89-82.... 47 Years Later

Read the original post here Ο Χρήστος Ζούπας θυμήθηκε τα όσα έζησε την 4η Απριλίου 1968 στην κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων στο μπάσκετ από την ΑΕΚ και μίλησε στον ΣΠΟΡ FM 94,6 και την εκπομπή «Magic Bus» με τον Μάκη Διόγο για εκείνη την μεγάλη επιτυχία του ελληνικού αθλητισμού… 

«Είναι ίσως κάτι που μας έχει χαρακτηρίσει. Είναι κάτι τρομερό. Πολύς κόσμος θυμάται εκείνη την ημέρα. Τότε η Ελλάδα δεν ήταν ένα τρομερό μέρος. Τότε ο κάθε ένας ένιωθε ότι ήταν εκεί… μαζί μας. Θυμάμαι ο κόσμος ήταν μέχρι και το Ζάπειο»,
ανέφερε –αρχικά- ο Χρήστος Ζούπας μέλος της ομάδα της Ένωσης το 1968…

«Αυτή ήταν η διαφορά της ομάδας. Είχε δημιουργήσει μια τέτοια επαγγελματική συνείδηση στα μέλη της. Εμείς θυμάμαι ήμασταν στο γήπεδο πάντα και δουλεύαμε ανεξάρτητα τον καιρό. Είχαμε μια τέτοια ομάδα και μια τέτοια ψυχολογία που κανείς δεν πίστευε ότι θα τα καταφέρουμε. Γνωριζόμασταν πολύ καλά μεταξύ μας. Με όλα τα καλά και τα κακά της εποχής, εμείς ήμασταν μια καλή παρέα. Δουλεύαμε σκληρά. Το περίεργο όμως είναι ότι είχαμε μια τεράστια πίστη ότι ήμασταν οι καλύτεροι. Και δεν μπορούσε κανείς να το καταλάβει πως είχε συμβεί αυτό», υποστήριξε και κατέληξε…

«Εκείνη η ομάδα μύησε την Ελλάδα στο άθλημα αυτό. Δεν είναι τυχαίο που ο κόσμος θυμάται ακόμη την 4η Απριλίου. Πολλές φορές όταν ερχόταν στο μυαλό μας η κάθε στιγμή και τα όσα ζήσαμε τότε, τα οποία τα θυμόμαστε ακόμη και τώρα με κάθε λεπτομέρεια.

«Έχω συνδέσει τη σημερινή ημέρα με τον Αμερικάνο, αφού αυτή τη μέρα πήγε στο Καλλιμάρμαρο για να γιορτάσει με τον κόσμο την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού», ήταν τα πρώτα λόγια του Γιώργου Τρόντζου στους 94,6 για τη σημερινή επέτειο της επιτυχίας του 1968.

«Ήταν κάτι φανταστικό για εμάς τους παίκτες και τον κόσμο. Ήταν τελείως διαφορετική η ατμόσφαιρα στα γήπεδα. Όλοι οι Έλληνες έσπρωχναν την ομάδα να κάνει αυτό τον άθλο. Εμείς ξεκινήσαμε, όταν γύρισαν από την Αμερική το ’63, ξεκινήσαμε μία προσπάθεια στην ΑΕΚ να ανεβάσουμε το ελληνικό μπάσκετ. Αργότερα έφτιαξαν καλές ομάδες ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός. Οι παράγοντες ασχολήθηκαν μαζί τους και κατάφεραν να προχωρήσουν. Εμείς δεν πήγαμε καλά μετά το ‘70-’71. Τώρα αρχίζει να… ανασταίνεται με τη βοήθεια του Αγγελόπουλου, ο οποίος έχει φτιάξει μία πολύ καλή ομάδα. Όταν κερδίζεις ένα τέτοιο Κύπελλο, έχεις στο μυαλό σου ότι κάτι θα «κερδίσεις» και εσύ».

O μεγάλος άσος της Ένωσης θυμήθηκε τι… ακολούθησε της επιτυχίας αυτής…

«Μας φώναξε ο Ασλανίδης μας ρώτησε αν θέλουμε ένα ποσό ή να πάτε στην Ολυμπιάδα του Μεξικού. Αυτό ζητήσαμε και ήταν κάτι ξεχωριστό για εμένα. Δεν είχα ζητήσει τίποτα και δεν πήρα τίποτα. Το βασικό είναι ότι έμειναν στον κόσμο τα ονόματά μας, κάποιοι της γενιάς μας και κάποιοι λίγο αργότερα μας ξέρουν και μας δίνουν ακόμα συγχαρητήρια. Ένα από τα παράπονα έχουμε εμείς είναι πως κανενός το όνομα δεν δόθηκε σε κάποιο γήπεδο της ΑΕΚ, όπως για παράδειγμα στο Αλεξάνδρειο με τον Νίκο Γκάλη», υποστήριξε και κατέληξε…

«Ήμασταν μία ομάδα δεμένη. Ήμασταν καιρό μαζί και ήξερε ο καθένας και τη σκέψη του άλλου. Είχαμε δεθεί τόσο πολύ και υπήρχε πολύ καλή σχέση με όλους, προπονητές και παίκτες. Η ομάδα προχωρούσε, βάσει της αγάπης που είχαμε ο ένας στο πρόσωπο του άλλου. Δεν τσακωνόμασταν. Δεν υπήρχαν τα χρήματα για να έχουμε κάποιο παράπονο». Και για να μαθαίνουμε όλοι.....

Και ξανά, ξανά...