Λόγια Δανεικά Vol.17

Κύρα – Σούλα μου ακόμα δεν έχω κάνει εκτίμηση απολογισμό κ.ο.κ για την 2^η φορά «Αριστερά», το ξέρω, μα είναι μάλλον ευκολότερο να δανειστώ από εγκριτότερους από εμένα και λιγότερο μακροπερίοδους τύπους από εμένα για να κρίνουμε αφενός την επόμενη στάση ή το next logical thing με πρόταγμα την ενιαία Αριστερά και αφετέρου ένα ακόμα φακ γιου στους φίλους μας τους εθνικιστές και τους εν γένει μισαλλόδοξους που απειλούν πολύ περισσότερα από την οικονομική μας υποδούλωση στους τραπεζίτες για την κουλτούρα μας τα πιστεύω μας και τα όνειρα μας… Λόγια των άκρων δηλαδή...

Πρώτα με το κόμμα, είπαμε ένα είναι το κόμμα (η….ΝΔ)

Πηγή Πριν (prin.gr)

ΚΚΕ:Μια στο καρφί και μια στο πέταλο αλλά ποτέ στη ρήξη και ανατροπή

του Γιάννη Ελαφρού

«Υπάρχει λύση στο δρόμο της ανατροπής.» Αυτό είναι το κεντρικό (και ουσιαστικά μοναδικό) σύνθημα της προεκλογικής αφίσας του ΚΚΕ. Όπως βλέπουμε απουσιάζει κάθε αναφορά στην πολυθρύλητη (όσο και ασαφή) «λαϊκή εξουσία», που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει αυτοκόλλητη με το ΚΚΕ, προϋπόθεση για οποιαδήποτε συμμαχία, σύμφωνα με τον Περισσό. «Διαλέγουμε το δρόμο της ανατροπής», γράφει και η αφίσα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και σίγουρα σε άλλη περίπτωση θα είχε κατηγορηθεί για διασπορά ρεφορμιστικών αυταπατών. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ όμως έχει τεκμηριώσει την λογική του αντικαπιταλιστικού προγράμματος και του άλλου δρόμου της αντικαπιταλιστικής ανατροπής, δεχόμενη τα πυρά του ΚΚΕ. Για δρόμο της ανατροπής, όπου υπάρχει και λύση, πριν ή χωρίς την κατάκτηση της (λαϊκής, κατά ΚΚΕ) εξουσίας, το ΚΚΕ δεν είχε μιλήσει. Το γεγονός πως εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ αναζητούν πολιτική τοποθέτηση στις νέες συνθήκες, είναι φανερό πως οδήγησε την ηγεσία του ΚΚΕ σε διαφορετικό σύνθημα.

Βεβαίως, στο κάλεσμα της Κ.Ε. του ΚΚΕ για τις εκλογές εμφανίζεται ξανά όχι μόνο η κατάργηση της τακτικής από μια γραφειοκρατική στρατηγική, αλλά ένα απίστευτο αλαλούμ: “Η εργατική – λαϊκή εξουσία είναι η μόνη που μπορεί να θεμελιώσει την κεντρικά και επιστημονικά σχεδιασμένη κοινωνική παραγωγή και τις κοινωνικές υπηρεσίες -Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας- στη βάση της κοινωνικής ιδιοκτησίας, στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και του εργατικού ελέγχου. Με αυτές τις προϋποθέσεις μπορεί να οδηγήσει σε λαϊκή ευημερία, να αποδεσμευτεί από την ΕΕ, να διαγράψει μονομερώς το δημόσιο χρέος προς όφελος του λαού, να οδηγήσει τη χώρα σε έξοδο από το ΝΑΤΟ και τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών”. Τι λέει εδώ η Κ.Ε.; Οτι η κατάκτηση της εξουσίας, η επιστημονικά σχεδιασμένη κοινωνική παραγωγή και η κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, δηλαδή στοιχεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης (και μάλιστα όχι των πρώτων ετών, καθώς άλλο η τυπική κρατικοποίηση και άλλο η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής) αποτελούν προϋποθέσεις για την έξοδο από την ΕΕ! Δηλαδή μπορούν όλα αυτά να προχωρούν εντός ΕΕ και να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για μια ασφαλή έξοδο από ΕΕ και ΝΑΤΟ! Ελπίζουμε να μην εννοούν πραγματικά αυτό οι φωστήρες του Περισσού και να πρόκειται για αποτέλεσμα ιδεολογικού βέρτιγκο. Έρχεται όμως στο προσκήνιο ο μικροαστικός φόβος απέναντι στην ρήξη με την ευρωπαϊκή καπιταλιστική ολοκλήρωση, που θέλουν να είναι όλο έτοιμα και μετά να φύγουμε… Δεν μπορούν να δουν το στόχο της αποδέσμευσης από την ΕΕ ως αυτοτελή πολιτικό στόχο – κόμβο του συνολικού αντικαπιταλιστικού προγράμματος ανατροπής, που δημιουργεί όρους προσέγγισης της επανάστασης, είτε με την ρήξη που θα επιφέρει, είτε με τη συγκέντρωση δυνάμεων που επιτυγχάνει. Και σε κάθε περίπτωση ως αναγκαίο όρο για να ξεκινήσει μια συνολική πολιτική υπέρ των εργαζομένων, πολύ περισσότερο η επαναστατική υπέρβαση του καπιταλισμού.

