Για δείτε και αυτό....

Στην ουσία πρόκειται για ένα ακόμα Λόγια Δανεικά, μα βαρέθηκα να τα μετρώ γι’ αυτό και περιορίζω τους δανειστές μου στον εξής έναΝ και σας καλώ να σκεφτείτε… πάλι καλά που στην Έκθεση δεν έπεσε το θέμα των προσφύγων, όπου τα παιδιά, άλλα ενσυνείδητα και άλλα όχι, θα αναγκάζονταν να αναπαράγουν τις ανοησίες που διαβάζουν σαν αυτονόητα… και εγώ λέω ότι στην Ελλάδα είναι σίγουρα αυτονόητο ότι ο μετανάστης θα προτιμηθεί λόγω φτηνού εργατικού δυναμικού, σίγουρα θα δημιουργήσει σε κάποιες φράξιες το αίσθημα της ανασφάλειας (?!) με αποτέλεσμα να «θολώνει η σκέψη» (τι σίκ τρόπος να περιγράψεις τον ρατσιστικό ακτιβισμό!!) ξυριστούν βαθύτερα και να τεμαχίσουν περισσότερο, σίγουρα θα αυξηθούν οι αρρώστιες αφού δεν υπάρχουν όρθια δημόσια νοσοκομεία για τους γηγενείς, πόσω μάλλον για τους ενδεείς αλλοδαπούς που αποκλείονται από τις παροχές υγείας… Ναι σίγουρα σε κανένα ευνομούμενο κράτος δεν θα συνέβαιναν αυτά μα εμείς δεν είμαστε ούτε ευνομούμενοι ούτε ανοιχτόμυαλοι..
μα να φτάσουμε να τα βαπτίσουμε και φυσιολογικά δέιχνει ότι αν μη τι άλλο, διαθέτουμε και θράσος και απαράμιλλη ρατσιστική διάθεση και αρα είναι πράγματι λογικό να προσπαθούμε να τα δικαιώσουμε στα μάτια και να τα μεταλαμπαδεύσουμε στις συνειδήσεις των παιδιών μας, που στο βωμό της επιτυχίας θα κάνουν και τα στραβά μάτια στην λογική («αφού έτσι γράφει το βιβλίο») και θα υιοθετήσουν, θέλω να πιστεύω όχι ακριβώς άκριτα τα παρακάτω επιστημονικοφανή που καλούνται να αναπαράγουν εκφράζοντας δήθεν τις θέσεις και την συλλογιστική τους, πάντα σε σχέση με αυτό που τους διδάσκεται, και όχι με αυτό που δύνανται να γνωρίζουν…. Τι εννοώ? Ιδού:

"Καλά που δεν έπεσε στις Πανελλαδικές το θέμα ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ.
Τα περισσότερα γραπτά θα ήταν προσβολή στους νεκρούς και ζωντανούς πρόσφυγες όπου γης. Από το «Κοινός Νους» (!) ,σχολικό βοήθημα για το μάθημα Έκθεση – Έκφραση Γ” Λυκείου.
Αρνητικές συνέπειες της εγκατάστασης μεταναστών/προσφύγων. Γ” τόμος, σελ.279 Συνειδητοποιούμε το βαθμό ρατσιστικού μίσους που ζέχνει από τις σελίδες;

Ποιά ψεύδη, ποιό βιασμό της αλήθειας να σχολιάσεις πρώτα; Τελικά μένει η εντύπωση των επικίνδυνων, βίαιων, εγκληματιών (φορέων επιδημιών) ξένων που απειλούν τους φιλειρηνικούς νοικοκυραίους.

Α, ναι μωρέ, και μας κάνουν οι αλλοδαποί, να αυτοδικούμε και να ψηφίζουμε τη ΧΑ που είναι ένας μικρούλης λεκές στη αγία δημοκρατία μας, γιατί περιορίζουν λιγάκι την ελευθερία του ατόμου τα χρυσαυγουλα.

Πηγή: fb Κωνσταντίνος Λαγιόκαπας(για το Νόστιμον Ήμαρ: Ν)

και επειδή η αλήθεια μπορεί να πειράζει τους νοικοκυραίους ένα άλλο post του ιδίου site αναφέρει (αυτή την φορά η δουλειά έχει γίνει απο τον Γελωτοποιο):

Πρέπει να είσαι ρεαλιστής: Είσαι αράπης.

