «πραξικοπηματική ανταρσία» που αγνοεί τη μαρξιστική-λενινιστική ιδεολογία και την πολιτική πάλη των μαζών. Συνδυάζεται με τον αυθορμητισμό και τον αναρχισμό και βασίζεται σε μια πραγματική κι αφηρημένη λατρεία της παραδειγματικής βίας που θα αναλάβουν «οι δρώσες μειοψηφίες». Πρόκειται, ίσως, για το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα της εν εξεγέρσει μικροαστικής τάξης, της μικροαστικής ανταρσίας.»

Ακτιβισμός και φασισμός

---

Σύμφωνα με το συγγραφέα πάντα, η ιδεολογική κρίση στα πλαίσια της εργατικής τάξης εκδηλώνεται καταρχήν, με την αυξανόμενη επιρροή της σοσιαλδημοκρατίας, με την επιρροή της μικροαστικής ιδεολογίας των επαναστατημένων μικροαστών και επιπλέον, σε συνθήκες εκφασισμού, με τη μορφή του εθνικοσοσιαλισμού-φασισμού, οπότε και εμφανίζεται με “αριστερή” φρασεολογία και μανδύα για να προσεταιριστεί κομμάτια της εργατικής τάξης.

Η ευκαιριακή έως τυχοδιωκτική πολιτική του κινηματισμού, πέραν της παραλυτικής επίδρασης που μπορεί να έχει, μπορεί να συμβάλλει στην αντιδραστική έως την ανοιχτά αντεπαναστατική μετάλλαξη του εργατικού κινήματος, κάτι που αποδείχτηκε και ιστορικά: κατά την περίοδο εμφάνισης του φασισμού, το ρεύμα του “επαναστατικού” κινηματισμού τροφοδότησε τα φασιστικά κινήματα σε Γερμανία και Ιταλία, αφότου προηγουμένως ο κινηματισμός και η “άμεση δράση” άμβλυναν τα αντανακλαστικά του εργατικού κινήματος. Προς επίρρωση, ο συγγραφέας καταθέτει ιστορικά παραδείγματα από την Ιταλία και τη Γερμανία.

Με τα λόγια του ίδιου του συγγραφέα:

«Αντίθετα θα έπρεπε να τονιστεί, το εντελώς χτυπητό φαινόμενο της ολοφάνερης σύμπραξης των «αυθορμητιστών», αναρχο-συνδικαλιστών κλπ. (μεταξύ των οποίων και πολλοί ηγέτες) με τα φασιστικά κόμματα, στα οποία συχνά προσχωρούν ανοιχτά, και συγκροτούν την «αριστερίζουσα» πτέρυγά τους. Οι περιπτώσεις αυτές, κυρίως στην Ιταλία αλλά και στη Γερμανία, είναι αναρίθμητες και διδακτικές. Ο μαζικός χαρακτήρας του φαινομένου δείχνει ότι δεν πρόκειται απλώς για ατομικές λιποταξίες που οφείλονται στην τύχη ή σ' έναν κενόδοξο καιροσκοπισμό.»

Η επιχειρηματολογία του Ν. Πουλαντζά απέναντι στα δύο αυτά κρισιακά φαινόμενα της ιδεολογικής παρέμβασης στην εργατική τάξη είναι αποκαλυπτική:

Η αναρχοσυνδικαλιστική τάση, η οποία είχε εξαφανιστεί στη Γερμανία στο τέλος του 19ου αιώνα, επανεμ­φανίζεται στη διάρκεια του εκφασισμού στη Γερμανία,  εκπροσωπείται από την Ελεύθερη Ένωση Εργατών Γερμα­νίας πα­ράλληλα με την παράλυση και ακινητοποίηση της γερμανικής εργατικής τά­ξης και την πτώση της μαζικότητας των συνδικάτων. Ο αυθορμητισμός και οι μπλανκικές-πραξικοπηματικές τάσεις, διαδίδονται ιδιαίτερα μεταξύ των ανέργων και των εργατών αγροτικής καταγωγής, οι οποίοι επηρεάζονται διαδοχι­κά, πότε από το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας και πότε από τον εθνικοσοσιαλισμό, χωρίς όμως να προσχωρούν στο εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα.

Από τη μεριά της, η εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία, εκμεταλλεύεται το ρεύμα του αυθορμητισμού για να χτυπήσει τις εργατικές οργανώσεις και να παρασύρει προς τον εθνικοσοσιαλισμό τμήματα της εργατικής τάξης. Συγχρόνως, ο εθνικοσοσιαλισμός κατα­φέρνει να αδρανοποιήσει την εργατική τάξη ακόμη περισσότερο, οικειοποιούμενος πλευρές του αναρ­χοσυνδικαλισμού. Πιο συγκεκριμένα:   

- η εικόνα που προβάλλει είναι η συ­σπείρωση σε ομάδες δράσης ενόψει συγκεκριμένων ενεργειών, ενώ η σύνδεση των μελών υποτίθεται πως εξασφαλίζεται με τον προσωπικό και άμεσο δεσμό τους με τον υπέρτατο αρχηγό. Στο οργανωτικό επίπεδο, το εθνικοσοσιαλιστικό κόμ­μα εμφανίζεται ως αντι-κόμμα. Οι δηλώσεις εναντίον της οργάνωσης, που εμφατικά εξυμνούν τη «βούληση», αφθονούν,

-από τον εθνικοσοσιαλισμό προβάλλεται η λατρεία της βίας και του ακτιβι­σμού, καταγγέλλονται τα «προγράμματα», τα «δόγματα» κ.λ.π.