Το ΚΚΕ προβάλλεται (και από τα αστικά ΜΜΕ) ως κόμμα σύμβολο της συνέπειας. Είναι έτσι; Οι πολιτικές του θέσεις την περίοδο της κρίσης έχουν αλλάξει πολλές φορές. Το 2008 δεν έβλεπε το βάθος και την ποιότητα της καπιταλιστικής κρίσης και μιλούσε για κυκλική κρίση. Αργότερα άρχισε να αναγνωρίζει την κρίση (πως θα μπορούσε άλλωστε να κάνει διαφορετικά), αλλά χωρίς να χαράζει επαναστατική τακτική – στρατηγική απέναντί της. Όταν ξεκίνησαν τα μνημόνια έλεγε πως η αντιμνημονιακή πάλη είναι αποπροσανατολιστική, χωρίς να αντιλαμβάνεται πως τα μνημόνια είναι η ειδική μορφή σαρωτικής επίθεσης του κεφαλαίου για να ξεπεράσει την κρίση σε βάρος της εργασίας. Τώρα, που ο ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε μνημόνιο, οι ομιλίες του Κουτσούμπα και των άλλων είναι γεμάτες από την λέξη «μνημόνιο». Το ίδιο έγινε και με το χρέος. Το 2010 το χρέος ήταν ψευτοπρόβλημα για το ΚΚΕ, θέμα που δεν αφορά τους εργαζόμενους, που έπρεπε απλά να συνεχίζουν τον οικονομικό αγώνα για αυξήσεις. Μόνο όταν ο στόχος της διαγραφής του χρέους κέρδισε μαζικά στο μαζικό κίνημα και ευρύτερα (με την πρωτοπόρα συμβολή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ), το ΚΚΕ το υιοθέτησε και το προέβαλε, πάντα όμως με την προϋπόθεση της λαϊκής εξουσίας και όχι σαν στόχο πάλης του μαζικού κινήματος, αλλά σαν προεκλογική διακήρυξη του κόμματος. Το ίδιο με το ταξικό εργατικό «Όχι» στο δημοψήφισμα, που αφού το πολέμησε, έρχεται μετά να χαϊδέψει τους προδομένους…

Τα μέλη και οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ αισθάνθηκαν σίγουρα άβολα, όταν στο ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών οι συστημικοί δημοσιογράφοι χρησιμοποίησαν την τοποθέτηση του ΚΚΕ πως έξοδος από το ευρώ σημαίνει καταστροφή… Η ουσία βρίσκεται ακριβώς εκεί: τα τελευταία χρόνια κάθε φορά που έμπαινε στην ημερήσια διάταξη η δυνατότητα συγκρότησης και ανάπτυξης ενός κινήματος και ενός μετώπου σύγκρουσης, ρήξης και ανατροπής, το ΚΚΕ άναβε φλας αριστερά (με παχιά λόγια για εξουσία και κοινωνικοποίηση μέσων παραγωγής, θέματα που δεν κρίνονταν στη συγκυρία), για να στρίψει δεξιά. Από τον Δεκέμβρη του ΄08 μέχρι τις προτάσεις για απεργία διαρκείας, από τις πλατείες μέχρι το δημοψήφισμα και από την αναγκαία έξοδο από ευρώ και ΕΕ μέχρι το μέτωπο ανατροπής, το ΚΚΕ πετάει την μπάλα στην εξέδρα…»