Το πραγματικό όνομα του Μάλκολμ Χ  (δε θα γράφω Μάλκολμ Εξ, αλλά Μάλκολμ Χι, μα εσείς να διαβάζετε Malcolm X)  ήταν Μάλκολμ Λιτλ.

Λάθος! Το «Λιτλ» ήταν το όνομα που κάποιος λευκός αφέντης έδωσε σε κάποιο δούλο πρόγονο του Μάλκολμ. Αυτός ήταν πολύ μεγάλος όταν αναγεννήθηκε ως ελεύθερος από πάθη και δυσαρμονίες, για να λέγεται Λιτλ.

~~

Την πρώτη φορά που γεννήθηκε ήταν στις 19 Μαΐου του 1925, στην Νεμπράσκα. Ο πατέρας του ήταν ενεργό μέλος της UNIA (Παγκόσμια ένωση για τη βελτίωση της ζωής των μαύρων).

Έξι χρόνια μετά τη γέννηση του τρίτου παιδιού, του Μάλκολμ, πλήρωσε για το θάρρος του. Το πτώμα του, με θρυμματισμένο το κρανίο, βρέθηκε στις γραμμές του τραμ κομμένο στη μέση. Τα παλικάρια της Κου-Κλουξ-Κλαν είχαν κάνει τη δουλειά τους.

Ο Μάλκολμ και τα πέντε αδέλφια του μεγάλωσαν τρώγοντας χυλό από καλαμποκάλευρο και βραστά χόρτα. Στο σχολείο ήταν οι «αράπηδες», τα «νεγράκια».

Η μητέρα του καθάριζε σπίτια λευκών, αλλά κάποια στιγμή κατέρρευσε ψυχολογικά και κλείστηκε στο ψυχιατρείο. Τα παιδιά μοιράστηκαν σε ανάδοχες οικογένειες.

~~

Ο Μάλκολμ ήταν πολύ καλός μαθητής, καλύτερος από τους περισσότερους λευκούς. Όταν όμως κάποιος καθηγητής τον ρώτησε τι ήθελε να κάνει στο μέλλον κι εκείνος απάντησε ότι ήθελε να γίνει δικηγόρος, έλαβε την αποστομωτική συμβουλή:

«Πρέπει να είσαι ρεαλιστής: Είσαι αράπης. Η δικηγορία δεν είναι ρεαλιστικός στόχος για έναν αράπη. Τι θα έλεγες να γίνεις ξυλουργός;»

Στην εφηβεία, οπως κάθε σωστός αράπης, άρχισε να ισιώνει τα μαλλιά του, να ντύνεται κουλ και να πουλάει ναρκωτικά.

~~

Δεκαπέντε χρονών ο Μάλκολμ πήγε να μείνει με τη μεγαλύτερη αδελφή του στη Βοστόνη. Από εκεί άρχισε η σταδιοδρομία του στο έγκλημα.

«Το σιδέρωμα των μαλλιών», γράφει στην αυτοβιογραφία του, «ήταν το πρώτο βήμα προς την αυτο-υποβάθμιση. Έκαιγα το δέρμα μου για να γίνονται τα μαλλιά μου όμορφα σαν των λευκών.»

Για πέντε χρόνια επιβεβαίωνε τις θεωρίες των λευκών που ήθελε τους αράπηδες παράσιτα της κοινωνίας.

~~

Μέχρι που τον συνέλαβαν για ένοπλη ληστεία (με επιβαρυντικό τη σχέση του με λευκή γυναίκα) και φυλακίστηκε για οχτώ χρόνια στις φυλακές Τσαρλστάουν. Εκεί γεννήθηκε ο Χ (Εξ).

Στη φυλακή ήρθε σε επαφή με το κίνημα «Έθνος του Ισλάμ». Αυτό προωθούσε τη μουσουλμανική θρησκεία ως φυσική θρησκεία των μαύρων, και πρέσβευε την ανεξαρτησία τους, την υπερηφάνεια για τη φυλή τους και το δικαίωμα στην αυτοάμυνα.