-εξαίρει την απεργία ως μέσο χειραφέτησης της εργα­τικής τάξης, υπό τον όρο, βέβαια, ότι πρόκειται για απεργία οικονο­μική και μόνο,  

-διακηρύσ­σει επίμονα την αναγκαιότητα των απολιτικών συνδικάτων-εκπροσώπων των εργαζομένων,

-προβάλλει την συντεχνιακή οργάνωση που υ­ποδηλώνει το “απολιτικό” ναζιστικό κράτος, 

-τονίζεται η «αντικαπιταλιστική επανάσταση», που τάχα θα πετύχει μ’ ένα στρα­τιωτικό πραξικόπημα. Οι προστριβές του Βε­ρολίνου το 1937 και των αγροτικών τμημάτων υπό τον Ρίχαρντ Βάλτερ Νταρέ, με τον πολιτικό μηχανισμό του Χίτλερ, καθώς και η ανταπάντηση του καθεστώτος με «τη νύχτα των κρυστάλλων», δεν οφείλονται μό­νον στις αντικαπιταλιστικές προσδοκίες του μεταλλαγμένου εργατικού κινήματος, αλλά επίσης και στη ρο­πή του προς τον «κινηματισμό» και την τακτική του πραξι­κοπήματος.

Αν και δεν είναι καθόλου της ίδιας τάξης με τις άλλες εκδηλώσεις της μικροαστικής ιδεολογίας, τις οποίες οικειοποιήθηκαν απευθείας τα φασιστικά κόμματα, η ευθύνη των αυθορμητιστών - αριστερών καιροσκόπων υπήρξε σοβαρή στην άνοδο του φασισμού. Και παρά τις διαφορές μεταξύ αυθορμητισμού και αριστερισμού, (τον οποίο ο Ν. Πουλαντζάς δέχεται μόνο στα πλαίσια του μαρξισμού-λενινισμού), κοινό χαρακτηριστικό των δύο ρευμάτων αποτέλεσε η πολιτική παραίτησης, ουσιαστικά, εμπρός στον φασισμό.

Κλείνοντας, πρέπει να επισημάνουμε πως είναι προφανές πως τέτοιου είδους θεωρητικοί “λογαριασμοί” θα κλείσουν παρά μόνο με ιστορικούς όρους. Το ρεύμα της κομμουνιστικής επανεξόρμησης θα πρέπει να κλείσει κριτικά και εποικοδομητικά μεν, χωρίς όμως μέσους όρους και ίσες αποστάσεις, τους λογαριασμούς του με το παρελθόν, στο ιστορικό και στο θεωρητικό πεδίο του εργατικού κινήματος του 20ου αιώνα. Η εν λόγω οριοθέτηση, χωρίς να αποκόπτει την κριτική και το διάλογο με τα προαναφερόμενα ρεύματα, θα καλείται πάντα να ξεκαθαρίζει το τοπίο και τα ανακύπτοντα κάθε φορά ζητήματα.

Αποτελεί ισχυρή πεποίθησή μας πως καμία επανεξόρμηση του νέου κομμουνιστικού κινήματος του 21ου αιώνα δεν πρόκειται να ορθοποδήσει, χωρίς ένα ισχυρό ρεύμα μαρξιστικού διαφωτισμού. Η ανάγκη ανάκτησης και υπεράσπισης του επιστημονικού κεκτημένου του μαρξισμού, διάδοσης, ανάπτυξης και υπέρβασής του εν τέλει, παραμένει τραγικά επιτακτική, ιδιαίτερα σε συνθήκες που ο Πουλαντζάς ίσως θα χαρακτήριζε ως συνθήκες προχωρημένου εκφασισμού.

---

*Ν. Πουλαντζά «Φασισμός και Δικτατορίες – Η άνοδος του φασισμού και η στάση της Γ’ Διεθνούς», εκδόσεις Θεμέλιο. Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ 

Το επόμενο είναι για να οργιστείτε… Από το netakias.com :

«Εγώ, το δεκανίκι της διαπλοκής»μια αυτοβιογραφία

 

Τα κείμενα και τα πρόσωπα στα οποία αναφέρονται είναι φανταστικά και ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής έγινα πολιτικός χάρη στην διαπλοκή, έχω την καρέκλα μου χάρη στην διαπλοκή, είμαι απολογητής της διαπλοκής, προβάλλομαι από την διαπλοκή, για την διαπλοκή.

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής έλεγα στο πόπολο να παίζει στο Χρηματιστήριο, αλλά έδινα στην διαπλοκή την εσωτερική πληροφόρηση.

Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής δεν θέλω να λειτουργεί η Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία για να αγοράζουμε συχνότερα νέα προϊόντα ακριβότερα με το δωράκι μου.

