Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

For fuck's sake / My Dear Diary






Ιστορικά, όσο μπορώ να θυμηθώ είχα αριστερούς προσανατολισμούς κυρίως για να πάω κόντρα στο συντηρητικό οικογενειακό μου κατεστημένο...Όταν μικρός αναρωτιόμουν τί έχει κάνει αυτή η Δεξιά και ο λαός δεν την ξεχνά, σύνθημα που έβλεπα
σε ένα τοίχο λίγο πριν ξεμυτίσουμε στην Στρ. Καλλάρη (δίπλα στο "ένας σεισμός μας σώνει"), δεν σκεφτόμουν ότι χρόνια μετά, τα αποπαίδια των ταγματασφαλιτών, σε πορεία για την ελληνικότητα της Μακεδονίας 10/12/1992 (στην οποία, αν κ δεν θα' πρεπε, με παρρησία δηλώνω ά ότι πήγα συνεπαρμένος από εκείνο το γ......νο βιβλίο Ιστορίας Δέσμης που παρουσίαζε τον ιμπεριαλιστή Βενιζέλο σαν τον μεγαλύτερο ηγέτη μετά τον Περικλή της αρχαιότητας, άποψη που τότε, είχα απόλυτα ενστερνιστεί, εσφαλμένα βεβαίως και β ότι δεν είχα, τότε, ούτε την παιδεία, ούτε και την οξύνοια να αντιληφθώ το grande trick του μετέπειτα πρωθυπουργού της χώρας, για συρρίκνωση / εξαφάνιση των αγροτικών ημερομίσθιων και συμπίεση του χαμηλότατατου μισθού με παράλληλη "ανθοφορία" της παραοικονομίας και των μαύρων εισοδημάτων σε συνδυασμό με την απαραίτητη νύξη στα εθνικά ένστικτα ενός λαού κρυφοακροδεξιού), θα μου αποδείκνυαν τί είναι να είσαι και γραφικός και επικίνδυνος και γιατί ως τέτοιος, εκπροσωπώντας την χειρότερη μορφή "αντίδρασης" (καθότι ενώ είσαι κομμάτι του λαού είσαι και τσιράκι των βιαστών του), είναι λογικό να εχθρεύεσαι την πρωτοπορία... Σε αυτή την πορεία και καθώς πέρναγε ένα αρκετά μεγάλο μπλοκ συμμετεχόντων απο τα γραφεία του ΚΚΕ στα Κ. Πατήσια, στην Αχαρνών, εν χορώ φώναξε το ανθρωπιστικό σύνθημα: "Κομμούνια Κομμούνια θα γίνετε σαπούνια" και αυτό, χωρίς να υπάρχει εμφανής κομμάτικη ταυτότητα των συγκεντρωμένων, προς μεγάλη μου έκπληξη, αφού δεν είχα καν αφουγκραστεί την πολιτικη βαρύτητα της συγκέντρωσης και σε καμία περίπτωση δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι συνήθως είναι ο μεγαλύτερος προδότης που πουλά πατριδολατρεία.

Έκτοτε και κατόπιν σχετικής προπαγάνδας, μπόρεσα και θεωρητικά να υποστηρίξω πως ό,τι καλό προέρχεται από τα Αριστερά και θυμάμαι οτι ακόμα και στις συζητήσεις μας είμασταν πεπεισμένοι ότι τα κάτωθι ήταν και θα παρέμεναν για πάντα ουτοπίες: η απλή αναλογική, το 5% του ΑΕΠ στη Παιδεία, η ενιαία αριστερά που θα κατέβαινε και θα διέλυε την όποια επίφαση κοινοβουλευτικού αστισμού και στο βάθος, αντί για κήπο, είχαμε την ωριμότερη αταξική κοινωνία, που ακόμα συζητάγαμε αν μπορούσε να προέρθει δίχως το Λενινιστικό γιακωβίνικο μοντέλο..