Ο Μάλκολμ είχε για πρώτη φορά πιστέψει σε κάτι και αυτό τον έσωσε. Σταμάτησε τις παράνομες δραστηριότητες και τους τσακωμούς και άρχισε να μορφώνεται. Μέχρι να βγει από τη φυλακή είχε διαβάσει τόσους τόμους –και σε τόσο άσχημες συνθήκες φωτισμού- που χρειάστηκε γυαλιά.

Όμως φάνηκεε αργότερα ότι ο ιδρυτής του Έθνους, Ιλάιτζα Μοχάμεντ, ήταν εξίσου διεφθαρμένος με τους «λευκούς διαβόλους».

Ο Μάλκολμ βγήκε από τη φυλακή -μετά από εφτά χρόνια- αποφασισμένος    «… να αφιερώσω το υπόλοιπο της ζωής μου στο να διακηρύσσω στο λευκό αυτά που έκανε, αλλιώς να πεθάνω.»

Τα κατάφερε και τα δύο.

~~

Ως μουσουλμάνος και ως Χ (Εξ), ο Μάλκολμ έγινε πολύ γρήγορα το νούμερο δύο στο Έθνος του Ισλάμ. Δεν ήταν μόνο η παθιασμένη αφοσίωση του στον αγώνα, αλλά, κυρίως, η εκπληκτική του δεινότητα ως ομιλητής.

Όπου μιλούσε –ακόμα και στα μαύρα Σόδομα, το Χάρλεμ- οι αδελφοί του, οι αφροαμερικάνοι, εγκατέλειπαν την πρότερη άσωτη ζωή και τον ακολουθούσαν.

~~

Το 1959 ήταν όμως η χρονιά που οι λευκοί γνώρισαν τον Μάλκολμ Χ –και σοκαρίστηκαν.

Μέσα από ένα τηλεοπτικό ρεπορτάζ είδαν έναν αράπη που δε ζητούσε χάρες, δεν εκλιπαρούσε για ενσωμάτωση στον κόσμο τους, δεν ικέτευε να γίνει αποδεκτός.

Ο Μάλκολμ περιφρονούσε την κοινωνία των λευκών και στηλίτευε τα εγκλήματα τους ενάντια στη φυλή του. Είδαν μια «μαύρη Αμερική» που στεκόταν περήφανη και αγέρωχη απέναντι στους δυνάστες της.

~~

Οι λευκοί σίγουρα προτιμούσαν την πιο μετριοπαθή αντίδραση του άλλου μεγάλου του κινήματος των αφροαμερικάνων, του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.

Ο Μάλκολμ Χ, τους τρόμαζε.

Ο Κινγκ μιλούσε για ένα όνειρο, για μια μελλοντική κοινωνία ισότητας. Ο Μάλκολμ «μιλούσε για το πικρό και χωρίς απαντήσεις παρόν.»

Ο ένας ήλπιζε σε μια αλλαγή που θα ερχόταν. Ο άλλος απαιτούσε την αλλαγή εκείνη τη στιγμή.

Όταν συναντηθήκαν οι δύο άντρες -το 1964, λίγο πριν δολοφονηθούν και οι δύο- παραδέχτηκαν ότι είχαν τον ίδιο στόχο –με διαφορετικό χρονικό ορίζοντα.

~~

Δυστυχώς ο μεγαλύτερος εχθρός του Μάλκολμ ήταν η ηγεσία του «Έθνους του Ισλάμ». Οι γιοι του Ιλάιτζα ζήλευαν τη δημοτικότητα του Χ (Εξ) και ήθελαν να τον βγάλουν από τη μέση. Δε χρειάστηκε να κάνουν κάτι γι’ αυτό.

Όταν ο Μάλκολμ ανακάλυψε ότι το πρότυπο του, ο Ιλάιτζα, δεν ήταν πρότυπο ηθικότητας –είχε παιδιά με τρεις τουλάχιστον από τις γραμματείς του- άρχισε να χάνει την αφοσίωση του.

Με αφορμή μια δήλωση του για τη δολοφονία Κένεντι ο Μάλκολμ αναγκάστηκε να αποχωρήσει από το «Έθνος».

~~

Ο Μάλκολμ ίδρυσε τη δική του οργάνωση και ξεκίνησε το ταξίδι προς τη Μέκκα (κυριολεκτικά).

Έξω από την Αμερική γνώρισε για πρώτη φορά λευκούς που τον αντιμετώπιζαν με σεβασμό. Και άρχισε να καταλαβαίνει ότι υπάρχουν λευκοί που μπορούν να νιώσουν αδελφικά για έναν «μαύρο».