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής όταν τα κομμούνια του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ενοχλούσαν την διαπλοκή, έβαλα τα στήθια μου μπροστά για να υπερασπιστώ το Κράτος και τους νόμους, που εγώ έγραψα, για να εξαθλιώνω τους πολίτες με τα ακριβότερα διόδια στο κόσμο και να ωφελώ την διαπλοκή τιμωρώντας, τους παραβάτες των νόμων μου

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής φόρτωσα τον προϋπολογισμό με 200εκ για ένα άχρηστο Μέγαρο για να κάνω εγώ με την σύζυγο μου την φιγούρα μου.

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής προτιμώ να δηλητηριάζω το λαό με Πακιστανικά Γενόσημα παρά να δίνω δουλειά σε Έλληνες που θέλουν να πληρώνονται για να δουλεύουν

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής προτιμώ να πίνω γάλα Γερμανικό να νιώσω Ευρωπαίος παρά το βλάχικο μπανάλ από κτηνοτρόφο συγχωριανό μου και γι αυτό το απαγόρευσα

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής όταν χάρισα την ΑτΕ είπα ότι το έκανα για να σώσω τις θέσεις εργασίας κι όχι για να σβήσω τα θαλασσοδάνεια του κόμματος μου

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής ποτίζω με αρσενικό βρέφη και παιδάκια γιατί η ανάπτυξη είναι ο ελληνικός χρυσός

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής δεν θέλω να πληρώνουν φόρους τα κανάλια όπως οι πολίτες γιατί αυτοί μου δίνουν τηλεοπτικό χρόνο όταν χρειάζομαι στις εκλογές κι όχι μόνον

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής δεν θέλω να πληρώσει για τις μίζες της η Siemens γιατί μπορεί αύριο να χρειαστώ κι εγώ

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής δεν βλέπω τον λόγο να ασχοληθώ με την λίστα Λανγκάρντ όταν είναι συγγενείς μου μέσα σε αυτήν. Εσείς στην θέση μου τι θα κάνατε;

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής δεν θέλω να πληρώσει φόρους η Hochtief της φίλης μου της Μέρκελ, όταν μπορώ να τα πάρω από μια αδιάφορη για μένα γιαγιά στο Πέραμα

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής ψωνίζω πάντα από MALL και με συμφέρει να απελευθερωθούν πόροι βάζοντας λουκέτο στους μικρομεσαίους.

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής έκλεισα τα ελληνικά περίπτερα για σας κάνω ευρωπαίους που έχουν μόνο πολυεθνικές υπεραγορές.

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής χάρισα τα λιμάνια στους Τούρκους και τα Αεροδρόμια στους Γερμανούς, γιατί η Παγκοσμιοποίηση δεν ξεχωρίζει τους λαούς, τους σφάζει το ίδιο

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής θα ιδιωτικοποιούσα το νερό σας γιατί η βροχή πέφτει σε όλους το ίδιο, αλλά τα δολάρια μόνο στην τσέπη μου.

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής έκλεισα και τα τελευταία ελληνικά εργοστάσια γιατί μόνο από τους Εργολάβους είδα προκοπή κι όχι από το ελεύθερο ανταγωνισμό κι εμπόριο.

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής δεν θέλω Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης κάνω δίαιτα.

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής δεν θέλω λογιστικό έλεγχο του χρέους γιατί έκανα καριέρα και  αποταμιεύσεις με κόπο προκαλώντας αυτό το χρέος.

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής δεν θέλω να τρομάζω τις Αγορές όπως το σκυλί που δεν δαγκώνει το χέρι που το ταΐζει.

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής ανακεφαλαιοποίησα τις Τράπεζες κι όχι τους Πολίτες γιατί οι πολίτες δεν στέλνουν τα λεφτά τους στις offshore μου

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής κατηγορώ όσους διεκδικούν εργασιακά δικαιώματα για τους διεφθαρμένους συνδικαλιστές τους, που εγώ εξέθρεψα ώστε να γίνουν οι συνδικαλιστές τους, όσοι ήταν πιο διεφθαρμένοι

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής δεν φοβάμαι την Παγκοσμιοποίηση, αλλά τους ανθρώπους που ζητούν την ζωή που τους έκλεψα.

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής έριξα την ευθύνη στους πολίτες που πήραν δεύτερο παντελόνι, για να πάρω εγώ δεύτερη θυρίδα στην Ελβετία, αυτοί με ψήφισαν άλλωστε.

-Εγώ το δεκανίκι της διαπλοκής , χωρίς την διαπλοκή δεν θα ήμουν ούτε δεκανίκι....

Καληνύχτα σας (παρακολουθούμε με προσοχή και απογοήτευση τους εξοπλισμούς, τους οποίους ξέραμε πως θα γίνουν σαν ένα είδος «υπόσχεσης», οι οποίοι πάντοτε γίνονται εις βάρος σημαντικότερων κρατικών δαπάνων..)

 

η ευθύνη των αυθορμητιστών - αριστερών καιροσκόπων υπήρξε σοβαρή στην άνοδο του φασισμού