Νομίζω ότι έχω συμμετάσχει σε όλες τις εκλογικές διαδικασίες από το 1993 και μετά (με εξαίρεση τις ευρωεκλογές του 1999) κ ποτέ δεν διατήρησα κομματική ταυτότητα, ούτε ψήφισα ένα κόμμα που βρέθηκε είτε, στην ηγεσία της χώρας είτε, της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από το 1981 και μετά.......Συνασπισμός (με το όραμα της ενιαίας αριστεράς που όμως χρησιμοποιήθηκε ως μόρφωμα για ρεσάλτο στο πιο γκλαμουράτο ΠΑΣΟΚ της εποχής), ΚΚΕ (ελλείψει σοβαρών εναλλακτικών της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και κυρίως στη Τοπική Αυτοδιοίκηση) και Ενάντια ήταν τα μορφώματα που χρησιμοποιήσα κατα καιρούς για να εκφραστώ πολιτικά κατά τις εκλογικές διαδικασίες. Την δεκαετία του 90 ήταν η μάχη για πολυδιάσπαση της εκλογικής ψήφου με στόχο την ανατροπή των μονοκομματικών κυβερνήσεων και άρα στόχο την άσκηση μεγαλύτερου ελέγχου στη Βουλή εξ' αριστερών. Η μάχη ενάντια στους παραλίες αποχείς της πολιτικής (που όλοι έλεγαν οτι μέμφονται τα κόμματα, απαξιώνοντας τις ιδέες και την εφαρμοσιμότητα τους, χωρίς όμως να έχουν την επάρκεια σοβαρά να αντιληφθούν και με την στάση τους αυτή, να στηλιτεύουν την ματαιότητα του κοινοβουλευτισμού) και τους κεντρώους κωλοτούμπες που σε κάθε εκλογική διαδικασία αρκούνταν απλά να μην ψηφίσουν το ίδιο κόμμα εξουσίας με την προηγούμενη.
Την δεκαετία του 2000 με ολυμπιάδες, γιούρα και μεγαλοϊδεατισμούς, πολιτικά και στην αλληλεπίδραση με τους συμπολίτες και συγκοινωνούς μας (εκεί έγκειται η παραγωγή της πολιτικής. Στην διάδραση και στην ανταλλαγή απόψεων, όπως στην αρχαία αγορά π.χ.) την προσπάθεια ανάσχεσης του ιδιωτικού τραπεζικού δανεισμού, την ανάγκη να χαλιναγωγηθούν κάποια ένστικτα νεοπλουτισμού, που δεν είχε πάρει τα μαθήματα του, ούτε με το χρηματιστήριο ουτε με την εφαρμογή της Νομισματικής Ένωσης, συνεχίζοντας την μάχη για τερματισμό των μονοκομματικών κυβερνήσεων που πάντα χάος παραλάμβαναν και στο τέλος έφευγαν γιατί έλεγαν την αλήθεια...όσο κυβερνούσαν (άρα έψεγαν αποκλειστικά τους ψηφοφορους τους για τα όποια λάθη έκαναν, είτε γιατι τους πίστεψαν προεκλογικά, είτε γιατι δεν τους ξαναψήφισαν στη συνέχεια) Κοίτα να δεις στη Ελλάδα. Αντίθετα με όλες τις υπολοιπες χώρες, όταν λαμβάνουμε την εξουσία μετερχόμαστε την αλήθεια, όταν τη χάνουμε αρχίζουμε τα ψέματα για να ξαναπάρουμε την εξουσία. Δηλαδή όλοι κερδίζουν με τα ψέμματα και χάνουν με την αλήθεια...Quid est veritas? που λέει κ ο Πόντιος (ένας είναι ο Πόντιος).....
Ώσπου έφτασε η κρίση.....και θεώρησα πως έπρεπε επιτέλους να βγάλω κομματική ταυτότητα και να πάρω θέση υπεύθυνη και όχι με το ρακάκι μου, ευκόλως να κριτικάρω τους άλλους που πάνε στις πορείες γιατί πιστεύουν σε αυτό το μέσο, ή με το τσγαράκι μου, να κουνώ, από θεωρείου, υποτιμητικά το κεφάλι μου, στην προσδοκία, ή στο ανάθεμα του διπλανού μου, που πίστευε οτι οι εκλογές ήταν νόμιμες γιατί λύνουν πράγματα και δίνουν πραγματική εξουσία στο λαό και τις περίμενε προκειμένου να εκφραστεί, μέσα απο την μάζα, έστω και πρόσκαιρα και με Αποκαλυπτικό τρόπο, στον επί 2,3,4 χρόνια κακοποιητή του, υπηρέτη είτε της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, είτε της ξεπουλημένης, στα ιδιωτικά κεφάλαια, σοσιαλδημοκρατίας. Να, μα τον Θεό, στην πολιτική δεν το έπαιξα ποτέ Waldorf, ούτε Statler απ' όσο θυμάμαι. Γιατί τουλάχιστον όταν μίλαγα με τον συμπολίτη μου (όχι αδερφό μου, μη μπερδεύεστε), θεωρούσα κάθε συνομιλητή μου ισότιμο, δεν ήμουν snob, ούτε πίστευα οτι είχα πιάσει τον ταύρο απ' τα αρχίδια, επειδή είχα την τύχη να διαβάσω Μαρξ, να τον καταλάβω και να έχω ανθρώπους δίπλα μου, και όχι Κνίτες, να μου εξηγήσουν τα κομμάτια που δεν καταλάβαινα.