Και έπειτα το αντεθνικιστικό παραλήρημα του συντρόφου (που όλο και μοιάζει του Ιλιτς) και εμείς ως αντεθνικιστές και πάνω απ’ όλα αντιφασίστες και αντιναζίστες και αντιρατσίστες, μαζί του, στο συστημικό enikos.gr και με τον ακόμα πιο εύγλωττο τίτλο & Δολοφόνοι & Δηλωσίες  (επειδή το άρθρο περιέχει αρκετά ηχητικά που δεν μπορώ να μεταφέρω αυτούσια μεταφερθείτε και στο post-άρισμα)

Δεν ξέραμε!!!άλλωστε είναι και αρχαιοελληνικότατο..

«Ό,τι θα ακούσετε παρακάτω, αυτός ο εμετός, είναι από τηλεφωνική συνομιλία του Δεβελέκα, οδηγού/σωματοφύλακα του αρχηγού της Χρυσής Αυγής, Νίκου Μιχαλολιάκου, υποψήφιου δημοτικού συμβούλου Πειραιά και μέλους της Κεντρικής Επιτροπής της Χρυσής Αυγής.

Ο συγκεκριμένος «κύριος» με την Απόφαση 7752/2013 του Α’ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά έχει ήδη καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης δυο ετών και έξι μηνών για παράνομη οπλοκατοχή που διαπιστώθηκε ανήμερα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα.

Σημείωση: Η συνομιλία καταγράφηκε λίγες ώρες μετά τη δολοφονία του Φύσσα και ενώ προηγουμένως η Χρυσή Αυγή είχε εκδώσει ανακοίνωση (http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/politiko-susthma) όπου υποστήριζε ότι δεν είχε καμία σχέση με τη δολοφονία. Η δολοφονία, έλεγε τότε η Χρυσή Αυγή, οφειλόταν σε «καθαρά οπαδικά και σίγουρα όχι πολιτικά κίνητρα».

Ακούστε, τώρα τα πραγματικά κίνητρα των δολοφόνων, διατυπωμένα με το ύφος και το «ήθος» που αρμόζει στα χιτλεροειδή (υπάρχει ηχητικό):

Σήμερα συμπληρώνονται δυο χρόνια από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, στις 18 Σεπτεμβρίου 2013. Χτες μόλις, ο επικεφαλής της ναζιστικής συμμορίας, ο Μιχαλολιάκος, παραμονή της «επετείου» της δολοφονίας και τρεις μέρες πριν από τις εκλογές, το δήλωσε απροκάλυπτα μιλώντας στον Real FM και στον Νίκο Χατζηνικολάου: «Αναλαμβάνουμε την πολιτική ευθύνη για την δολοφονία»!

    Αλήθεια τι χρείαν άλλων μαρτύρων έχομεν;

    Αλλά ο Μιχαλολιάκος δεν σταμάτησε εκεί. Σε ένα απόλυτο τσιτσίδωμα των χιτλεροειδών, σε μια εκκωφαντική ομολογία του ψοφοδεούς χαρακτήρα τους συμπλήρωσε ότι ενώ αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη, εντούτοις καμία ποινική ευθύνη δεν φέρουν για το έγκλημα!

