Kokdi Mpath's Blog This!: Pseudo Athinorama Of The Week (issue #10)

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2015

Pseudo Athinorama Of The Week (issue #10)

Κύρα Σούλα μου το ξέρω πως δεν είμαι συνεπής, το ξέρω πως περιμένεις τώρα 14 μέρες για εβδομαδιαία έκδοση… Όμως αλίμονο, ούτε η έμπνευση, ούτε πολύ περισσότερο, ο χρόνος δεν ήταν σύμμαχος προκειμένου να «βγει» το 10^ο τεύχος της σειράς με 3 επισκοπήσεις, παρακαλώ, ταινιών, με αντίστροφα προοδευτική αξιολόγηση

Αρχίζουμε πρώτα με την ευχάριστη έκπληξη την ταινία του Matthew Vaughn (σκηνοθέτη του Kick Ass) με τον πρωτότυπο τίτλο Kingsman. Πρόκειται για ένα ακόμη James Bond spoof. Είναι όμως έτσι? Όχι σε καμία περίπτωση.

Όλα συνηγορούν ότι πρόκειται για μια διασκεδαστική ταινία, που πατά σε ήδη γνωστές φόρμες (παλιές ταινίες Bond, σειρές όπως Mission Impossible, ή ακόμα καλύτερα από την νέα ταινία του Γκάι Ρίτσι την μεταφορά στο σινεμά της παλιάς και λατρεμένης σειράς The man from U.N.C.L.E.), έχοντας όμως σαν σκοπό την δημιουργική μεταγραφή τους στο σήμερα σε μια ταινία που εν τέλει μόνη της αυτοπροσδιορίζεται ότι “it isn’t this kind of movie”.

Υπάρχουν επομένως αρκετές αναφορές στις παραπάνω ταινίες και σειρές, με σαφή πρόθεση όμως να ξαναγραφεί η εξέλιξη τους, με στόχο την έκπληξη και την ανατροπή. Και είναι σε τέτοιο σημείο δόκιμο αυτό που επιχειρείται, που νομίζεις ότι δύναται να θέσει τα στάνταρ για μελλοντικές ταινίες του είδους, που θέλουν να διατηρήσουν το ύφος της αυτό – παρωδίας όπως επίσης και το χιούμορ τους ανέπαφα από την σοβαρότητα της όποιας πλοκής. Με λίγα λόγια δεν αρκείται απλά να παραλλάξει τους κανόνες, θέλει και να θέσει καινούργιους.

Η σκηνή σπέρνει!!!

Ο ασόβαρος κακός που θέλει όμως να κάνει σοβαρότατο κακό, το θηλυκότατο αλλά εξίσου φονικό πρωτοπαλίκαρο του κακού, το σχέδιο, αλλά και γενικά η συνωμοσιακή εξέλιξη στο δεδομένο φινάλε (εσωτερική προδοσία και ματαίωση κ.λ.π.), συνηγορούν υπέρ μιας ταινίας με πολύ προσεγμένο σενάριο παρά τις απιθανότητες που υπαινίσσεται.

Ο σκηνοθέτης ξεπερνά τον εαυτό του (η σκηνή της εκκλησίας είναι απλά εξαιρετική), ενώ η καλή δουλειά του David O. Russel στην επιλογή τραγουδιών, φαίνεται ευτυχώς να βρίσκει αρκετούς και καλούς μιμητές (π.χ. σκηνή έναρξης).

Οι πρωταγωνιστές είναι αρκούντως καλοί και εξυπηρετούν τις ανάγκες του casting επάξια, με τον Colin Firth να εκπλήσσει ευχάριστα στο ρόλο του kill em all, die hard πράκτορα με εξαιρετικό, αριστοκρατικό στήσιμο.