Χαρακτηριστικά αναφέρει ένα επεισόδιο στην βιογραφία του:

Σε κάποιο φανάρι ένα αυτοκίνητο σταμάτησε δίπλα του. Ο οδηγός, λευκός, σαν γνώρισε το Μάλκολμ άνοιξε το παράθυρο του και έτεινε το χέρι του χαμογελώντας.

«Θα σε πείραζε να σφίξεις το χέρι ενός λευκού;» τον ρώτησε.

«Δε με πειράζει να σφίξω το χέρι ενός άλλου ανθρώπου. Άνθρωπος δεν είσαι;» του απάντησε ο Μάλκολμ.

~~

Μετά την περιοδεία του στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική ο Μάλκολμ γύρισε στις ΗΠΑ ενδυναμωμένος και ανανεωμένος. Οι επαφές του τον είχαν κάνει να καταλάβει ότι θα πετύχαινε περισσότερα αν συμμαχούσε με τους απανταχού κατατρεγμένους.

Δήλωσε ότι δε θεωρούσε πια όλους τους λευκούς δαιμονικούς, αν και συνέχιζε να είναι οργισμένος για την κατάσταση των αφροαμερικάνων.

Ίδρυσε την Οργάνωση Αφροαμερικάνικης Ενότητας και ετοιμάστηκε να μηνύσει τις ΗΠΑ στο δικαστήριο των Ηνωμένων Εθνών για στέρηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

~~

Οι πολιτικοί κατάλαβαν ότι ο καινούριος Μάλκολμ ήταν πολύ πιο επικίνδυνος από τον Χ (Εξ) του «Έθνους του Ισλάμ»...

και αράπης και κομμούνι??!!!

Στις 21 Φεβρουαρίου 1964, κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας του στο Χάρλεμ, τρεις άντρες του έριξαν 16 σφαίρες. Οι εκτελεστές, μέλη του «Έθνους του Ισλάμ», είπαν ότι τους είχαν προσλάβει, αλλά ποτέ δεν αποκάλυψαν ποιος. Ο Μάλκολμ ήταν 39 χρονών.

~~

Πενήντα χρόνια μετά τη δολοφονία του ένας αφροαμερικάνος είναι στο Λευκό Οίκο.

Αυτό όμως δε θα ικανοποιούσε το Μάλκολμ, αφού θα έβλεπε ότι υπάρχουν περισσότεροι αφροαμερικάνοι στις φυλακές παρά στα πανεπιστήμια, και μάλιστα οι φυλακισμένοι μαύροι είναι περισσότεροι από εκείνους που ήταν σκλάβοι, τότε, όταν η δουλεία ήταν νόμιμη.

Και δε θα σταματούσε να λέει:

«Η κατάσταση μας δεν άλλαξε ποτέ. Αν είσαι στο πίσω μέρος ενός αεροπλάνου που πάει με εκατό μίλια την ώρα, είσαι στο πίσω μέρος ενός αεροπλάνου. Αν αρχίσει να πηγαίνει με χίλια μίλια την ώρα πηγαίνεις κι εσύ πιο γρήγορα, αλλά είσαι πάντα στο πίσω μέρος του αεροπλάνου. Το ίδιο γίνεται και με τους νέγρους σ’ αυτήν την κοινωνία: Ξεκινήσαμε από το πίσω μέρος και είμαστε ακόμα εκεί.»

~~

(Ο Γελωτοποιός άντλησε στοιχεία για τον Μάλκολμ Χ  από τη βιογραφία του, γραμμένη από τον D. Downing, εκδόσεις Σαββάλας, μετάφραση Αγγελική Ιωακείμ.

Αλλά αν θέλετε να μεταφερθείτε στο Χάρλεμ του πενήντα διαβάστε το «Αόρατος άνθρωπος», του Ραλφ Έλισον, το οποίο μεταφράστηκε στα ελληνικά πριν λίγο καιρό, εκδόσεις Κέδρος.

Θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα του 20ουαιώνα και αναφέρεται προφητικά πλην σαφώς στο Μάλκολμ… Εξ.)

Thank U 4 Reading......

"αφού έτσι γράφει το βιβλίο"