Σαν Σήμερα (Ο Μπελογιάννης ΖΕΙ)

Σήμερα τα πράγματα είναι εύκολα (?) κυρά Σούλα μου.. Εύκολα, δηλαδή με την έννοια του ότι είναι εύκολο να θυμηθείς ή και να βρείς τόνους υλικού για το τελευταίο, μεγάλο, γνωστό θύμα των Αριστερών, αυτού του τόπου. Επομένως κυρά Σούλα μου, εσύ γλίτωσες από έναν ακόμη, που θα σε απομάκρυνε απ’ όσα με κόπο έβγαλες.... με τον κόπο των άλλων. Από την άλλη όμως,

ο λαός στερήθηκε μιας φωνής αισιόδοξης μπροστά στη μισαλλοδοξία και στον θάνατο, γεμάτης πύρινη επαναστατικότητα, που δεν αρκούνταν στην εξασφάλιση μιας θέσης στον αγώνα, κέντριζε και άλλους να ακολουθήσουν το παράδειγμα του και αυτό, για κάποιους, έπρεπε να ελεγχθει και κάπου να τελειώσει.. Παραθέτουμε ένα κείμενο από το φιλικό "Βαθύ Κόκκινο" και την συντρόφισσα Α.Π.:

"Κυριακή 30 Μάρτη 1952 4.10΄π.μ. εκτελούνται οι Μπελογιάννης, Μπάτσης, Καλούμενος και Αργυριάδης.

Μέρα και ώρα που ούτε και αυτοί οι Γερμανοί δεν εκτελούσαν. Υπό το φως των προβολέων μη τυχόν δει ο ήλιος και φρίξει. Κανείς αρμόδιος δεν έχει τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια ώστε να αναλάβει την ευθύνη για το στυγνό αυτό έγκλημα. Όλοι ανεύθυνοι. Κανείς δεν παραδέχεται ότι έδωσε την εντολή για την εκτέλεση. Την εκτέλεση που ο υπουργός Δικαιοσύνης κος Παπασπύρου διαβεβαίωνε μέχρι της 2 τα ξημερώματα ότι δεν θα γίνουν έπ’ ουδενί.

Στις 3.20΄ αποχωρούσε η φάλαγγα από τις φυλακές και στις 3.48΄ βρίσκονταν οι μελλοθάνατοι στον τόπο εκτέλεσης το Γουδί……..

 Από την προηγούμενη μέρα όμως έχει δοθεί η εντολή να ανοιχτούν 4 τάφοι στο 32ο τετράγωνο του Γ΄ Νεκροταφείου. Οι υπεύθυνοι όμως το ξεχνάνε και έτσι ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του θάβονται σε 4 άλλους τάφους για αν έρθει κατόπιν ο διευθυντής και να διατάξει την εκταφή τους και την ταφή τους μετά σε 4 άλλους τάφους που ανοίγονται εκείνη την ώρα.
Η εντολή εκτελείται εν μέρει μιας και μεταφέρεται μόνο ο Μπελογιάννης και ο Καλούμενος που είχαν ήδη εκταφεί την ώρα που η είδηση γίνεται πια γνωστοί και καταφθάνουν στο νεκροταφείο δημοσιογράφοι, ρεπόρτερ και ασυγκράτητα κύματα λαού με στεφάνια από κόκκινα τριαντάφυλλα. 

Έρχονται ταυτόχρονα όμως και οι μπάτσοι για “να αποκαταστήσουν την τάξιν”. Όλη η σκηνοθεσία τελικά της μακάβριας πράξης δεν αποτελεί τίποτε άλλο από εικόνα αγωνίας, ταραγμένης ένοχης συνείδησης, για το φριχτό ιστορικό σφάλμα. Άλλωστε ο Μπελογιάννης είναι γι’ αυτούς ακόμα πιο επικίνδυνος νεκρός.

Πολλές φορές το βλέπω και σήμερα μετά από 50 χρόνια……… Γιατί ο Μπελογιάννης ήταν ο τελευταίος από την γενιά των ηρώων και ηρωίδων της εργατικής τάξης και του λαού της Ελλάδας που αντιμετώπισαν με επαναστατικό θάρρος το εκτελεστικό απόσπασμα των μονορχοφασιστών, χωρίς ούτε στιγμή να λυγίσουν. Κι αυτό σε μια στιγμή που είχε ηττηθεί η ένοπλη επανάσταση του λαού μας. Κι ας μπορούσε με μια απλή δήλωση αποκήρυξης των ιδανικών του να γλίτωνε την ζωή του. 

Σήμερα, σχεδόν 53 χρόνια (σ.σ το κείμενο γράφτηκε πριν 8 χρόνια) απ’ την εκτέλεση του Μπελογιάννη πολλά έχουν αλλάξει, κάποια όμως παραμένουν ακριβώς τα ίδια.
Το κόμμα για το οποίο έδωσαν την ζωή τους χιλιάδες Μπελογιάννηδες δεν έχει πια τίποτα το επαναστατικό. Την ταμπέλα του την έχει σφετεριστεί μια κλίκα οπουρτουνιστών, προδοτών της επανάστασης και κάνουν εμπόριο με το αίμα των αγωνιστών. Οι ιδέες όμως της κοινωνικής επανάστασης παραμένουν πάντα επίκαιρες. Κι ας είναι το κοινωνικό τους αντίκρισμα σήμερα πολύ περιορισμένο από τότε. Πάνω απ’ όλα όμως ο Μπελογιάννης παραμένει το σύμβολο της ανιδιοτελούς θυσίας για την κοινωνική επανάσταση»

Και αν δεν σας φτάνουν αυτά ακούστε και τί έκανε η Ελληνοφρένεια σαν αφιέρωμα στον τελευταίο μεγάλο λαϊκό ήρωα.. Αλήθεια το ΚΚΕ τί στάση κράτησε ως παράνομο τότε κόμμα? Παραθέτουμε μόνο ένα απόσπασμα απο το κρυφό πόρισμα του ΚΚΕ (1957) περί της υπόθεσης Πλουμπίδη:

«Κατά την εμπαθή λογική της (σ.σ. εννοεί την κλίκα Ζαχαριάδη), ο Πλουμπίδης, που πρόσφερε τη ζωή του για τη σωτηρία του Μπελογιάννη, το έκανε σε συνεννόηση με την ασφάλεια για να τον προδώσει, ενώ η ίδια, που με τη διάψευση της επιστολής του καταδίκασε οριστικά τον Μπελογιάννη, ήταν άσπιλη και υπεράνω κριτικής».

 

το δικό μας Ζ