Η Ήττα του Αυτονόητου

Αυτονόητο??

Κυρα Σούλα μου, πως κάθε φορά τα παραληρήματα μου, που εν μέρει, είναι βασισμένα σε διάφορες βιωματικές κολλημάρες, τα συνδυάζω με μεγάλα γεγονότα δεν ξέρω... Σκέφτομαι οτι με την γκαντεμιά μου, μάλλον πρέπει να σταματήσω να γράφω γιατί και...ιδέες δίνω στον μύλο της αντίδρασης και πιστεύω οτι αν ασχολείται ο γκαντέμης (μιλάμε τρέχω μόνος και βγαίνω...3ος) με τα της χώρας, χαιρέτα την χώρα σύντροφε...Είναι σαν να βγαίνει ο Μητσοτάκης μέσα μου και να λέει "Τί ωραία χώρα σου παραδίδω Κυριάκο μου γουτσου - γουτσου!!"

Οι Νικητές της Ιστορίας

 Ο Πρωθυπουργός της χώρας έπαιξε και έχασε… έπαιξε μάλλον είναι άκομψος όρος, μα όταν αναφερόμαστε σε παίγνια (όπως έγραψε για τις διαδικασίες ντόπιος αριστερίσκος δημοσιογράφος), καλό είναι να έχουμε υπόψη μας ότι όταν, θαρρετά, ή απλά αφελώς, δοκιμάζεις κάτι νέο, ακόμα και αν αυτό το νέο θεωρείται αυτονόητο, μπορεί να πέσεις σε νάρκες. Τι γίνεται όταν μια ακατάβλητη δύναμη συναντά ένα αμετακίνητο εμπόδιο?? Δυστυχώς, μετά τις εξελίξεις των τελευταίων 48 ωρών, δεν θα το μάθουμε ποτέ, γιατί η δύναμη καταλύθηκε ή απλά εξαντλήθηκε.

Εξαντλήθηκε που? Ποιο ήταν το ρίσκο? Ποια εν τέλει ήταν η στρατηγική? Μου φαίνεται πως ο συνομήλικος μου είχε την ίδια φαεινή ιδέα με εμένα, όταν εκλεγμένος από το ΤΕΙ κατέθεσα την πρώτη πρόταση ανεξάρτητου αριστερού σχήματος, στο Προεδρείο της αρχηγικής τότε ΠΑΣΠ, με την προσδοκία ότι θα χαιρετηθεί από όλους καθότι επρόκειτο για επίκληση στο θεσμικό και ήδη κατοχυρωμένο από την καταστατική λειτουργία των συνδικαλιστικών οργάνων εντός ακαδημαϊκού χώρου, χαρακτήρα. Τι είχα προτείνει τότε στην πασπίτισσα με την ζώνη / φούστα? Την επαναδραστηριοποίηση των συμβουλίων εξαμήνων με ενεργό στήριξη εκ μέρους του προεδρείου των αντιπροσώπων του στην Γενική Συνέλευση, προκειμένου να υπάρχει συμμετοχή όλων των σπουδαστών, όλων των εξαμήνων, μέσω θεσμικών οργάνων και όχι άναρχα, στις συνδικαλιστικές αποφάσεις και στις εκάστοτε προβληματικές της ακαδημαϊκής ζωής. Αυτονόητο?

Να χαρώ εγώ Πρόεδρο!! Θα ήθελε!!

Η πρόταση απερρίφθη από όλες τις λοιπές παρατάξεις (Πασπ 1^η, Δαπ 3^η και ΠΚΣ 4^η), ενώ η πασπίτισα πρόεδρος με την ζώνη / φούστα, σε αντικομουνιστικό παραλήρημα, χαρακτήρισε την πρόταση επανενεργοποίησης κάποιων διαδικασιών (που εύλογα είχαν αδρανήσει εξαιτίας της εσκεμμένης παραλιοποίησης των σπουδαστών από ΔΑΠ ΠΑΣΠ και κυρίως εξαιτίας του γεγονότος ότι τέτοια ενεργοποίηση άμβλυνε την παντοδυναμία του 5μελούς Προεδρείου της κάθε Σχολής) του καταστατικού των συνδικαλιστικών σπουδαστικών οργάνων ως,…. αναρχοκομμουνιστική !!!! Ακόμα και με την αρνητική ψήφο της ΠΚΣ, που παρακολουθούσε έως τότε τις κινήσεις του νεοσύστατου σχήματος (μόνο και μόνο για να το καταπιεί και να το ενσωματώσει αργότερα), η πρόταση απερρίφθη μετά πολλών υβριστικών και ειρωνικών σχολίων, οδηγώντας με σε παραίτηση από μέλος του Προεδρείου και αργότερα και από το σχήμα, με την λογική σιγά μην κάτσω να σκάσω!! Μια πολυτελής λογική που ο συνομήλικος μου δυστυχώς δεν διαθέτει

Συντροφε χάσαμε απο τους όξω, απο τους μέσα???