Δεν το περιμέναμε να είναι πειστικός στις σκηνές δράσης (τι σου κάνει το CGI), ενώ αποδεικνύεται αναμενόμενα καλός στο στήσιμο και το ύφος του σνομπ αριστοκράτη. Επίσης μεγάλη έκπληξη προκαλεί και ο Samuel Jackson, ο οποίος δεν διστάζει να παίξει τον παγκόσμια κακό, με την γελοιότητα που τσαλακώνει αφενός το πρεστίζ του και σε σημεία αφαιρεί «κακία» από το σατανικό σχέδιο, δεν παύει, αφετέρου, να εξυπηρετεί απόλυτα την σκοπιμότητα του σεναρίου, που σαφέστατα στόχευε κάπου εκεί. Όσον αφορά το κορίτσι πρωτοπαλίκαρο ελπίζουμε να την ξαναδούμε σύντομα (με πόδια αν γίνεται).

Τέλος, είναι πολύ αστεία η μεταμόρφωση του νεαρού προστατευόμενου από βρωμοεγγλεζόφατσα των Μαλίων, σε posh αριστοκράτη (ίσως το πλέον απίστευτο κατόρθωμα της «υπηρεσίας»). Αν με 1 αστέρι είναι το χάλια, με 2 αστέρια το κακό, με 3 το μέτριο, με 4 το καλό και 5 το εξαιρετικό αυτή η ταινία θα έπαιρνε 4 ½ αστέρια κυρίως γιατί απλά δεν αποδείχθηκε μια τέτοια ταινία… (ιmdb personal rate: 8/10).

LINK

Συνεχίζουμε με τη νέα ταινία του Paul Thomas Anderson (σκηνοθέτη των There Will Be Blood, The Master, Magnolia κ.α.), αφιερωμένη στην αγαπημένη δεκαετία 1965 – 1975. Όπως σε όλες του τις ταινίες όλο το φροντιστήριο και τα props είναι στην εντέλεια. Η απόδοση της εποχής, με λίγα λόγια είναι άριστη.

Η ταινία, ακόμα μια μεταφορά νουβέλας, εσκεμμένα κάνει αναφορές σε πολλές άλλες ταινίες. Προφανής νομίζω είναι η αναφορά στον Μεγάλο Λεμπόφσκι (παρά το γεγονός ότι Α ο Λεμπόφσκι δεν αντιγράφεται & Β ότι ο Ντοκ διαθέτει κάποιες εκλάμψεις ευφύιας), στο Long Goodbye στη μεταφορά με τον Έλιοτ Γκούλντ στον ρόλο του Μάρλοου
(Οι σινεφίλ θα το έχουν οι υπόλοιποι ας το κοιτάξουν), όπως επίσης και στον Φόβο & Παράνοια στο Λ. Βέγκας (που αν δεν ήταν Γκίλιαμ μπορεί να ήταν και Άντερσον), ή στο No Country For Old Men (όχι μόνο λόγω Josh Brolin). Μεγάλα πράγματα δηλαδή…

Ο Joaquin είναι, όπως άλλωστε και στο Master, συναρπαστικός και απόλυτα πειστικός στον ρόλο του. Από την άλλη ο Brolin κάνει ακόμα μια επιπέδου Ίστγουντ ερμηνεία σε έναν ιδιόρρυθμο αστυνομικό (να μην τον πω μπάτσο, δεν κάνει)

Το all-star cast θυμίζει τον συνονόματο να κάνει κάμεο αμφίβολης βαρύτητας. Είναι τύπου «μπορείς να με υπολογίζεις γι αυτή την ταινία, ακόμα και αν είναι να παίξω τον βοθρατζή». Η ιστορία κυλά γρηγορότερα απ’ ότι σε άλλες ταινίες του και αυτό έχει να κάνει με το ροκ εν ρολ καθώς και με τα ναρκωτικά, παρά με την πρόθεση του να αναπτύξει ταχύτητες στην εξιστόρηση. Σίγουρα επίσης η ταινία είναι διανθισμένη απο τεχνικά χαρακτηριστικά τα οποία αδυνατώ να συλλάβω είναι αλήθεια με την μία..

