Poor Twisted Me

Εντάξει δεν θα επαναλάβω την κολλημάρα μου με τους Metallica. όμως δεν γίνεται να μην πιαστώ απο το τραγουδάκι προκειμένου και να εκφρασθώ με περισσότερη ακρίβεια, αλλά και να δοκιμάσω, μετά απο καιρό, να καταγράψω ένα ακόμα παραλήρημα...

 

Είναι από τις μέρες που σκέφτομαι τι λάθος έχω κάνει και παίζω που λένε το «μπουζουκάκι» μου για τυχόν αστοχίες κ.λ.π. καταλαβαίνω σχεδόν άμεσα ότι δεν είναι αυτό που με απασχολεί.. Όπως είχα ξαναπεί περιγράφοντας τον χειρότερο εχθρό του καθένα μας, ήξερα ότι αυτή η δυσθυμία, μάλλον οφείλονταν σε σκιώδεις λόγους του ασυνείδητου. Και αυτό το υπονοούσα γιατί δεν θέλω να σκεφτώ πως είναι κάτι οργανικό και φταίει π.χ. η χοληστερίνη, ή ο θυρεοειδής… Τι μπανάλ, σκέπτομαι, δεν μπορούμε να πάθουμε και μια κατάθλιψη της προκοπής… έχουμε και τους άλλους να μας θυμίζουν ότι μεγαλώνουμε και ότι μπορούμε αυτή η δυσφορία να είναι προμήνυμα για έμφραγμα, ή εγκεφαλικό και μετά δώστου να σκέπτομαι, πως αν είναι να ‘ρθει, να ‘ρθει μια και όξω!!

Και μετά αντιλαμβάνομαι πως αυτό που πραγματικά μου λείπει είναι ο χρόνος…. Δεν θα το ξαναπιάσω πάλι, όπως το είχα κάνει στις 28/04. Θα επιμείνω σε αυτό το ανέφικτο, που μου λείπει. Θα ήθελα λοιπόν να ξυπνώ και να κοιμάμαι όποτε και όταν μ’ αρέσει ακόμα και αν αισθάνομαι, αναίτια, άσκοπη ραστώνη. Να κάνω χαζομάρες, χωρίς να με νοιάζει και ιδιαίτερα που ο χρόνος που φεύγει, φεύγει δίχως νόημα και πάνω απ’ όλα να τα ξαναζώ σαν μια μέρα της Μαρμότας, δίχως την πιθανότητα της αναστολής…

Και από την άλλη το υπερεγώ μου να μου λέει: είδες αν δεν τα ‘χες ζήσει όλα αυτά δεν θα σου λείπανε και το μπουζουκάκι σου θα ήταν για κανά ρεπό παραπάνω, ή για την πιθανότητα να πας διακοπές, όπως όλος ο κόσμος… Με λίγα λόγια αν ήμουν Αλβανός μετανάστης δεν θα είχα τέτοια ζόρια, καθότι δεν θα γνώριζα τι θα μου έλειπε, θα λιγουρευόμουν όμως αυτό που θα μου πλασάρανε. Και μια που είπα Αλβανός Μετανάστης, πρέπει αυτός να είναι μια ακριβής ρέπλικα του Έλληνα μετανάστη της δεκαετίας του 60. Προσέξτε εσείς οι πατριώτες, οι Αλβανοί είναι ρέπλικες εν έτη 2015 και όχι 1967. Με λίγα λόγια η κοινωνική και πολιτισμική καθυστέρηση είναι μεν εμφανής, είναι όμως εξίσου εμφανές πως δεν αυτή είναι εγγεγραμμένη σε κάποιου είδους εθνικό DNA. Η μόνη εγγραφή που υπάρχει είναι αυτή της φτώχιας και της αποστέρησης. Με λίγα λόγια πάλι και το 3000, ο φτωχός και στερημένος πάλι ρέπλικα του Αλβανού θα είναι, όπως αυτός ήταν ρέπλικα του Έλληνα μετανάστη… και φτού και απ’ την αρχή… Τι άσχετο τώρα ήταν αυτό..??

Τώρα πια είμαι ο οργισμένος με τον εαυτό μου που αισθάνομαι άσχημα και αυτή η οργή δεν υπάρχει απλά για να μη μου πει κανείς ότι έχω χοληστερίνη…

Είναι δυνατόν να αισθάνομαι άσχημα με τον εαυτό μου που είχα την τύχη, ή την ταξική καταγωγή αν θέλετε, να ζήσω τις ωραιότερες στιγμές της ζωής μου. Είναι πολύ λογικό τώρα να μου λείπουν αφού τις έχω γευτεί, μα δεν είναι δυνατόν καμία ιατρική εξέταση, καμία μισθωτή σκλαβιά και κανείς γενικά να με πείσει πως δεν άξιζε τον κόπο, μόνο και μόνο για να μην αισθάνομαι άσχημα τώρα… Καλύτερα μιας ώρας σκλαβιά και φυλακή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή…..

Ακου εκεί να μου πουν πως έχω χοληστερίνη..