Ο συνομήλικος μου επέλεξε να επανεργοποιήσει διαδικασίες κατοχυρωμένες μεν, στο όνομα της Δημοκρατίας, αλλά εκουσίως αδρανοποιημένες από το σύστημα, προκειμένου να επιτυγχάνεται η μέγιστη ικανοποίηση συμφερόντων, που δεν θέλουν τους λαούς συμμέτοχους, παρά μόνο συναινούντες κάθε 4 χρόνια… μα και γι αυτή την επιδερμική συναίνεση έχει, στην χώρα μας τουλάχιστον, επιχειρηθεί, πολλάκις, η άμβλυνση ή ακόμα και η υφαρπαγή των πραγματικών δυναμικών της διαδικασίας, από συγκεκριμένα συμφέροντα. Μέχρι τώρα, ο συνομήλικος μου έχει δραστηριοποιήσει διαδικασίες που δεν ήταν συνηθισμένες (υπήρχαν όμως κατοχυρωμένες από τους αγώνες των λαών και την εκάστοτε «συνθηκολόγηση» των κοινοβουλευτικών του εκπροσώπων), όχι γιατί δεν ήταν απαραίτητες, μα γιατί δεν ήταν ποτέ συμφέρουσες για την κοινοβουλευτική επιβίωση, όσων τις επικαλούνταν. Έχει χτυπήσει όλες τις θεσμικές πόρτες με την δέουσα των διαδικασιών, κάθε φορά και έχει υποβάλλει αιτήματα, με τον πλέον επίσημο και τυπικό τρόπο. Δεν είναι ριζοσπάστης επειδή επικαλέστηκε το αυτονόητο, ΕΙΝΑΙ όμως ηττημένος επειδή την δύναμη του αυτονόητου την μετασχημάτισε από ώριμη επιλογή ενός εναλλακτικού σχεδίου αξιοπρεπείας (εφόσον ήταν αυτό εφικτό, που θεωρούμε πως ήταν με την συνεργασία μορφωμάτων με μικρή μεν, εξ αριστερών αποδοχή δε, όπως το Σχέδιο Β, ή το ΕΠΑΜ), σε γονυπετή ικεσία στους ίδιους οικονομικούς δολοφόνους που κάποτε κατήγγειλε για την ίδια αδιαλλαξία που επιδεικνύουν και τώρα… με μεγαλύτερη ίσως συνέπεια τώρα, γιατί στην προκειμένη, πρόκειται και για «δύσοσμους» αριστερούς, που με τα δημοψηφίσματα και τις συνεχείς επικλήσεις για λαϊκή συμμετοχή, μπορεί να βάλουν φωτιές και αλλού… και εδώ έγκειται το επιβεβλημένο ντά – ντά του Σόιμπλε… Τιμωρεί την Ελλάδα, με το μάτι του στραμμένο στο υπόλοιπο μαντρί…

Είναι άλλο όμως να σε λέει όμως αναρχοκομουνιστή μια ξανθιά με ζώνη – φούστα και άλλο να σε λέει λαϊκιστή ο Σόιμπλε για τους ίδιους λόγους μα για τελείως διαφορετικής βαρύτητας θέματα…

Και μια που μιλάμε για διαφορετικής βαρύτητας θέματα, να σημειώσω πως στο χθεσινό ποστάρισμα, όπου αναφέρθηκα σε Βάρκιζα του ΣΥΡΙΖΑ (18 λεπτά αργότερα από την Καθημερινή, αλλιώς θα τους μήνυα για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας χααχαχαχαχαχα) πρέπει να κάνω σαφές πως ασφαλώς και δεν εννοούμε ότι αυτή η Βάρκιζα συγκρίνεται στο μέγεθος, με εκείνη του 45... Με εκείνη παραδόθηκε η ΕΑΜική χώρα, που μόλις, είχε βοηθήσει τα μέγιστα, στο να απελευθερωθεί, στους ταξικούς της εχθρούς, ενώ τώρα απλά παραδόθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι δυναμικές του, στις οργιώδεις αιτιάσεις των ...."εταίρων" τραπεζιτών, κατακτητών της...

 Υ.Γ. α, και για να ξηγιόμαστε, το γεγονός οτι ηττήθηκε η συγκεκριμένη "by the book of rules" και θεσμική στρατηγική, δεν σημαίνει οτι ηττήθηκε και το κίνημα που ανέδειξε αυτή την στρατηγική ως κυβερνώσα, ή ότι έχασε ο λαός, γιατί εκείνος υπερήφανα (και ανέξοδα όμως) στάθηκε στο ύψος του, έτσι??

RELATED POST

Apologies

Μην χάσουμε και από τους μέσα...