Και είχα την χαρά να συν - ψηφίζω για την σκηνή στη Καισαριανή, για το "Πρώτη Φορά Αριστερά", για την ιστορική δικαίωση της ΕΔΑ (που θα μπορούσε να πάρει την εξουσία τότε με απόλυτες πλειοψηφίες, αλλά ο καλός πατερούλης Σήφης τα'θελε αλλιώς). Είχα την τύχη, να αισθανθώ λίγο σαν και τον αγρότη που είχε πήξει με τον δεξιο τσιφλικά ελέω θεού και δυναστών που του'χε κάτσει στο κεφάλι και έβλεπε στη ρεπούμπλικα και στο ζιβάγκο ευκαιρία να πατσίσει, χωρίς βέβαια να 'χω ούτε ρεβανσιστικά θέματα, ούτε είχα υποστεί εκείνη την αδικία, γιατί από άλλες....(Stage, διαπόμπευση στα υπουργεία, εργασιακός εξοστρακισμός και απομόνωση, λόγω πολιτικής τοποθέτησης και δράσης κ.λ.π.). Θέλω να πιστεύω όμως οτι ως ψηφοφορός και δη αριστερός κάτι έχω μάθει απο τον Ανδρέα, γι' αυτό και δεν είμαι οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ (έχω την ΑΕΚΑΡΑ γιαυτό), είμαι υποστηρικτής του γιατί αυτός προσπάθησε να ενώσει την Αριστερά, αυτός αγκαλιασε τα άκρα (μονο κ μόνο για να τα δει σήμερα απέναντι του στα πεζοδρόμια), όταν ο Περισσός τα κατήγγειλε, αυτός τελικά "βγήκε" στην κοινωνία με προτάσεις και όχι μόνο με καταγγελίες και τώρα εξ' αυτής της επιλογής και των συγκυριών, δοκιμάζεται στην πράξη. Και επειδή είμαστε Αριστεροί και την κριτική μας θα ασκήσουμε και την ελευθερία μας, να μην αποτελούμε αποκλειστικότητα κανενός κομματάρχη, θα εξασκήσουμε γιατί εμείς αντίθετα με άλλους δεν παντρευτήκαμε τις κομματικές μας ταυτότητες, παντρευτήκαμε τις ιδέες μας (κ μην ακούσω καμία μαλακία για υαλοκαθαριστήρες γιατί οι μόνοι που δεν εξελίσσονται είναι οι νεκροί και εμείς είμαστε Αριστεροί δηλαδή far from it).....Και ούτε θα μας δείτε σε κανένα ψηφοδέλτιο και επειδή δεν το φυσάμε, αλλά και επειδή τοποθετηθηκαμε όχι με την προϋποθεση να είμαστε οι yes men της Κουμουνδούρου, ούτε επειδή λάβαμε καμιά διαβεβαίωση για κομματική ενίσχυση στο μέλλος και εφόσον βάλουμε πλάτη. Δεν την έχουμε ψωνίσει τόσο, ώστε να νομίζουμε οτι η πλάτη μας έχει μεγαλύτερη αξία από του διπλανού. Όσον αφορά τα τζάκια, που στον Περισσό θα μας εξασφάλιζε έως και θέση στο Δημόσιο ανάλογα με την ιεραρχία του μπαμπά στο κόμμα, ούτε απο αυτό ευτυχήσαμε να έχουμε (παρ' ότι είμαστε σόι του Χαριλάου και του Μπεϊκογιωργούλα) και λόγω ταξικής προέλευσης, επομένως δεν ελπίζουμε σε κάτι άλλο απο καλό για την Αριστερα και για τον τόπο. Και θα είμστε εδώ για να τα ξαναπούμε όπως τα λέμε, έως τώρα, κάθε μέρα
Και απ' όσο θυμάμαι σε όλες τις πολιτικές μου αναζητήσεις από τα ΕΑΑΚ του 90 και ένθεν ένας ήταν ο εχθρός....
  • οι Κνιτες ήταν αυτοί που καπέλωσαν και μετέτρεψαν σε ΠΚΣ Νο2 το πρώτο ανεξάρτητο σχήμα σπουδαστικών εκλογών του ΤΕΙ Κρήτης στη Σχολή ΣΕΥΠ, το οποίο κατετάγη 2ο πίσω από την ΠΑΣΠ και μάλιστα με το επιχείρημα ότι είμαστε αναρχοκομμουνιστές (lol :)))))))). Στην συνέχεια αφομοίωσε όποια μέλη δεν είχαν κομματικές ταυτότητες και αριστερη διαλεκτική ή προτιμήσεις, αφού πρώτα είχε φροντίσει να ακυρώσει οποιαδήποτε πρωτοβουλία μας.
