Pseudo Athinorama Of The Week (issue #7)

Αυτή την εβδομάδα έχω πολύ υλικό για reviews αντίθετα με το προηγούμενο τεύχος, στο οποίο είχα μια κολοσσιαία, όπως φαίνεται από το trailer, παράλειψη, την οποία διατίθεμαι να διορθώσω..

Ξεκινάμε με τα φρέσκα κουλούρια δηλαδή το νέο κόμικ υπερέπος του Joss Whedon και της Marvel Avengers: Age Of Ultron. Η απορία ήταν αν θα μπορούσε κάποιος να κάνει ένα sequel, τόσο καλό, όσο το πρωτότυπο. Η Marvel άλλωστε ειδικεύεται σε πετυχημένα sequel, που είτε συνεχίζουν πετυχημένα την ιστορία, προσθέτοντας σε ένταση, χαρακτήρες και πλοκή ακολουθώντας το γενικότερο grand design της εταιρείας (π.χ. Cpt. America: The Winter Soldier), είτε επενδύουν ηθελημένα στην πηγή προέλευσης τους τον κόσμο δηλαδή των κόμικ, που όπως και άλλοτε έχουμε πει αποτελούν την δική τους εκδοχή της μυθολογίας (π.χ. Thor: The Dark World). Εμείς είχαμε τον Ηρακλή, εκείνοι έχουν τον Superman, ή τον Vision, τον Cpt. Marvel κ.λ.π., μια που αναφερόμαστε στη συγκεκριμένη εταιρεία.

Ο Whedon έχοντας και credit στο screenplay, είναι ο άνθρωπος πίσω από μεγάλες επιτυχίες καλλιτεχνικές και εισπρακτικές του Αμερικάνικου σινεμά και χωρίς να κατέχει την θέση π.χ. του Brad Bird, σε ότι αφορά στην ομαλή εξιστόρηση, έχει μια εμφανή ιδιότητα που προσδίνει αυτοσαρκαστικό χιούμορ σε όλες του τις ταινίες, αμβλύνοντας έτσι την δυνατότητα όποιου κατηγόρου του, αναφορικά με ότι αφορά στις σεναριακές υπερβολές που υπαινίσσεται. Το χιούμορ αυτό έχει κάνει τις ταινίες του αγαπητές και από τα 2 φύλα, αφού σε μια γυναικεία, ή παιδική ταινία (much a do about nothing, Toy Story), ένας άντρας σίγουρα περνά καλά, όπως αντίστοιχα σε μια μικρομέγαλη αντρική ταινία (Avengers, Cabin In The Woods), μια γυναίκα συλλαμβάνει τον εαυτό της να «πιάνει» τον σφυγμό και να συμμετέχει στην εξιστόρηση της αμετροεπούς αντρικής τεστοστερόνης.

έρχεται το Civil War

Όλοι είναι στις θέσεις τους, δίνοντας τον καλύτερο τους εαυτό και προσφέροντας στους σινεφιλ μια ακόμη αξιοπρεπή προσθήκη ταινίας δράσης που μπορούν χωρίς τύψεις να παρακολουθήσουν και στους κομικάδες έναν ακόμα λόγο να αισθάνονται υπερήφανοι ότι η παιδική ή εφηβική τους αγάπη, για την οποία κάποιοι κάποτε τους κορόιδευαν ως nerds, geeks κ.ο.κ., να είναι αυτή την στιγμή το μεγαλύτερο trend setter στον πλανήτη. Με την μικρή εξαίρεση της διαστρέβλωσης της ιστορίας για ευνόητους λόγους (για τον ίδιο λόγο που επιλέχθηκε ο Ant Man να μην είναι ο Hank Pym ο Captain Marvel να είναι γυναίκα), που εξυπηρετούν την σκοπιμότητα της Marvel α) να περάσει στην αιωνιότητα μέσω του σινεμά, και β) να περάσει στις νεότερες γενιές που το μόνο διάβασμα που έχουν κάνει ποτέ στην ζωή τους είναι μέσω tablet και άρα δεν γνωρίζουν το αυθεντικό υλικό και είναι έτοιμοι να δεχθούν το οτιδήποτε. Σε αυτό τον σκοπό ο comic buffer στέκεται μάλλον ως ο μεγαλύτερος και πιο αυστηρός κριτής. Εάν συμφωνεί με την όλη προσπάθεια, δεν θα γκρινιάξει που η πέτρα της νόησης χρησιμοποιείται για να δημιουργηθεί ο Vision, αντίθετα με ότι έχει διαβάσει, ούτε ότι ο Ultron, ουσιαστικός διοικητής της Σιδερένιας Λεγεώνας είναι στην ουσία ένα φασιστικό κάθαρμα, ακριβές αντίγραφο του μεγαλομανούς δημιουργού του (κάτι που υπονοείται και δεν αναφέρεται σαφώς στη ταινία) και όχι μια τεχνητή νοημοσύνη που παίρνει τυχαία ζωή από την ίδια πέτρα..