    Αλήθεια τι σημαίνει αυτό;  Μα είναι προφανές:

• Ναι – λέει ο φυρερίσκος -  είμαστε πολιτικά υπεύθυνοι για την δολοφονία, αλλά μη μας φυλακίσετε κιόλας!
• Ναι, είμαστε οι φορείς του ναζιστικού μίσους, είμαστε οι κήρυκες του μισανθρωπισμού και του εγκλήματος, αλλά μη μας χώσετε μέσα!
• Ναι, αφήστε μας να διευθύνουμε την εγκληματική μας οργάνωση, να οπλίζουμε τα τάγματα εφόδου μας με λοστάρια και μαχαίρια, αφήστε μας να οργανώνουμε πογκρομ όπως κάναμε εναντίον του ΚΚΕ στο Πέραμα, όπως κάναμε εναντίον των Αιγυπτίων ψαράδων, αφήστε μας να κινητοποιούμε τα «Ες –Ες» μας κα να τους δίνουμε εντολές να χτυπήσουν όπως κάναμε το μοιραίο βράδυ στο Κερατσίνι, αλλά όταν κάποιος μαχαιροβγάλτης από εμάς διαπράξει αυτό για το οποίο τον έχουμε «εκπαιδεύσει» και διατάξει, αντιμετωπίστε τον σαν «άτομο», δείτε το σαν «μεμονωμένο» συμβάν, κι αφήστε μας να συνεχίζουμε το «έργο» μας!

Αυτό λέει στην ουσία ο Μιχαλολιάκος. Δείγμα κι αυτό της «λεβεντιάς» των ηγετών της συμμορίας, που «αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη» του εγκλήματος, αλλά όταν έρχεται η ώρα της απόδοσης ποινικής ευθύνης για το έγκλημα, είναι τόσο «λεβέντες» που απαντούν: «Εγώ δεν φταίω, άλλος το έκανε»…

    Όμως η χτεσινή συνέντευξη του Μιχαλολιάκου ήταν αποδεικτική και μιας ακόμα βασικής παραμέτρου που δείχνει το «ποιόν» αυτής της σιχαμερής συμμορίας. Διότι οι άνθρωποι δεν είναι μόνο δολοφόνοι. Είναι και δηλωσίες!    

    Τόσο δηλωσίες που φτάνουν να αρνούνται και να αποκηρύσσουν τον εαυτό τους: «Εγώ ποτέ δεν είπα ότι είμαστε η σπορά των ηττημένων του 1945 κι αν έχετε σχετικό βίντεο να το δείξετε», απάντησε ο Μιχαλολιάκος στον Χατζηνικολάου, για να αποσείσει από πάνω του την κατηγορία του ναζιστή.

    Αλλά και βίντεο υπάρχει και πασίγνωστο είναι. Ας τον «θαυμάσουμε» λοιπόν, για μια ακόμα φορά τον Μιχαλολιάκο να δηλώνει ότι και ναζί είναι, και φασιστας είναι, και εθνικοσοσιαλιστής είναι, και η σπορά του Χίτλερ και του Γκαίμπελς είναι:

Σημείωση: Αυτές οι δηλώσεις δεν έγιναν ούτε πριν 10, ούτε πριν 20, ούτε πριν 30 χρόνια. Στις 3/3/2012 έγιναν, μόλις 1 χρόνο πριν από τη δολοφονία του Φύσσα.    

Αλλά το ξεγύμνωμα δεν σταματά εδώ.

• Στις 6/7/2011, στη Σπάρτη ήταν που ο Μιχαλολιάκος δήλωνε:  «Θα κατεβαίναμε στις εκλογές για να μετρηθούμε και για το 0,2%. Για να πούμε ότι υπάρχει 0,2% φασίστες, αμετανόητοι χρυσαυγίτες… Είναι εθνικοσοσιαλισμός ελληνικός στα μέτρα του 2011. Έχω μεγάλο σεβασμό σ’ αυτό που υπήρξε η Γερμανία του Χίτλερ… Εμείς πιστεύουμε στην πατρίδα και όχι στη δημοκρατία. Αν είναι να σωθεί η πατρίδα, ας πάει στο διάολο η δημοκρατία… Τι καταλάβατε από τους δημοκράτες; Τι χειρότερο θα σας κάνουν οι φασίστες;».
• Στις  24/11/2011, σε ομιλία του στα γραφεία της Χρυσής Αυγής ήταν, που ο Μιχαλολιάκος στην επισήμανση ότι μετά τις εκλογές θα προέκυπτε μια «Βουλή της Βαϊμάρης», κραύγαζε: «Ξέρετε τι ακολούθησε μετά. Ε, γι’ αυτό αγωνιζόμαστε, δεν το κρύβουμε. Είμαι υπερήφανος γι’ αυτό».

Τέτοιοι είναι οι φασίστες. Τέτοιοι ήταν πάντα. Έτοιμοι να πουν το μεγαλύτερο ψέμα.   

Ένας πατενταρισμένος φασίστας, ο Αμερικανός ποιητής Εζρα Πάουντ, είχε πει κάποτε ότι «αν δεν κάνεις θυσίες για τις Ιδέες σου, τότε  ή εσύ δεν αξίζεις ή οι ιδέες σου».Το πόσο άξιζε και ο ίδιος ο Πάουντ και οι ιδέες του φάνηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οταν και επί 25 χρόνια,  μετά τα τέλος του Μουσολίνι τον οποίο ακολουθούσε κατά  πόδας, ο Πάουντ υποδυόταν (;) τον τρελό για να την βγάλει καθαρή…

Τέτοιοι είναι και οι ημέτεροι «ιδεολόγοι»:

O Αρτέμης Ματθαιόπουλος είναι βουλευτής χρυσαυγίτης. Χρυσαυγίτης σαν τον μαχαιροβγάλτη που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα. Αλλά ο Ματθαιόπουλος είναι και μουσικός. Σαν τον Φύσσα. Μόνο που ο Φύσσας τραγουδούσε για τη ζωή, τον έρωτα και τη λεβεντιά. Ο χρυσαυγίτης του συγκροτήματος Pogrom (τι όνομα, έ;) εμπνέεται από άλλα θέματα. Του αρέσει να τραγουδάει για το Άουσβιτς. Ιδού οι στίχοι από το άσμα του συγκροτήματος, το εμνευσμένο από το Αουσβιτς:

«Γαμώ τον Βίζενταλ, γαμώ την Άννα Φρανκ/ γαμιέται κι όλη η φυλή του Αβραάμ./ Τ’ αστέρι του Δαβίδ με κάνει να ξερνάω/αχ, το Άουσβιτς, πόσο το αγαπάω!/Ρε κωλοεβραίοι, δεν θα σας αφήσω/ στο τείχος των Δακρύων θα ’ρθω να κατουρήσω./ Juden Raus! Καίγομαι στο Άουσβιτς»...

Αυτός ο ευγενής νέος δήλωσε στους ανακριτές: «Δεν είναι ναζιστής, δεν είναι εθνικοσοσιαλιστής». Τι είναι; «Εθνικιστής»! Καμία αντίρρηση. Εθνικιστής του κερατά είναι. Σαν όλους εκείνους, δηλαδή, που κατατάσσουν τα έθνη, τους λαούς και τους ανθρώπους σε «ανώτερους» και σε «κατώτερους». Και που πάνω στο τσακίρ εθνικιστικό κέφι τους ρίχνουν (κατά το κέφι τους) και καμιά μαχαιριά (στους «κατώτερους»)…

Επιπλέον ο Ματθαιόπουλος έχει ελαφρυντικό: Τους ύμνους στο Αουσβιτς τους έψελνε «παλιά». Μόνο που το συγκρότημά του, το Pogrom, δεν είναι και τόσο παλιό. Μόλις το 2004 ιδρύθηκε… 

Ο Μιχαλολιάκος είναι ο φυρερίσκος της Χρυσής Αυγής. Στον ύμνο του για τον Χίτλερ (περιοδικό Χρυσή Αυγή, τεύχος 26, Μάιος 1987) έγραφε:

«Τι εμπόδιο μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας αφού ακόμη και σήμερα νιώθουμε ΕΚΕΙΝΟΝ να μας οδηγεί [...] με τη σκέψη και την ψυχή μας δοσμένη στη Μνήμη του Μεγάλου μας Αρχηγού, υψώνουμε το δεξί χέρι ψηλά, χαιρετούμε τον Ήλιο και με το θάρρος που μας επιβάλλει η Στρατιωτική μας Τιμή και το Εθνικοσοσιαλιστικό μας καθήκον κραυγάζουμε γεμάτοι πάθος, πίστη στο μέλλον και τα οράματά μας:HEIL HITLER!»...

    Αυτός ο τύπος, ο Μιχαλολιάκος, ορκίστηκε ενώπιον Θεών και ανακριτών και δήλωσε: «Δεν είμαι ναζιστής, δεν είμαι εθνικοσοσιαλιστής». Τέτοια γενναιότητα έχει να επιδειχτεί από τότε που ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έγραφε τους στίχους του «Μαύρου Γάτου» και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου τραγουδούσε:

«Αχ μη καλοί μου άνθρωποι εγώ δεν είμαι γάτος
εγώ είμαι ένας άνθρωπος με αισθήματα γεμάτος»…

«Ο Κασιδιάρης δεν ξέρει τίποτα για τον... Κασιδιάρη. Όπως είπε στους ανακριτές, δεν γνωρίζει τίποτα για τον τύπο που επιδεικνύει το τατουάζ με τον αγκυλωτό σταυρό στο χεράκι που με τόση «ανδρεία» χτυπάει γυναίκες»…

    Ο Κασιδιάρης είναι ο γνωστός άντρακλας που χτυπάει γυναίκες. Στον ύμνο του για το ναζισμό έγραφε:

«Ποιο θα ήταν το μέλλον της Ευρώπης και ολόκληρου του σύγχρονου κόσμου, αν ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος (που οι Δημοκρατίες, ή μάλλον οι εβραίοι –σύμφωνα με τον Στρατηγό Μεταξά– κήρυξαν στη Γερμανία) δεν σταματούσε την ανανεωτική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού; Είναι βέβαιο ότι θεμελιώδεις αξίες που πηγάζουν ως επί το πλείστον από την ελληνική αρχαιότητα, θα κυρίευαν πνευματικά όλα τα κράτη και θα όριζαν τις τύχες των λαών. Ο ρομαντισμός ως πνευματικό κίνημα και ο κλασικισμός θα υπερίσχυαν της παρακμιακής υποκουλτούρας που διέβρωσε τον λευκό άνθρωπο»...

   Αλλά, όπως ορκίστηκε ο κύριος Κασιδιάρης ενώπιον Θεών και ανακριτών, «δεν είναι ναζιστής, δεν είναι εθνικοσοσιαλιστής». Όσο για τον «ρομαντικό» χαρακτήρα του ναζισμού, αυτά ο κύριος Κασιδιάρης τα έγραφε «παλιά». Όχι όμως και τόσο «παλιά». Στις 20/4/2011, στο περιοδικό «Χρυσή Αυγή» τα έγραφε. Πότε πρόλαβε να τα αποκηρύξει, τέτοιος «ιδεολόγος» άνθρωπος, που κυκλοφοράει και με μια σβάστικα «να!», ζωγραφισμένη πάνω στο χεράκι - με το οποίο γρονθοκοπεί γυναίκες…

Αυτοί είναι που αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη, αλλά «δεν έχουν καμία ποινική ευθύνη» για τη δολοφονία του Παύλου και για εκέινους που «σκοτώσανε το γιό του μαστρο-Τάκη, που κουβαλάει λαμαρίνες στη Ζώνη», όπως έλεγε ένας από τους φίλους του Παύλου Φύσσα, του παλικαριού που δολοφονήθηκε από την αγέλη των φασιστών.

***

Η Χρυσή Αυγή, αυτή η ναζιστική συμμορία, ο εσμός των αποβρασμάτων, των βγαλμένων από τον κοινωνικό απόπατο, δεν πέταξε χτες τη μάσκα με την κυνική ανάληψη της πολιτικής ευθύνης για τη δολοφονία του Παύλου. Δεν είχε ποτέ μάσκα.

Ποτέ!

·         Το ξέρουν εκείνοι οι κύκλοι των εφοπλιστών που -σύμφωνα με την «Γκάρντιαν»- τους χρηματοδοτούσαν.

·         Το ξέρουν οι βιομήχανοι και οι εργοδότες που συνέλεγαν «δούλους» από τους «ΟΑΕΔ» που είχαν ιδρύσει οι χρυσαυγίτες.

·         Το ξέρουν οι πολιτικοί Πόντιοι Πιλάτοι που λάνσαραν και προωθούν ακόμα την άθλια θεωρία των «δυο άκρων».

·         Το ξέρουν οι ταγοί του περίφημου «συνταγματικού τόξου» που εκλεκτά μέλη τους ψήφιζαν σε ψηφοφορίες στη Βουλή υπέρ των ναζιστικών αποβρασμάτων ή οι άλλοι που τους χάιδευαν στο όνομα της καλής λειτουργίας των «θεσμών»…

·         Το ήξεραν εκεί στη ΝΔ που αρνούνταν να βγάλουν μια κανονική ανακοίνωση για τη δολοφονική επίθεση των χρυσαυγιτών ενάντια στα μέλη του ΚΚΕ στο Πέραμα.

·         Το ήξεραν οι Μπαλτάκοι, αυτά τα υψηλόβαθμα στελέχη του κράτους που απειλούσαν ότι «το ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας με τη Χρυσή Αυγή είναι απευκταίο, αλλά όχι απίθανο».

·         Το ξέρουν τα χυδαία παπαγαλάκια των μιντιακών συγκροτημάτων που ξεκίνησαν με άρθρα του τύπου «Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία» και έφτασαν να εξοικειώνουν την κοινή γνώμη με το ενδεχόμενο συγκρότησης κυβέρνησης με τη συμμετοχή μιας «σοβαρότερης» Χρυσής Αυγής.

·         Το ξέρουν αυτοί που πουλάνε το ναζισμό με «λάιφ στάιλ» περιτύλιγμα, που λένε ότι η σβάστικα δεν είναι σβάστικα αλλά τρενάκι με μπαταρίες, που εμφάνιζαν το ναζιστικό απόπατο σαν χορωδία προσκόπων που συνοδεύει γριούλες στα ΑΤΜ.

·         Το ξέρουν οι μηχανισμοί του κράτους που ακόμα δεν έχουν απαντήσει αν ερευνήθηκε ποτέ εκείνη η απόρρητη έκθεση του τμήματος της ίδιας της Ελληνικής Αστυνομίας, με ημερομηνία 10/12/1999, η οποία μιλά για στενές διασυνδέσεις των ναζιστών της Χρυσής Αυγής με την ΕΛ.ΑΣ.

·         Το ξέρουν όλοι αυτοί που στοιχειωδώς θα αντιδρούσαν αν δεν ήθελαν να βλέπουν τους ταγματαλήτες να χτυπούν μετανάστες στη Ραφήνα, να ακούνε ότι ταγματαλήτες μαχαιρώνουν μετανάστες στις γειτονιές, ότι ταγματαλήτες στήνουν καρτέρι σε κομμουνιστές, ότι ταγματαλήτες στρέφονται ενάντια στον εργατόκοσμο.

    Γιατί αυτός είναι ο στόχος των ταγματαλητών:

    Να τρομοκρατήσουν τον εργατόκοσμο. Οι λεχρίτες τού «αίμα μόνο για Έλληνες», είναι αυτοί που μετά το αίμα των Χασάν και των Αλί, έχυσαν το αίμα του γιου του μαστρο-Τάκη. Είναι αυτοί που χτύπησαν με λοστάρια πρωτοπόρους κομμουνιστές εργάτες στο Πέραμα. Είναι αυτοί που πήγαν με τον βιομήχανο ενάντια στους απεργούς της «Χαλυβουργίας».

    Γι' αυτό οι ναζί πρέπει να αντιμετωπιστούν ως αυτό που είναι. Ως το μακρύ, τρομοκρατικό, δολοφονικό χέρι του συστήματος της εκμετάλλευσης, της βρωμιάς, της δυσωδίας και της σαπίλας.

Ο φασισμός πρέπει να αντιμετωπιστεί και να τσακιστεί σύμφωνα με την υπόδειξη του Μπρεχτ:

«Ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός».

Πρέπει να αντιμετωπιστεί γνωρίζοντας ότι πίσω από το ναζιστικό «αντισυστημικό» μακιγιάζ, βρίσκεται η εξουσία των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εργολάβων, που εμφανίζεται ενώπιον των ανθρώπων του μόχθου με το φαιό σουλούπι άλλοτε του Χίτη και άλλοτε του γερμανοτσολιά και του ταγματασφαλίτη, άλλοτε του πολιτικού υποκόσμου και άλλοτε του πιο τραμπούκικου λαϊκισμού, άλλοτε του καρατέκα «άντρακλα» που χτυπάει γυναίκες και άλλοτε του νυχτόβιου μαχαιροβγάλτη που εξαπολύει πογκρόμ κατά του μετανάστη, του πολιτικού αντιπάλου, του «διαφορετικού»...