Τhe Last Acid Supper

Εικονοκλαστικά πάντως εντύπωση κάνει ο τελευταίος δείπνος με acid, ο ερωτισμός ολόλγυρα χωρίς ποτέ να γίνετια είτε εύκολος έιτε φτηνός κ.λ.π. Αν με 1 αστέρι είναι το χάλια, με 2 αστέρια το κακό, με 3 το μέτριο, με 4 το καλό και 5 το εξαιρετικό αυτή η ταινία θα έπαιρνε 4 αστέρια κυρίως γιατί δεν την τελειώνει την ταινία με τίποτα … (ιmdb personal rate: 7/10).

LINK

Και για να τελειώνουμε με κάτι αντιστρόφως ανάλογο αυτών που ξεκινήσαμε ας δούμε και την σπόντα της εβδομάδας… Εντάξει ψαρώσαμε με τον Γκογκόλ αλλά και με τον πρωταγωνιστή Τζέισον Φλέμινγκ (τον οποίο πρωτοθαυμάσαμε στο Lock Stock του Richie). Τελικά το μόνο για το οποίο αξίζει η ταινία είναι η έρευνα που ακολούθησε και ανέδειξε έναν σοβιετικό Σπίλμπεργκ, σκηνοθέτη του εμπορικού φανταστικού κινηματογράφου (μην μου πει κάνεις για τον Ταρκόφσκι) κου Konstantin Ershov..

Η εν λόγω ταινία (Viy ή αλλιώς Forbidden Empire) αποτελεί remake της ταινίας του 1967, με διάφορες φαιδρές προσθήκες που θα δικαιολογούσαν την παρουσία ενός Βρετανού στην όλη ιστορία (γεγονός που προφανώς κόστισε το μεγαλύτερο μέρος των 30.000.000 € που η ταινία αυτή θρυλείται πως διέθετε για budget). Άδικός κόπος λέω εγώ… Το σενάριο που θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερες συγκινήσεις (γι αυτό έχουμε βάλει το πρωτότυπο για να δείτε).

Η σύγκριση με το πρωτότυπο μπορεί ίσως να είναι θεμιτή, μόνο στο επίπεδο των τεχνικών εφέ… το CGI είναι πανταχού παρών και σαφέστατα πληρών την ανάγκη για εξωπραγματικά οπτικά εφέ, που να αρμόζουν και σε ένα αρχαίο δαίμονα όπως αυτός του Viy…

Μέχρι εκεί όμως. Για να αξιολογήσουμε παραπάνω την ταινία θα έπρεπε να υπήρχαν και άλλα δεδομένα που δυστυχώς απουσιάζουν χαρακτηριστικά… Κρίμα και άδικό το όνομα του Γκογκόλ να εμπλέκεται σε τέτοιες παραγωγές.. Ευτυχώς έχουμε και το πρωτότυπο για να μην μείνετε παραπονεμένοι.

Αν με 1 αστέρι είναι το χάλια, με 2 αστέρια το κακό, με 3 το μέτριο, με 4 το καλό και 5 το εξαιρετικό αυτή η ταινία θα έπαιρνε 2 αστέρια κυρίως γιατί συμπαθούμε τον πρωταγωνιστή (ιmdb personal rate: 3/10).

Απο τις ταινίες που προβάλλονται μην χασετε το Tomorrowland, ενώ απο αυτά που έρχονται ενδιαφέρον φάινεται να παρουσιάζουν τα:

Entourage (18/06)

και ακόμη μια μεταφορά (πως είπαμε για την προσπάθεια του Γκάι Ρίτσι) αυτή την φορά με την χοντρούλα McCarthy να ενδύεται τον ρόλο του υπερκατάσκοπου στο SPY (18/06)