Ένα τεράστιο πανηγύρι ειδικών εφέ, καλογυρισμένο και όχι κουραστικό (όπως ήταν π.χ. το 2^ο επεισόδιο του Πολέμου των Άστρων), με καλές για το είδος που υπηρετεί αναλογίες πλοκής και δράσης, βεβαίως καλογραμμένο, με ερμηνείες, όσο το δυνατόν γίνεται (λόγω φιλμικού είδους) πειστικές. Ιδιαίτερα πρέπει να σταθούμε στο φλερτ του Μπάνερ / Hulk με την Ρομανοφ / Black Widow, που όπως θα έλεγε και ένας comic buffer δεν υπάρχει πουθενά γραμμένο, εξυπηρετεί όμως τις ανάγκες της ταινίας και της προώθησης της (πρέπει να έχει και γυναικείο κοινό) και οι δεν πειράζει καθόλου, αφού οι ερμηνείες τόσο του Marc Ruffalo, όσο και της (ΘΕΑΣ!) Scarlett Johansson, είναι και πειστικές και καλά τοποθετημένες, μέσα στο γενικό χαμό των εκρήξεων και της επικείμενης παγκόσμιας απειλής. Αν με 1 αστέρι είναι το χάλια, με 2 αστέρια το κακό, με 3 το μέτριο, με 4 το καλό και 5 το εξαιρετικό αυτή η ταινία θα έπαιρνε 4 και κάτι ψιλά, αστέρια κυρίως για να είναι κατά κάτι μειωμένο με την πρώτη πραγματικά αξεπέραστη ταινία (ιmdb personal rate: 8/10). Πάμε για το γάντι της αιωνιότητας τώρα (οι 2 τελευταίες ταινίες της Φάσης 3 της Marvel Universe).For UK version press HERE

Και τώρα για τα ταγμένα από το προηγούμενο

Σας λέω την αλήθεια .. Είδα αυτή την ταινία προκατειλημμένος ότι δεν θα μπορούσε να γυριστεί καλύτερη βιογραφική ταινία για τους Αφροαμαερικάνους ηγέτες του κινήματος πολιτικών δικαιωμάτων από το Μάλκολμ Χ του Σπάικ Λι. Ευτυχώς, η αφήγηση ενός καλού biopic έχει αλλάξει δεδομένου ότι ο Σπίλμπεργκ με τον Λίνκολν, πρότεινε την έννοια της αφηγησης του μεγαλύτερου επιτεύγματος του προσώπου, αντί της οδυνηρής απεικόνισης της ζωής του από τη γέννηση μέχρι το θάνατο του, βάζοντας σε μια καλή ιστορία περιττές πληροφορίες γι’ ασήμαντα πράγματα, καλύτερα χαρακτηρισμένα ως κουτσομπολιά... Η πρώην PR ταινιών όπως το Spider man 2 του Reimi, μετατράπηκε σε ένα σκηνοθέτη επαρκώς αξιοπρεπή, οι επιλογές του casting ήταν λαμπρή (ιδαίτερα για όσους απεικονίζουν τους υποστηρικτές λευκής υπεροχής με Roth, Χιούστον, Dwyer) και όλες τις ερμηνείες να είναι επαρκώς ισχυρές. Πρόκειται για μια αρκετά εκπαιδευτική ταινία για έναν από τους δύο μεγάλους ηγέτες του Κινήματος Πολιτικών Δικαιωμάτων των Αφροαμερικάνων που δεν τον καθαγιάζει ακριβώς (όπως έκανε και ο Lee στο Malcolm X), αλλά δεν δικαιολογεί επίσης, την απόλυτη εξουσία του ανάμεσα στους οπαδούς του. 

Με δεδομένο ότι η έναρξη της ταινίας παρουσιάζει τον Δρ Κινγκ να παραλαμβάνει το βραβείο Νόμπελ, πράγμα που σημαίνει, επομένως, ότι η θέση του στο κίνημα και η δημοτικότητά του ήταν ήδη κατοχυρωμένες, κάτι τέτοιο είναι αναμενόμενο. Θα προτιμούσαμε εάν η σκηνοθέτης αναφέρονταν, μέσω σύντομων φλας-μπακ, προηγούμενες επιτυχίες του (όταν εργάζονταν μαζί με τον JFK) ώστε η τρέχουσα θέση του στην αρχή της ταινίας, θα μπορούσε να γίνει καλύτερα κατανοητή. Αν με 1 αστέρι είναι το χάλια, με 2 αστέρια το κακό, με 3 το μέτριο, με 4 το καλό και 5 το εξαιρετικό αυτή η ταινία θα έπαιρνε 4 αστέρια κυρίως για την δύναμη που αποπνέει το καστ, την πιστότητα της εποχής και τα τεχνάσματα της πρωτόπειρης σκηνοθέτιδας που βοηθούν το story της ταινίας αντί να τα επισκιάζουν (ιmdb personal rate: 8/10). For UK Version press HERE

Και τέλος ξέρω ότι σας είχα τάξει και το δραματικό Still Alice, μα έκατσε και είδα την φλόπα που λέγεται 7nth Son.

 

αυτό είναι το εντυπωσιακότερο προσόν της ταινίας...η αφίσα της

Θα το θάψω στα γρήγορα για να συνεχίσω λέγοντας ότι μου έδωσε ιδέα για την μουσική πρόταση της ημέρας (Got it?). Εντάξει, ο Jeff Bridges και η Julianne Moore, είχαν να συναντηθούν από την εποχή του Λεμπόφσκι (αν δεν κάνω λάθος). Είναι όμως αυτό αρκετό να αναστήσει μια ολόκληρη ταινία? ΟΧΙ! Είναι αρκετοί οι 2 πολύπειροι σταρ να αντέξουν το ανύπαρκτο σενάριο που στα χέρια άλλων θα γίνονταν εφαλτήριο για μια ατελείωτη franchise σειρά ταινιών?? Και πάλι ΟΧΙ. Εδώ μοιάζει σαν να τους τελείωσαν ξαφνικά τα λεφτά να απέλυσαν τον σεναριογράφο και την ομάδα του και να συνέχισαν διεκπεραιωτικά να τελειώσουν αυτό που άρχισαν με αυτοσχεδιασμούς.. Από όλο το καστ δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι ξεχωρίζει η μικρούλα καραμέλα που ακούει στο όνομα Alicia Vikander. Εντάξει το CGI είναι εκπληκτικό, αλλά μόνο αυτό. Οι μάχες είναι minimal, η απειλή είναι minimal, η εκπαίδευση του ήρωα, που κανονικά παίρνει 10 χρόνια είναι minimal… γενικά είναι μια μινιμαλιστική ταινία μεσαιωνικής δράσης, που αντλεί το υλικό της από το best seller The Spook’s Apprentice (2004) και όχι από τους αγγλικούς μύθους ή το κλασσικό βιβλίο του Όρσον Σκοτ Καρντ Seventh Son, που έδωσε και την ιδέα σε κάποιο μπασίστα να βγάλει ένα από τους καλύτερους δίσκους του Heavy Metal πίσω στα 1988. Παρεμπιπτόντως το μόνο πράγμα που θα έσωζε την ταινία θα ήταν η χρησιμοποίηση του συγκεκριμένου άλμπουμ για soundtrack (Got it now??) Αν με 1 αστέρι είναι το χάλια, με 2 αστέρια το κακό, με 3 το μέτριο, με 4 το καλό και 5 το εξαιρετικό αυτή η ταινία θα έπαιρνε 3 και πολύ της είναι, αστέρια κυρίως για την προοπτική χρησιμοποίησης ενός δίσκου των Maiden soundtrack, ευκαιρία που πέρασε ανεκμετάλλευτη (ιmdb personal rate: 5/10).

Και για να διορθώσω το λάθος έρχεται και το reboot του Mad Max από τον ίδιο σκηνοθέτη με εφέ όμως του 21^ου αιώνα, φουλ έξτρα και τους Tom Hardy & Charlize Theron σε πρωταγωνιστικούς ρόλους (release date 12/05)

όσο Αθηνόραμα μπορούσα, μπόρεσα

he had a dream..