Η Χρυσή Αυγή πρέπει να αντιμετωπιστεί ως η άλλη όψη του ίδιου πολιτικού νομίσματος της πλουτοκρατίας.

Είναι ακριβώς εκεί, στον κόρφο της πλουτοκρατίας, που επωάζεται το αυγό του φιδιού. Εκεί βρίσκεται η φωλιά του.

Με ζωντανή την μνήμη από τα Καλάβρυτα, την Κάνδανο, την Βιάννο, τον Χορτιάτη, τον τοίχο της Καισαριανής, το μπλόκο της Κοκκινιάς και της Καλογρέζας, επαναλαμβάνουμε: 

Πρώτον: Η Χρυσή Αυγή, που ομολόγησε την ευθύνη για τη δολοφονία του Φύσσα και ζητά την Κυριακή ψήφο από τους Έλληνες, είναι εγκληματική συμμορία. Η απόδειξη, η βασική, η κύρια, η αδιαμφισβήτητη απόδειξη της εγκληματικής φύσης αυτής της συμμορίας, δεν είναι «απλά» ποινικού, είναι πολιτικού χαρακτήρα. Και είναι τούτη: Ότι πρόκειται για μια ναζιστική συμμορία. Επαναλαμβάνουμε: Ο λόγος που καθιστά εγκληματική τη δράση της Χρυσής Αυγής είναι αυτός: Ότι είναι ο φορέας του ναζισμού. Είναι εγκληματική επειδή, ακριβώς, είναι ο φορέας του ναζιστικού εγκλήματος. Αυτή είναι η ουσία του εγκλήματος που εκπροσωπεί το φίδι του χρυσαυγιτισμού: Ο ναζισμός.

Δεύτερον: Η δικαστική εξέλιξη, η εκ των ων ουκ άνευ παραδειγματική τιμωρία των εγκληματιών για τις πράξεις τους, η αμείλικτη τιμωρία για τη συγκρότηση και δράση τους ως εγκληματική συμμορία όπως προκύπτει μέσα από τις πράξεις τους, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφυδατώσει το μέγιστο πολιτικό τεκμήριο: Ότι είναι ο ναζισμός που ισοδυναμεί με το έγκλημα. Και ότι αυτή είναι η μέγιστη απόδειξη πως η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική συμμορία: Ότι είναι μια ναζιστική συμμορία. Η νομική παρέμβαση με στόχο την (επιβεβλημένη) ποινική απαξία του εγκληματία είναι το ένα πράγμα. Το άλλο είναι η κοινωνική απαξία του ναζιστή εγκληματία. Η απαξία και η αποβολή του ναζιστή εγκληματία από την κοινωνία των ανθρώπων μπορεί και πρέπει να είναι κατ’ εξοχήν πολιτική. Που σημαίνει: Η καταδίκη του ναζιστικού κτήνους απαιτείται να έχει απόλυτο κοινωνικό, ιδεολογικό, ιστορικό πρόσημο. Οι ναζί θα τσακιστούν έτσι: Πολιτικά!

Ο φασισμός θα τσακιστεί από το ρωμαλέο, το ταξικό, το εργατικό, το λαϊκό κίνημα. Είναι το αντιφασιστικό κίνημα του λαού που πρέπει να νιώθουν την «ανάσα του στην πλάτη τους» όσοι και αν επιχειρήσουν να βγάλουν «λάδι» τους ναζί και το ναζισμό.

Αυτό είναι που έχει τη δύναμη όχι απλά να λιώσει το φασιστικό φίδι, όχι μόνο να το εκδιώξει από κάθε γειτονιά και από κάθε χώρο δουλειάς, όχι μόνο να επιβάλει να μην μπορούν να σταθούν πουθενά αυτά τα αποβράσματα, αλλά ταυτόχρονα να ξεριζώσει, να αχρηστέψει και την καπιταλιστική μήτρα που το εκτρέφει και το αναπαράγει.

Από κάθε γειτονιά...