  • τα ΚΝΑΤ ήταν αυτά που πέρα απο τους μπάτσους έπρεπε ανέκαθεν να προσέχουμε στις πορείες κυρίως του 90. Κατά την γνώμη μου τα ΚΝΑΤ έχουν ρίξει περισσότερο ξύλο στους αριστερούς (ντεμεκ ή μη δεν είναι ο ρόλος καμιας παπαρήγα να μας πουλά ούτε αυθεντικό κομμουνιστιλίκι απο την Ταιβάν, ούτε πιστοποιητικά πολιτικής συμμόρφωσης), απ' ότι μπάτσοι και φασίστες μαζί. Ας μην ξεχνάμε πως φασίστες υπάρχουν σε όλες τις ιδεολογίες....για να μην τον ψάχνετε, είναι αυτός που δεν αποδέχεται την διαφορετικότητα γιατί τον "ενοχλεί".....
  • το ΚΚΕ σήμερα, ακόμα περιμένει την επικείμενη καταστροφή και όχι μόνο αυτό. Περιμένει και αυτούς που θα επιβιώσουν να το βρούν (γιατί όπως οι κατσαρίδες, το κόμμα και οι λακέδες του θα επιβιώσουν) και να... του αναθέσουν την εξουσία....Καλά μιλάμε για ονείρωξη τώρα, όχι αστεία.....
Μετά το 89 καθαρίσαμε την ιδεολογία για τα καλά. Ξέρετε η ιδεολογία για να καθαριστεί μετά απο σεξ με το μητσοτακέικο θέλει 3 πλύσεις στους 180 βαθμούς με χρονικό ορίζοντα πλυσίματος καμια 30ετία, εκτός αν ξαναζητηθεί απο το μητσοτακέικο να ξεφορτωθεί το σάπιο κατεστημένο και να στείλει στην, πολιτική έστω, κρεμάλα, αυτούς του αριστερούς, τους προδότες του λαού, τους πραγματικούς υπεύθυνους της Βάρκιζας, της Μακρονήσου, των πολιτικών διωγμών, του "έξω οι βάσεις που μένουν", των Pampers, του Χρηματιστηρίου, της Goldman's Sachs, της Ολυμπιάδας, του Μνημονίου 1, 2 και 3, του γεγονότος οτι ο George Lucas πούλησε στη Disney το Star Wars και τη νέα τριλογία θα σκηνοθετήσει ο J.J. Abrahams και ότι άλλο μπορεί να φανταστείτε....
Οι τελευταίοι που πρέπει να μιλάνε για την σημερινή κατάσταση είναι οι ΚΚΕδες που χωρίς να έχουν πάρει ποτέ ουσιαστικά εξουσία έχουν φροντίσει να συρρικνωθεί αυτό που κάποτε αποτελούσε το 95% (είπαμε πλην των συνεργατών των Γερμανών) του Λαού στο παραδοσιακό 5% Να σας ζήσει και να μην σας πέσει ποτέ. Σχεδόν μόνοι τους (και με την συνδρομή κάποιων "αγωνιστών" του Πολυτεχνείου) κατόρθωσαν και απαξίωσαν όχι μόνο, τον λόγο, την επιχειρηματολογία και την έννοια της Αριστεράς, αλλά και την όποια προοπτική της στην Ελλάδα. Πείτε μου, πριν το 2008, ποιός άνθρωπος πίστευε σε κοινοβουλετική πλειοψηφία αριστερής κυβέρνησης??? Μετά απο κανένα αιώνα κοινοβουλευτισμού ακόμα στη Ελλάδα, θα είχε ενδιαφέρον, αν σας βαλσαμώνανε για μελλοντικές έρευνες πάνω στην αριστερή διάνοια που επιλέγει αέναα να επικοινωνεί, να διαχέεται, να fraternize (που λένε κ στο χωριό μου) μόνο μεταξύ της και όχι με την κοινωνία (να αυνανίζεται διαλεκτικά δηλαδή, γιατί εμείς οι αριστεροί έχουμε επίπεδο).
Επομένως όσο αισχρό είναι να μου κάνει κριτική ο Αδωνίς για την παγίδα που μου στησε, άλλο τόσο αχρεία είναι η στάση του Περισσού. Εδώ βγήκε κυβέρνηση με αριστερή πλειοψηφία και όχι αριστερή κυβέρνηση, μετά απο Χ χρόνια κοινοβουλευτσμού και 40 χρόνια μεταπολίτευσης, με ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ του κόμματος (είπαμε ένα είναι το κόμμα: η Ν.Δ.)..
Θα κλείσω με κάτι που μου έλεγε το μικροαστικό συντηρητικό οικογενειακό περιβάλλον μου....Ότι ο καραμανλης (ο γέρος μιλάμε, όχι ο μπούλης) ήταν μεγάλος μάγκας γιατί με μια κίνηση εξασφάλισε οτι δεν θα έρθουν ποτέ οι Αριστεροί στην Ελλάδα. Νομιμοποιήσε το ΚΚΕ.....Legalize it don't critisize it.....

Δεν υπάρχουν σχόλια: