Για να μην Τρελαθώ....Ένας Αιώνας Βουτηγμένος

Κυρα Σούλα τούτο δω το blog έχει για πολύ καιρό αναλάβει χρέη ψυχοθεραπευτή του γράφοντος. Έχουν δει πολλά τα μάτια μου. Και δεν θα μιλήσω ούτε για τους Άγγελους αυτού του κόσμου, ούτε και για τους επιβάτες κάποιου τρένου που δεν θα φτάσει ποτέ, όπως όλα δείχνουν, σε κάποιο φωτεινότερο της γκεμπαιλικής, εξουσιολάγνας προπαγάνδας, σημείο.

και ενώ έχουν γίνει και άλλα κοσμοϊστορικά γεγονότα όπως, αντιπρόεδροι των ΗΠΑ να χαιρετούν ναζιστικά, Παλαιστίνιοι να εξολοθρεύονται σαν άλλοι αυτόχθονες ινδιάνοι, από τους "εκλεκτούς" του μοναδικού Θεού. Είχαμε και τον ανυπόληπτο Ολυμπιακό να παίρνει ευρωπαικό τίτλο και καταξίωση μέσα στο νεοανεγερθέν σπίτι μας, το οποίο φρόντισε, ως σωματείο, να μην έχουμε για παράπανω από 20 χρόνια. Καλά θα πεις, εδώ έχουμε τον Άδωνη Σπυρίδωνος Γεωργιάδη, να είναι υπουργός Υγείας με διατεταγμένη αποστολή να αποσαθρώσει το Δημόσιο Σύστημα Υγείας και να εγκαινιάσει μια επιστροφή στο παρελθόν της περιθαλψης στην Ελλάδα, κατά τα Αμερικάνικα πρότυπα• έχουμε και τους κατ' έξιν βιαστές της πραγματικότητας να κλείνουν τα 100 τους χρόνια, απαιτώντας ετσιθελικά πρωτάθλημα κύπελλο και διηπηρωτικό, την στγμή που εμείς έχουμε κόψει τα ζαναξάκια και τα στεντόν και έχουμε αρχίσει (και με το δίκιο μας) να απολαμβάνουμε μια ομάδα εξόχως ανταγωνιστική σε ένα - ελέω VAR - πιο αξιόπιστο πρωτάθλημα.

Και αφού ΑΕΚ σημαίνει ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, πρέπει να θυμίσουμε στους νεώτερους σαν ιστορικό χρέος τί σημαίνει να μην είσαι απλά ένας άκοπος τιμητής της νικής, αλλά να την επιδιώκεις εντός του πλαισιού που σου καθορίζεται κάθε φορά απο το ιστορικό αλλά και αθλητικό γίγνεσθαι και τους κανονισμούς, που είναι γραμμένοι και συμφωνημένοι εκ των προτέρων και όχι κατά το δοκούν. Και επειδή την ιστορία την γράφουν οι νικητές (ακόμη και αν διορίζονται), δεν γίνεται να μας αλλάξουν και την πραγματικότητα όσο ζούμε θα θυμόμαστε. Τον ξεσπιτωμό, το σαμποτάζ και αποδόμηση της καλυτερης ομάδας της δεκαετίας του 90, τον αποκλεισμό της απο τις χρηματοδοτήσεις μα και τους ελέγχους, την εκπαραθύρωση της από το big four με το στίγμα της Γ Εθνικής, τις πιστολιές, τις δωροδοκίες, τα χοχοχο του Κόκκαλη όταν με Μάκη υπήρξαμε από Κωνσταντινουπόλεως σε Κόκκαλη και πολλά ακόμη. Και επειδή το κύρος του νικημένου δίνει δόξα στο νικητή, ό,τι όνομα κάνατε, το κάνατε ασελγώντας στα πτώματα των αντιπάλων σας και όχι όπως ίσως, κάπιοι αγνότεροι οπαδοί σας θα ονειρευόσασταν• τα κάνατε "περαιώτικά", με όσα κακά αυτό συνεπάγεται (κ όχι δεν αναφέρομαι στη περίοδο Φούντα) και πάντως όχι με την αξιοπρέπεια που δίνει η αγωνιστική ανωτερότητα, αλλά με τον έκδηλο ξιπασμό του, εκ των προτέρων, νικητή. Ναι ο αιώνιος Γανυμήδης είναι οφέτο καλός. Αλλά δύο χρόνια, δεν ξεπλένουν μια καριέρα απάτης• τα υπόλοιπα, γήπεδο.

100 χρόνια λοιπόν μίσους, αλητείας, ασέλγειας στην πραγματικότητα και σε κάθε έννοια υγιούς ανταγωνισμού (μην ξεχνάτε δεν μιλάμε για τον καπιταλισμό καθε αυτόν, αλλά για ένα παιχνίδι που παιζεται εντός αυτού)• που η καρδιά ήταν μέσα αλλά τα πόδια έξω, που παράχθηκε ένα συγκεκριμένο ήθος, που αφηνανε μηχανάκια αφήνανε πανιά, που για ένα 5 ευρώ πουλάγανε τη μάνα τους για να πάρουν το τρίποντο, την επιβεβαίωση ενός "άθλου" ταμμένου απο πριν (κ ελέω πριμ) που δεν θα κάνουν ποτέ οι ίδιοι.....ούτε θα εισπράξουν βέβαια οι ίδιοι..

100 χρόνια μοναξιάς στην απατεωνιά, τον ετσιθελικό πρωταθλητισμό τον βασισμένο στην ωμή βία της ποσότητας και ποτέ στην προσπάθεια του συνόλου• 100 χρόνια και στον φασισμό του "μία ομάδα - μία πόλη". Βέβαια ούτε η τρούμπα, ούτε τα μανιάτικα, ούτε το κέντρο της προσφυγιάς κάποτε (Πλ. Καραϊσκάκη), υπήρξαν Αθήνα. Και ως εκ τούτου μπορείς να είσαι πρώτος, καίτοι γεννήθηκες τελευταίος, μεταξύ σωματείων όπως αυτών του Εθνικού, των Αργοναυτών, της Κασσάνδρας Νίκαιας και δεν ξέρω μεταξύ ποίων άλλων σωματείων - κολοσσών της περιοχής και εποχής• δεν είναι το ίδιο όταν πρέπει να αντιπαρατεθείς με σωματεία όπως Απολλων Αθηνών, Πανιώνιος, Παναθηναικος για να είσαι πρώτος. Άλλωστε στόχος μιας υγιούς ομάδας αθλητισμού είναι να έχει αξιοσέβαστους αντιπάλους με εγνωσμένη δύναμη και δυνατότητα• και όχι να επαίρεται για τις νίκες του σε συναγωνισμό μεταξύ νάνων. Ακόμη και ο γαυρος του βορρά είχε να αντιπαρατεθεί με στιβαρά σωματεία όπως ο Άρης ή ο Ηρακλής για να κομπάζει τώρα (έχοντας τους συνειδητά και δολίως καταστρέψει στο μεταξύ, ως μόνος κατικροδίαιτος των τελευταίων 30 χρόνων και βάλε στη Β Ελλάδα) πως εκπροσωπεί, εξίσου λαθεμένα και φασιστικά, το μότο "μια πόλη - μια ομάδα". 

No Politica VS ANTIFA - ANTINAZI & ANTI HOOLIGAN

Τί να λέμε τώρα το σωματείο τολμούσε να βάζει αστέρια στη φανέλα του σε ευρωπαικά ματς υπερηφανευόμενοι στη Ρεάλ επι παραδείγματι, του ενός μεγάλου πως έχει 4 μικρά.....Μιλάμε οτι υπάρχει τέτοιο κόμπλεξ κατωτερότητας που νομίζω πως Ολυμπιακοί είναι μόνο όσοι πιστεύουν πως έχουν υπογράψει σύμβαση με το Δημόσιο αναφορικά με τις κατακτήσεις τροπαίων• άλλωστε έτσι φτάσαν έως εδώ• τουλάχιστον τα τελυταία χρόνια από το μακρινό 1996 τουλάχιστον (να μην θυμηθώ τους νόμους, τα σκάνδαλα και τον Θεολόγη Παπαδόπουλο) έως και σήμερα• σα να λέμε 30 χρόνια από αυτά τα τιμημένα 100, που λυμαίνονται την ιδέα του αθλητισμού, στον βωμό του πρωταθλητισμού (και του δια Προεδρικού Διατάγματος εξασφαλισμένου αποτελέσματος).

Και επειδή πάντοτε γοητεύομαι όταν τα βάζω με τον πραγματικά ισχυρό, όχι τον τυχοδιώκτη που απέκτησε συνείδηση το 2013 ενώ είναι 50 χρονός και όμως έτι πιο φανατισμένος από τον συνάδελφο (μα στα χαρτιά ορκισμένο εχθρό) γαύρο του Νότου, καλό είναι να οργιζόμαστε με εκείνους που εξέθρεψαν αυτού του τύπου το "ευ αγωνίζεσθε", το 2ο μισό του αιώνα ύπαρξής τους, τουλάχιστον και να μην σταματάμε να το υπενθυμίζουμε σε όσους κομίζουν τα ήθη τους• γιατί έχουμε πει, πως ήθος έχουν ακόμη και οι Ζουλού (και χίλια συγγνώμη στους Ζουλού που τους αναφέρω για υπανάπτυκτους). Η ποιότητα αυτού του ήθους είναι το ζητούμενο....

Ας θυμηθούμε λοιπόν τα ήθη μέσα από τις ημέρες 100 ετών

Γι αυτό λοιπόν δεν θα μπορούσα να είμαι Ολυμπιακός και είμαι